Tweet 
Share 
Comment Αθάνατη αρχιτεκτονική μορφή το αρχαίο ελληνικό αμφιθέατρο, σήμερα εδώ και 2.500 χρόνια μετά την «ανακάλυψη» του, στην Αρχαία Αθήνα, συνεχίζονται να χτίζονται, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, αμφιθέατρα που λίγο πολύ αντιγράφουν το αρχαίο ελληνικό πρότυπο, δημιούργημα του αντάξιου πολιτισμού που το γέννησε.
Tα αρχαία θέατρα της Ελλάδας
Θέατρα μνήμης άξια… τα σωζόμενα αρχαία ελληνικά θέατρα που γνώρισαν μεγάλη άνθηση και διάδοση στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, με την συμβολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου να παίζει αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Ο υπαίθριος χώρος του θεάτρου, αρμονικά πάντα ενταγμένος στο φυσικό τοπίο, αποτέλεσε σταδιακά το κέντρο της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής.
Η απλότητα και το μεγαλείο είναι πρωταρχικά χαρακτηριστικά των μνημείων του αρχαίου κόσμου και το θέατρο αποτελεί το μνημείο εκείνο στο οποίο αυτά τα δύο χαρακτηριστικά συνδυάζονται με τον καλύτερο τρόπο. Απλότητα στη μορφή του αλλά και στη λειτουργία του με αντοχή στο χρόνο που επιτρέπει μέχρι σήμερα την αξιοποίησή τους 2.500 χρόνια μετά τη δημιουργία τους.
Τρία στοιχεία συνθέτουν το αρχαίο θέατρο, η ορχήστρα, το κοίλο και η σκηνή. Η ακουστική του ποιότητα είναι τόσο γνωστή και αξιοθαύμαστη, που φτάνει να παίρνει χαρακτήρα μυστικισμού.
Σωζόμενα σήμερα αρχαία ελληνικά θέατρα είναι το θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα, το θέατρο της Ερέτριας που θεωρείται από τα αρχαιότερα, της Επιδαύρου που ξεχωρίζει για την πολύ καλή ακουστική του και τις συμμετρικές αναλογίες του, το θέατρο της Μεγαλόπολης, του Άργους, των Δελφών με την θαυμάσια ένταξή του στο φυσικό περιβάλλον, της Δήλου, της Βεργίνας ,της Θάσου, το ελληνιστικό θέατρο της Μυτιλήνης και άλλα.
Πολλά μπορεί κανείς να αποκομίσει από την μελέτη των μνημείων του αρχαίου ελληνικού κόσμου, όμως με τα θέατρα συμβαίνει κάτι μοναδικό, είναι ακόμα ζωντανή η λειτουργία τους, ζωντανοί θεατρικοί χώροι, φορτισμένοι από την ιστορία, μια αίσθηση που νιώθει κάθε ευαίσθητος επισκέπτης. Γι αυτό ανανέωση της γνωριμίας μας με το αρχαίο θέατρο, σαν θεατές, σαν επισκέπτες, σαν επιστήμονες είναι αναγκαία και πρέπει να είναι συνεχής.
Παρά το πέρασμα των αιώνων οι διατεταγμένες αυτές πέτρες που αποτελούν το αρχαίο ελληνικό θέατρο, έχουν ακόμα να μας πουν πολλά….. οι σιωπηλοί αυτές μάρτυρες του ένδοξου παρελθόντος, προσδοκούν πάντα τη μνήμη και το σεβασμό που απαιτεί το μεγαλείο τους.
