Αφού μας μέναν παξιμάδια τί κακοκεφαλιά να φάμε στην ακρογιαλιά του Ήλιου τ' αργά γελάδια

[…]

Τα πράγματα, εδώ που φτάσαμε, δεν είναι διόλου θεωρητικά, ώστε να φανατίζεται κάποια ελίτ εκλεκτικών σε φιλολογικές διενέξεις. Προφανώς, δεν… μαζί τα φάγαμε. Αλλά, χρωστάμε. Και  χρωστάμε πλέον σε κράτη που δεν μπορούν να τα σβύσουν αυτά τα χρέη από τον προϋπολογισμό τους.

Τους νοικοκύρηδες γονείς μας για παράδειγμα, θα άνοιγε η γη να τους καταπιεί αν άκουγαν τον υπουργό Οικονομικών της Μάλτας να μας λέει κατάστηθα πριν από είκοσι μέρες «ξεχάστε Έλληνες την διαγραφή χρέους! Δανειζόμαστε ακριβά για να σας δανείζουμε με αυτό το χαμηλό επιτόκιο».  Υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή; Για μένα όχι.

Είναι αλήθεια, ότι οι συνεπείς Έλληνες φορολογούμενοι- κυρίως όσοι από εμάς αρνηθήκαμε από επιλογή (ή επειδή δεν είχαμε την δυνατότητα…) να γίνουμε μέρος μιας χυδαίας συναλλαγής, κρύβοντας ταυτόχρονα τα λεφτά μας κάτω απ΄ το τραπέζι- χρηματοδοτήσαμε τη σωτηρία των κραταιών Κεντρικών Τραπεζών της Ευρώπης –βασικά Γαλλίας και Γερμανίας- που στηρίζονται σε γυάλινα πόδια.

Ήθελε την ίδια στιγμή, αποφασισμένα ο Γερμανός ταμίας, ένα ελεεινό ηθικό υπόδειγμα, ώστε να συνετίζονται οι επόμενοι απείθαρχοι που παραβαίνουν αυτούς τους σιδερένιους πειθαρχικούς κανόνες τους οποίους εδώ που τα λέμε, ούτε και η ίδια η χώρα του τηρεί. Φρόντισε η γελοία πολιτική μας τάξη (όχι όλοι βέβαια…) και του το δώσαμε.

Μας παράστησαν όθεν, επιτυχώς, σαν αμέριμνους γλεντοκόπους που ζούνε εις βάρος της φίλεργης Εσπερίας. Ποιους ακριβώς; Εμάς που τα εργοστάσιά τους, όπου τα ανάστησαν (και) οι γονείς μας, καπνίζουν ακόμα χάρη στις καταναλωτικές συνήθειες των Νότιων… 

Η χώρα έπαιξε το ρόλο του αρνητικού υποδείγματος.  Ώστε περιπτώσεις όπως της Ιταλίας και της Γαλλίας να κρατηθούν εντός αυστηρών δημοσιονομικών ορίων. Ισοπεδώθηκε και φτωχαίνει ραγδαία η Ελλάδα, όμως, όχι μόνο επειδή αυτή ήταν η επιλογή του Σόϊμπλε, στο πρόσωπο του οποίου συναιρούν οι ακαμάτηδες και ιδιοτελείς πολιτικοί μας τους νέους εχθρούς του Γένους.

Την ανεπάρκειά τους κρύβουν. Και την ιδιοτέλεια. Γιατί κάθε φορά που αποτυγχάνουν να βγάλουν τη χώρα στο ξέφωτο, επαναλαμβάνουν τα λάθη τους με μεγαλύτερη ένταση.

Στην πραγματικότητα, και έχει δίκηο σε αυτό ο Σόϊμπλε, δεν είναι το χρέος το πρόβλημα της Ελλάδας. Χρωστάμε άλλωστε από το 1825 κι εντεύθεν, από τα πρώτα (τοκογλυφικά) δάνεια της Ανεξαρτησίας που χάλκευσαν εξοργιστικά την εξάρτηση της χώρας στις μεγάλες Τράπεζες της Δύσης. 

Η Ελλάδα παρακμάζει επειδή, σχέδιο δεν έχουμε και δεν ευθύνεται γι΄, αυτό ούτε η «μαντάμ Μέρκελ» ούτε ο υπουργός της των Οικονομικών.  

Το βασικό έλλειμμα Παιδείας, μας οδηγεί σε άστοχες πολιτικές επιλογές. Γι΄ αυτό μετά τα πράγματα παίρνουν την καθοδική τους πορεία κι έχουμε γίνει τώρα, χωρίς καμιά αυτογνωσία,  φουρφούρι στον άνεμο.

Υ.Γ: Έπιασαν «ρεκόρ» 16ετίας οι απολύσεις τον περασμένο μήνα, αλλά μην το πείτε στην Υπουργό Εργασίας κυρία Έφη Αχτσιόγλου. Με τη φόρα που έχουν πάρει αυτοί οι τύποι μετά το τελευταίο Eurogroup, μπορεί απο κεκτημένη ταχύτητα, να πανηγυρίσει…

*(Πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, φιλολογική επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδη, Εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1972).