Επέλεξε την χορτοφαγία για τους λόγους που την έχουν επιλέξει και οι περισσότεροι. Πίστευε πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι θανατώσεις των ζώων. Όμως στην πορεία άλλαξε γνώμη. Με τη διεξοδική μελέτη της φύσης και την ενδελεχή παρατήρηση της άγριας ζωής στο φυσικό της περιβάλλον, οδηγήθηκε στο εξής συμπέρασμα: Τα πτήνα απουσίαζαν από τις καλλιεργίσιμες εκτασεις. Θεωρούνταν εισβολείς, και ως εισβολείς διώκονταν από τις καλλιέργιες. Συνέχισε παρατηρώντας και μελετώντας τα αμφίβια, τα θηλαστικά, τα ερπετά και τα ψάρια και η σύγχησή του μεγάλωνε. Η χορτοφαγία βοηθούε μόνο τα εξημερωμένα οικόσιτα είδη και δεν έκανε τίποτα για τα άγρια, προστατεύομενα που εξακολουθούσαν να εξαφανίζονται. Έτσι έγινε ξανά παμφάγος. Εξηγεί πως από τη στιγμή που ο άνθρωπος ξεκίνησε τη συστηματική εκτροφή των οικόσιτων ζώων και τη συστηματική καλλιέργια της γης για τη σίτισή του, δημιουργήθηκαν και κάποιες επιπτώσεις. Όπως λέει, στη φύση είναι όλα αλληλένδετα. Η επιβίωση ενός είδους επηρεάζει είτε έμμεσαα είτε άμμεσα την επιβίωση κάποιου άλλου.

Επιλέγοντας αποκλειστικά τη χόρτοφαγική διατροφή, δημιουργείται άμμεσα η ανάγκη επέκτασης των καλλιεργίσιμων εκτάσεων, κάτι που στην Αργεντινή οδήγησε στην αποψίλωση των δασών. Κάποιοι έβαλαν φωτιά για να ισοπεδώσουν τις εκτάσεις. Μαζί με τα δέντρα, κάηκαν και τα άγρια ζώα που φώλιαζαν στα δάση. Έπειτα, οτιδήπτε ζωντανό πλησίαζε τις καλλιέργιες για να τραφεί, διώκονταν ως εισβολέας, άλλοτε με τη χρήση δηλητηρίου και άλλοτε με ηλεκτρικούς φράκτες ή και τη χρήση όπλων.

Οάνθρωπος, προσπαθώντας να αυξήσει την απόδοση των καλλιεργιών, καταπολέμα μύκητες, ζώα και όσα φυτά θεωρούνται παράσιτα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση των άγριων ειδών σε περιοχές που ήδη φιλοξενούν άλλα ήδη και δεν έχουν χώρο για τους νέους επικέπτες. Μη μπορώντας να επιβιώσουν και εκεί, τα άγρια είδη συνεχίζουν τη μετακίνηση τους για την εξεύρεση τροφής διαταράσσοντας έτσι  την ισσοροπία και σε άλλα οικοσυστήματα. 

Δεν υπάρχει διαφυγή, τονίζει. Τρώγοντας κρέας, συμμετέχεις έμμεσα στη θανάτωση των οικόσιτων ζώων. Τρώγοντας αποκλειστικά φυτά, συμμετέχεις έμμεσα στην θανάτωση των άγριων ειδών και δίνει ένα παράδειγμα. Υπάρχουν πολλοί που αντιτίθενται καθολικά στην εξόρυξη. Το σωστό, όπως ο ίδιος λέει, θα ήταν οι άνθρωποι αυτοί να ήταν αντίθετοι με την αλόγιστη εξόρυξη και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και όχι με την εξόρυξη στο σύνολό της. Άλλωστε, οι υπολογιστές που χρησιμοποιούν οι ακτιβιστές, είναι κατασκεύασμενοι από μέταλλα τα οποία από κάπου έχουν εξορυχθεί, αλλά εξακολουθούν να τους τους χρησιμοποιούν, ενώ είναι αντίθετοι με την ιδέα. Αυτή είναι η μεγάλη εκόνα, συνεχίζει και δηλώνει έκπληκτος με την αδυναμία των ακτιβιστών να δουν αυτή τη μεγάλη εικόνα.

Υπενθυμίζει πως εξακολουθεί να αναγνωρίζει το πρόβλημα που δημιουργεί στην ισορροπία του οικοσυστήματος, η αύξηση στη ζήτηση κρέατος. Και γι'αυτό, κατά την άποψη του, η λύση είναι η "εφυής τοποθέτηση".  Το να επιλέγεις δηλαδή να δείξεις την αλληλεγγύη σου στη φύση, επιλέγοντας το μικρότερο κακό. Υπάρχει απόλυτη ανάγκη να ενθαρρυνθεί η υπεύθυνη κατανάλωση και η ανώδυνη θανάτωση των ζώων. Όπως λέει, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε φονταμενταλιστές. Καλώς η κακώς κάποια ζώα θα πεθάνουν. Πρέπει να εξοικειωθούμε με την λέξη. Πρέπει, οι ακραίοι και μη, χορτοφάγοι να κατανοήσουν πως δεν υπάρχει απιλογή με μηδενικό αντίκτυπο. 

Καταδικάζει δε τις ακράιες συμπεριφορές πολλών χορτοφάγων λέγοντας ότι οι βίαιες συμπεριφορές αρμόζουν περισσότερο σε ένα σαρκοφάγο και όχι σε ενπα φυτοφάγο. Είναι ενάντια στη φύση τους κάτι που πολλοί από τους ακραίους δεν καταλαβαίνουν λόγω της έλλειψης σφαιρικών γνώσεων και της ημιμάθειας που είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας.  

Κλείνοντας, επισημαίνει πως λάθη γίνονται από όλες τις πλεύρες. Οι περιβαλλοντολόγοι, ανάλαφρα χαρακτηρίζουν τους χορτοφάγους ως συναισθηματικούς. Από την άλλη, η αδιαφορία ορισμένων χορτοφάγων για το άγριο κομμάτι της αλυσίδας της ζωής και τη βιοποικιλότητα, δημιουργεί πρόβληματα. Ο θάνατος είναι η φυσική κατάληξη όλων. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Επισημαίνει, πως δεν κατακρίνει την στάση κανενός. Απλώς ο ίδιος, αναγνώρισε τα λάθη που έκανε στο παρελθόν και το άρθρο του, ήταν μέρος της επανεκτίμησής του.