Στον αγώνα δρόμου για την επίτευξη ενός υγιεινού μοντέλου διατροφής που θα καλύπτει τις αυξημένες απαιτήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής και θα χαρίσει την αιώνια νιότη, συνδράμουν χιλίαδες έρευνες που μελέτουν έως και πράγματα "αμελέτητα" (αυτά θα εξεταστούν σε άλλο άρθρο). Τρόφες αφορισμένες, επανέρχονται στο προσκήνιο ως υπερτροφές και πλέον καταναλώνονται άφοβα και χωρίς τις τύψεις για συνοδευτικό. Τα λιπαρά για παράδειγμα, που για καιρό θεωρούνταν ο κύριος εχθρός της καλλίγραμμης σιλουέτας, πλέον αποδεικνύονται πολύτιμοι σύμμαχοι όταν καταναλωθούν με μέτρο και μαζί με το αυγό και λοιπές εξόριστες συγγενικές τροφές επιστρέφουν δυναμικά και σερβίρονται ξανά, περήφανα στο τραπέζι.

Υπάρχουν βέβαια και οι διαχρονικοί σταρ, όπως τα πολύτιμα ω-3 λιπάρα οξέα που παρέχουν 1000+1 ωφέλη στην υγεία και κυρίως στη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Το αβοκάντο, ένας από τους κουβαλητές των πολύτιμων λιπαρών, κατάφερε να γίνει ο πιο δημοφιλής και μοδάτος εκπρόσωπος της υγιεινής διατροφής και να φιγουράρει - καθότι περισσότερο ευπαρουσίαστος από ότι ο φίλος του ο σολωμός - καθημερινά στα post των social media.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η τιμή του σκαρφάλωσε σε επίπεδα ρεκόρ λόγω της μειωμένης προσφοράς από τη Λατινική Αμερική και της αυξημένης ζήτησης που δημιούργησε η τάση (βλ. σχετικό άρθρο εδώ). 

Με το αβοκάντο συνοδό σε σάντουιτς, sticks, πίτες, τούρτες, τάρτες, μους, σε μορφή τηγανητής πατάτας αλλά και σε παγάκια (μη τυχόν και ξεμείνουμε και που θα βρούμε βραδιάτικα εφημερεύον οπωροπωλείο) και ότι άλλο μπορεί να φανταστούν οι δημιουργικότατοι εραστές του, θα περίμενε κανείς πως ο εγκέφαλος των καταναλωτών του φρούτου θα απολάμβανε ήδη τις ευεργετικές ιδιότητες των λιπαρών οξέων και θα δούλευε στο φουλ. Αλλά όχι.

Τουλάχιστον αυτό συμπεραίνει κανείς από την έκκληση των ιατρών να μπεί ένα τέλος στο "χέρι-αβοκάντο", όπως αποκαλούν τον τραυματισμό που παθαίνουν όσοι στον παροξυσμό τους να γευθούν τα οφέλη και συνάμα να κοινοποιήσουν το επίτευγμα της επιτυχούς βρώσης του εξωτικού καρπού, ξεχνούν τον σκληρό πυρήνα της γνώσης των νόμων της φυσικής, σκοντάφτουν στο κουκούτσι του αβοκάντο και αποτυγχάνουν παταγωδώς, καταλήγοντας στο κοντινό εφημερεύον νοσοκομείο με ράμματα στο χερί και πολλές φορές με μία μόνιμη σοβαρή βλάβη.

Εν τω μεταξύ, θεωρούν τον τραυματισμό παράσημο που αξίζει να κοινοποιηθεί στα social media. Μη έχοντας το επιτυχημένο εγχείρημα "αβοκάντο-σουβλάκι" να κομπάσουν, ποστάρουν το αποτυχημένο εγχείρημα "αυτοτραυματισμός", απαθανατίζοντας το αιμόφυρτο χέρι με φόντο τον ηθικό αυτουργό, κοινώς αβοκάντο, σε μία προσπάθεια πριν από το χέρι, να σώσουν τα χαμένα like, προλαβαίνοντας να γράψουν με το αριστερό τα απαραίτητα hashtags (#avocadoinjury, #avocadohand).

Τα περιστατικά αυτοτραυματισμού από την προσπάθεια κοπής του αβοκάντο είναι τόσα πολλά, που οι ειδικοί εξετάζουν το ενδεχόμενο να προστεθούν προειδοποιητικά αυτοκόλλητα στο επικίνδυνο φρούτο, ένω στους NYTIMES έχουν και οδηγίες ασφαλούς διαχείρισης του σατανικού καρπού που μοιάζουν τόσο χαζές όσο και η προειδόποίση "Μην τοποθετείτε τη σακούλα στο κεφάλι. Κίνδυνος ασφυξίας".

Τι θα συμβεί εάν το ενδιαφέρον τους στραφεί σε έναν ανανά. Μία καρύδα; Ένα καρύδι;  Είναι να απορεί κανείς...

- Άννα Δανιήλ