Ελπίζουμε πάντα πως μέσα στην ερημία των ανθρώπων που περιπλανούνται στα λιμνάζοντα νερά της ευκολίας θα συναντήσουμε ψυχές που τις διέπει το φιλότιμο, η μπέσα κι η καλοσύνη.
Μές΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου
Ο χρόνος το παιδί παίζει
σπιθίζοντας μπρος στα μάτια μου
θαυμάσιες τις μέρες της ζωής
και βλέπω τους ελαιώνες και τους θερινούς περιπατητές
μες΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου
βλέπω το ωραίο σκυλί και το αργυρό κύμα
Ο χρόνος το παιδί σπαταλάει ανθρώπους
όπως ο γλεντζές σπαταλάει το χρήμα
ή ο αργόσχολος το χρόνο.
Μεγαλώνει τα παιδιά στις γειτονιές.
Γελάει μ΄ όσους δεν αντέχουν.
Σπρώχνει όσους μπορούν
και πάνω τους γράφει τη συνήθεια.
Μα εμένα, για ζαβολιά, άλλα μου λέει στ΄ αυτί…
«αν υπήρξες μεθυσμένος στη ζωή» μου λέει,
«μεθυσμένος να΄ σαι για πάντα».