Και βλέπεω τους ελαιώνες και τους θερινούς
περιπατητές
μεσ΄ απ΄ το τζάμι του λεωφορείου
βλέπω τ΄ ωραίο σκυλί και τ΄ αργυρό κύμα.
Ο χρόνος το παιδί σπαταλάει ανθρώπους,
όπως ο γλεντζές σπαταλάει το χρήμα,
ή ο αργόσχολος τον χρόνο.
Μεγαλώνει τα παιδιά στις γειτονιές.
Γελάει με όσους δεν αντέχουν.
Σπρώχνει όσους μπορούν
και πάνω τους γράφει τη συνήθεια
Μα εμένα, για ζαβολιά, άλλα μου λέει στ΄ αυτί...
"αν υπήρξες μεθυσμένος στη ζωή", μου λέει,
"μεθυσμένος να΄ σαι για πάντα".