Aston Martin DB5 (1965): Μυώδες, δυνατό και παράλληλα εκλεπτυσμένο, αισθησιακό αλλά με γεωμετρική σχεδίαση. Ο Τζέιμς Μποντ οδηγούσε την DB5 εξοπλισμένη με πινακίδες, που άλλαζαν κατά βούληση και εκτοξευτήρα στο κάθισμα του οδηγού. Η έκδοση για τους πολλούς περιλάμβανε έναν χειροποίητο, 6κύλινδρο κινητήρα με 280 ίππους, που συνδεόταν από χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων τυλιγμένα σε ένα κομψό, ελαφρύ αλουμινένιο αμάξωμα. Περίπου 47 χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση, η DB5 «έπαιξε» ξανά στο τελευταίο έργο του θρυλικού, ατσαλάκωτου πράκτορα 007 «Skyfall», επανακτώντας την ηρωική της διάσταση.

Austin Healey 3000 MKIII (1965): Η επιτομή του «εμπορικού» σπορ αυτοκινήτου κατά την μεταπολεμική περίοδο. Η εξαγωγή του μοντέλου στις ΗΠΑ συνέβαλλε στην επιβίωση της αυτοκινητοβιομηχανίας του νησιού. (Το πρώτο αυτοκίνητο που κατασκεύασε η Mattel για την Barbie ήταν μια ροζ Healey). Ο διεθνούς φήμης μηχανικός και πιλότος σχεδίασε την 3000 το 1959 και κατασκευάστηκε από την British Motor Corporation. Το 1963 ο ισχυρότερος κινητήρας MKIII επισφράγισε ένα από τα πιο πετυχημένα σπορ οχήματα της ιστορίας.

Bentley Continental GT Speed (2013): Λάτρης της αυταρχικής σχεδίασης, είναι βέβαιο ότι ο WO Bentley, ιδρυτής της Bentley, θα έδινε τις ευλογίες του σε αυτό το μοντέλο. Το καπό του κρύβει 6λιτρο, 12κύλινδρο κινητήρα, που παράγει ιπποδύναμη 616 αλόγων, με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς με αυτόματο κιβώτιο 8 ταχυτήτων. Πρόκειται για ένα «πολιτισμένο» ταξιδιάρικο αυτοκίνητο που φτάνει τα 100χλμ/ώρα σε 4 δευτερόλεπτα.

BMC Mini (1959): Βγήκε στην αγορά, στα τέλη του ‘50 για να καλύψει την ανάγκη ενός οχήματος με αυτάρκεια στα καύσιμα. Βρετανική και διεθνής αγορά αγκάλιασαν το Mini, το οποίο μετατράπηκε σε σύμβολο του Swing του ’60. Το 1999 χαρακτηρίστηκε ως το αυτοκίνητο με την μεγαλύτερη επιρροή στον 20ό αιώνα, μετά το Ford Model T. Υπό την εταιρική «μητρότητα» της BMW ξαναβγήκε στην αγορά, ενώ σήμερα κατασκευάζεται στο πρωτότυπο εργοστάσιο στο Cowley της Οξφόρδης.

Jaguar E-Type 3.8 (1960s): Ο Sir William Lyons έβγαζε στην αγορά αυτοκίνητα που παραδοσιακά είχαν στυλ και υπόσταση σε σχετικά προσιτές τιμές. Έτσι και η E-Type, η οποία στις ΗΠΑ και σε άλλες αγορές κυκλοφόρησε υπό την ονομασία μοντέλου XKE. Χαρακτηρίστηκε ως το «ομορφότερο αυτοκίνητο που φτιάχτηκε ποτέ», ενώ στο δρόμο η γοητεία του δεν έχει περιοριστεί ούτε στο ελάχιστο παρά τα χρόνια που κουβαλά στο… καπό του. Η μηχανή του διαθέτει σύγχρονα δισκόφρενα και εκλεπτυσμένες, ανεξάρτητες αναρτήσεις τις οποίες δανείστηκε από την αγωνιστική D-Type.

