Στον αριθμό 15 της οδού Φον Βαϊκ (μικρό στενό κάθετο στη Θουκυδίδου) σε μια ήσυχη γειτονιά, υπάρχει μία πινακίδα με πράσινα φωσφοριζέ γράμματα που γράφει Witzwort.

Ανοιχτό από τις 5 Ιουνίου του 1982, το όνομά του σημαίνει "αστεία λέξη" και προέρχεται από ένα χωριό στα σύνορα Γερμανίας και Δανίας από το οποίο κατάγεται ο ένας εκ των δυό ιδιοκτητών, ο Ρόνι.

Καλαίσθητο, με ατμόσφαιρα που θυμίζει κάτι από παλιό βερολινέζικο μπαρ, λειτουργεί εκτός πιά­τσας, στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στο Καλαμάκι.

Ο χώρος του γεμάτος αντίκες και η δισκοθήκη του γεμάτη παλιά ροκ, τζαζ, swing και γενικά οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως "oldies".

Στο τραπεζάκι της εισόδου θα σε υποδεχτεί η κούκλα Τζοζεφίν (κι όταν λέμε κούκλα δεν εννοούμε όμορφη, αλλά πραγματική, πλαστική κούκλα), ενώ πάνω από το μπαρ δεσποζέι ένας πίνακας που απεικονίζει τους δύο συνεργάτες σε νεαρή ηλικία. Πολλά από τα αντικείμενα που έχει το μπαρ, είναι δώρα των θαμώνων, ενώ άλλα τα έχουν αγοράσει οι ιδιοκτήτες από το Μοναστηράκι. Και υπάρχουν πολλά και ιδιαίτερα αντικείμενα. Παντού. Όπου κι αν κοιτάξεις.

H Τζοζεφίν

«Αρκετά από αυτά τα κομμάτια τα έχει φέρει ο κόσμος που έρχεται εδώ για να έχει κάτι δικό του». Ο Μιχάλης και ο Ρόνι, οι δύο σπουδαίοι οικοδεσπότες με πηγαία ευγένεια, αγαπούν πολυ τη δουλειά τους και τους επισκέπτες τους και δηλώνουν πως το συγκεκριμένο μπαρ, είναι η ζωή τους όλη. «Σήμερα έρχονται τα παιδιά εκείνων που σύχναζαν εδώ παλιότερα», λένε με ικανοποίηση... «Καμιά φορά σκεφτόμαστε ότι το μπαρ κάποια στιγμή θα κλείσει και μας πιάνει στενοχώρια. Γιατί εδώ είναι η ζωή μας…» 

Ο Μιχάλης και ο Ρόνι

Το πιο ιδαίτερο, πρωτότυπο, αρτίστικο, ζέστο και ατμοσφαιρικό μπαρ των Νοτίων Προαστίων, παραμένει άγνωσο στο ευρύ κοινό. Επιβίωσε και παρέμεινε αναλλοίωτο για 35 ολόκληρα χρόνια κι ελπίζουμε να μην αλλάξει ποτέ...