Χάρη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Αν.Ελλ πάντως, ο κόσμος που ζούμε έχει γίνει αρκετά προβλέψιμος.

Ζήσαμε πολύ καιρό στην αυταπάτη της κατανόησης, με την υποψία ότι έχουμε να κάνουμε με κανονικούς πολιτικούς κι ότι οι συνθήκες είναι λίγο περισσότερο πολύπλοκες. Όμως η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι αφοπλιστικά απλά.

Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα, αυτοσχεδιάζουν, φλερτάροντας κάθε φορά με το ατύχημα.

Μπροστά σε δύσκολες αξιολογήσεις, τους όρους των οποίων έχουν οι ίδιοι αποδεχθεί, προβάλλουν κάτι παιδαριώδεις αντιστάσεις- σαν τα κακομαθημένα που αρνούνται να πιουν το μουρουνόλαδο…- και προκαλούν συνθήκες τεχνητής ασφυξίας, ώστε στο τέλος να φαίνεται σαν λύτρωση ότι αποφεύγουμε το μοιραίο, την ώρα που φορτώνουν στις πλάτες μας και νέα επαχθή μέτρα.

Έχοντας τελειώσει (όπως…) το Πολυτεχνείο, ο κ. Τσίπρας όφειλε να γνωρίζει ότι τα μαθηματικά έχουν την ικανότητα να μας δείχνουν αρκετά καθαρά τα ίδια τους τα όρια. Σε ένα περιβάλλον που δεν είναι γραμμικό, μικρές επιδράσεις (π.χ ο λεβέντικος τρόπος διάθεσης του πλεονάσματος) μπορεί να έχουν μεγάλες συνέπειες.

Οι αδύναμες προβολές που κάνει στο μέλλον ο πρωθυπουργός, στηρίζονται σε ασταθείς προβλέψεις με τις οποίες το μόνο που πετυχαίνει, είναι να επαναλαμβάνεται το παρελθόν με δυσμενέστερους όρους. «Υπάρχουν κάποιοι που αν δεν ξέρουν ήδη κάτι, αποκλείεται να τους το πεις», έλεγαν οι παληοί φιλόσοφοι που γνώριζαν την τέχνη της αβεβαιότητας.

Είναι ξεκάθαρο πλέον, ότι ο κ. Τσίπρας δεν ξέρει κατά που πάει. Και είναι αργά τώρα να μάθει ό,τι αγνοεί. Κι έτσι μας έχει πείσει προ καιρού ότι αποκλείεται να φτάσει κάπου…

Γιώργος Χατζηδημητρίου