Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να έχει επιβληθεί σιγή ασυρμάτου για μερικά 24ωρα, να διενεργηθεί αστραπιαία εσωτερική έρευνα και να ανακοινωθούν τα πορίσματα σε ειδική συνέντευξη τύπου.

Αντ΄ αυτών, ένα πρωτοφανές αλαλούμ διαρροών μέσω κύκλων που επιτείνουν τις απορίες και καταλήγουν σε γενικό χαβαλέ…

Ο Λ. Παπαδήμος, ας το ξαναπούμε, δεν είναι τυχαία περίπτωση, είναι πρώην πρωθυπουργός. Και η ευκολία με την οποία τον άγγιξαν οι τρομοκράτες διευρύνει το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών και μας εκθέτει δυσάρεστα σε κοινή θέα… 

Από κει και πέρα δεν έλειψαν ως συνήθως οι καταχρηστικές ερμηνείες και οι υπερβολές.

Αν εξαιρέσουμε αυτούς που στέκονται σκληρά αλλά έντιμα απέναντι σε αυτήν την ανεκδιήγητη κυβέρνηση, ακούστηκαν ακραίες εκδοχές, σύμφωνα με τις οποίες ηθικός αυτουργός της άνανδρης επίθεσης ήταν μέχρι και…ο Τσίπρας και συλλήβδην ο ΣΥΡΙΖΑ!

Είναι αλήθεια ότι ουδέποτε μεταπολιτευτικά ο δημόσιος λόγος δεν είχε γκρεμιστεί σε τέτοια ανυπόληπτα και βαθειά βάραθρα.

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο εξαχρείωσης, όπου καθένας μπορεί να εκστομίζει στην πολιτική αγορά ό,τι κατεβάζει η ασυνάρτητη και συγχυσμένη γκλάβα του, λειτουργώντας εμπρηστικά και προκαλώντας αισθήματα αηδίας και αποστροφής ειδικά στους νέους για την πολιτική λειτουργία.

Όμως τέτοιου είδους φτηνά επιχειρήματα, λειτουργούν στην πραγματικότητα σαν δικαιολογία στις αποτρόπαιες ακρότητες.

Η αυτοσυγκράτηση ίσως θα ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά προϋποθέτει πολιτικούς άνδρες και γυναίκες επαρκείς και όχι ετερόφωτες και υστερικές καρικατούρες που άγονται από ασήμαντες προσωπικές φιλοδοξίες και μην έχοντας τίποτε καλύτερο, παράγουν μίσος, εις το όνομα της ταλαίπωρης πατρίδας…