Η έρευνα που διεξήγαγε η Sarah Diefenbach, καθηγήτρια στο Πανεπιτήμιο Ludwig-Maximilians στο Μόναχο, δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Psychology και μελετά την συχνότητα με την οποία οι συμμετέχοντες αυτοφωτογραφίζονται καθώς και το τι σκέφτονται όταν βλέπουν τις selfie των άλλων.

Το 77% των συμμετεχόντων νιώθει συχνά την διακαή επιθυμία να αυτοφωτογραφηθεί. Και το κάνει. Αναμενόμενο.

Το 88% των συμμετεχόντων θα προτιμούσε να μην υπήρχαν τόσες selfie στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μη αναμενόμενο.

Εν ολίγοις, από τη μία λετρεύουμε να απαθανατίζουμε την μεγαλειότητά μας, και από την άλλη μισούμε τα πορτραίτα των άλλων μεγαλειοτήτων.

Η Sarah Diefenbach αποκαλεί αυτά τα αντικρουόμενα αποτελέσματα, “το παράδοξο των selfie” και εξηγεί.
Ο αυτοφωτογραφιζόμενος, θεώρει τις αυτοπροσωπογραφίες του αυθόρμητες, ανεπιτήδευτες, ειρωνικές, καθόλου, μα καθόλου μάταιες και αυθεντικές τη στιγμή που χαρακτηρίζει τα πορτραίτα των άλλων, ως λιγότερο αυθεντικά, προκλητικά, επιτηδευμένα, εξωραϊσμένα και εγωιστικά.

Η απενοχοποίση λοιπόν των δικών μας selfie και η δαιμονοποίηση των selfie των άλλων, εξηγεί τον κατακλυσμό του συγκεκριμένου είδους φωτογραφιών στο διαδίκτυο. Όσο παράλογο κι αν ακούγεται, κατηγορούμε τους άλλους γι αυτό που κι έμεις οι ίδιοι κάνουμε.

Ας μην κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε να κάνουν σε εμάς λοιπόν και ίσως τελικά, οι selfie να μην λείψουν από κανέναν…