Είμαστε στο 2017 και η χώρα δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει στοιχειώδη όψη ενός σύγχρονου Αστικού Κράτους. 

Τρία παραδείγματα είναι αρκετά: 

*Ο Χωρισμός Εκκλησίας- Κράτους που εκκρεμεί από τα χρόνια της Επανάστασης του ΄21. Αν συμβεί δεν θα είμαστε λιγότερο Ορθόδοξοι, Φιλοπάτριδες και Οικογενειάρχες. Ο πιο πειθήνιος δημόσιος υπάλληλος που νοιώθει ασφαλής στις παντόφλες του και ο πιο ταραξίας αναρχικός που ξέρει από στήθους τα εγχειρίδια για την κατασκευή μολότωφ, ζούνε μέσα στην ίδια κοινότητα. Δεν πρόκειται να πάθουμε τίποτε χειρότερο (ή καλύτερο...).

*Η κατάργηση του"Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών" (σ.σ: άλλη μια... επιτυχία του Ευάγγελου Βενιζέλου...) προκειμένου οι πολιτικοί να δικάζονται από τον φυσικό τους δικαστή, όπως όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι και να μην την γλυτώνουν με αμυχές. (Ο Άκης δεν ήταν ο μόνος...).  Πρόκειται για όνειδος που πέφτει σαν βροχή στις πλάτες δικαίων και αδίκων πολιτικών...

*Η θέσπιση Συνταγματικού Δικαστηρίου. Για να αντιμετωπίζονται θεσμικές παρεκτροπές από τους αρνητές της (Αστικής) Δημοκρατίας. Και, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, για να τεθεί οριστικά εκτός νόμου και να πάει στα σκουπίδια η ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και να έχει την ποινική αντιμετώπιση που της αναλογεί. 

Υπόψιν ότι για να συμβούν αυτά, δεν χρειάζεται η έγκριση ούτε του Τόμσεν, ούτε και του Σόϊμπλε. Τι χρειάζεται; Ε, είναι βαρετό να δίνει κανείς έτοιμες απαντήσεις...

Γιώργος Χατζηδημητρίου