Και βλέπεω τους ελαιώνες και τους θερινούς

περιπατητές

μεσ΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου

βλέπω τ΄ ωραίο σκυλί και τ΄ αργυρό κύμα.

Ο χρόνος το παιδί σπαταλάει ανθρώπους,

όπως ο γλεντζές σπαταλάει το χρήμα, 

ή ο αργόσχολος τον χρόνο.

Μεγαλώνει τα παιδιά στις γειτονιές.

Γελάει με όσους δεν αντέχουν.

Σπρώχνει όσους μπορούν

και πάνω τους γράφει τη συνήθεια

Μα εμένα, για ζαβολιά, άλλα μου λέει στ΄ αυτί...

"αν υπήρξες μεθυσμένος στη ζωή", μου λέει,

"μεθυσμένος να΄ σαι για πάντα".