ΠΟΙΗΜΑ

Μέσ΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου

E-mail

Comment

E-mail

Comment

Η ποίηση δε μας βοηθάει να ζήσουμε. Βοηθάει όμως, όπως οι μεγάλοι έρωτες ν΄ αντέχουμε τις αδικαιολόγητες απελπισίες που μας κυριεύουν.

Η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος να αντιπαρέρχεται κανείς τις αντιξοότητες του κόσμου που δεν αλλάζει με ηθικολογίες και ρομαντικές ενστάσεις.

Το πνεύμα αρέσκεται στους ιλίγγους που κάνουν υποφερτή τη σωματική φθορά και περιφρονούν τη γοητευτική στειρότητα των πραγμάτων.

Ελπίζουμε πάντα πως μέσα στην ερημία των ανθρώπων που περιπλανούνται στα λιμνάζοντα νερά της ευκολίας θα συναντήσουμε ψυχές που τις διέπει το φιλότιμο, η μπέσα κι η καλοσύνη.

Μές΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου

Ο χρόνος το παιδί παίζει

σπιθίζοντας μπρος στα μάτια μου

θαυμάσιες τις μέρες της ζωής

και βλέπω τους ελαιώνες και τους θερινούς περιπατητές

μες΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου

βλέπω το ωραίο σκυλί και το αργυρό κύμα

Ο χρόνος το παιδί σπαταλάει ανθρώπους

όπως ο γλεντζές σπαταλάει το χρήμα

ή ο αργόσχολος το χρόνο.

Μεγαλώνει τα παιδιά στις γειτονιές.

Γελάει μ΄ όσους δεν αντέχουν.