Land Rover Defender 90 (1983): Τροποποιώντας λίγο το αγροτικό, μεταπολεμικό μοντέλο για χρήση εντός δρόμου, εισήχθη το συγκεκριμένο μοντέλο σε μια πιο «πολιτισμένη» μορφή, με νέους κινητήρες πιο φιλικούς στις ανάγκες των… μη αγροτών. Παραμένει όμως το απόλυτο off-road όχημα. Έχοντας χρησιμοποιηθεί εκτενώς από αγρότες, κατασκευαστικές εταιρείες και τον στρατό, έγινε στην πορεία το απόλυτο αξεσουάρ και των κατοίκων της πόλης. Το Land Rover Defender 90 κατάφερε να ορίσει μια συγκεκριμένη γενιά αυτοκινήτων που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια. Δείτε παλαιότερο ρεπορτάζ του Penna για το «κλείσιμο» της έκδοσης του θρυλικού αυτοκινήτου: https://www.penna.gr/style/2241-o-paul-smith-xromatizei-to-defender

Lotus Seven (1957-73), Caterham Seven (1973-σήμερα): «Απλοποίησε και μετά πρόσθεσε… ελαφρύτητα» είναι το μότο του ιδρυτή της Lotus, Colin Chapman το οποίο έχει εφαρμογή και στο Seven. Έκανε το ντεμπούτο του το 1957 με μηχανή της Ford η οποία παρήγαγε μεταξύ 28 και 40 ίππων, το οποίο μπορεί να ακούγεται πενιχρό. Ωστόσο πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και το υπερβολικά μικρό του βάρος. Η Seven ήταν γρήγορη και με τα χρόνια έγινε ακόμα ταχύτερη. Βασικό χαρακτηριστικό της, η μακροβιότητά της. Ακόμα και όταν το 1972 σταμάτησε την παραγωγή της η Lotus, ο Chapman πούλησε τα δικαιώματα παραγωγής σε έναν πρώην έμπορο τον Graham Nearn ο οποίος συνέχισε να κατασκευάζει το αυτοκίνητο μέχρι σήμερα.

McLaren P1 (2013): Η McLaren P1 είναι η απόδειξη ότι η εκκεντρικότητα είναι παρούσα στην βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία. Το απόλυτο supercar έχει γεννηθεί μέσα από τους κόλπους των αγωνιστικών αυτοκινήτων και διαθέτει υβριδικό κινητήρα. O 727 ίππων, τούρμπο, 3,8 λίτρων, V8 βενζινοκίνητος κινητήρας συναντά άλλα 176 άλογα του ηλεκτρικού κινητήρα παράγοντας τελικώς 903 άλογα. Η παραγωγή του δεν ξεπερνά τα 375 οχήματα και πωλείται προς 1,3 εκατ. δολάρια, περίπου. Υπόσχεται να φτάσει το μυθικό στάτους του προκατόχου του, της 1992-98 McLaren F1.

Morgan 3 Wheeler (2011): Η Morgan Motorcar Company παραμένει στα χέρια της ίδιας οικογένειας από το 1909, οπότε ο Harry Morgan προώθησε το 3κυκλο Cyclecar. Βασιζόμενος πάνω στο ίδιο πνεύμα, ο εγγονός του ιδρυτή της εταιρείας, ο Charles Morgan, «ρίχνει» στην αγορά το νεότερο μοντέλο. Βγάζει 80 άλογα με τον 2λιτρο κινητήρα του, ενώ πιάνει τα 100 χλμ σε 4,5 δευτερόλεπτα.

Rolls-Royce Phantom VI Limousine by Park Ward (1968-90): Η επιτομή της βρετανικής κουλτούρας κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1968 και παρέμεινε στον κατάλογο της εταιρείας μέχρι και το 1990. Αθόρυβο, πολυτελές, φινετσάτο, στιλάτο. Η εταιρεία παρήγαγε μόνο 374 από αυτούς τους «γίγαντες», τα περισσότερα εκ των οποίων φτιαγμένα στο χέρι. Τα πρώτα μοντέλα ήταν 6,2 λίτρων με V8 κινητήρα, τα μεταγενέστερα 6,75 λίτρων τα οποία «έβγαζαν» πάνω από 250 ίππους. Ο ακριβής υπολογισμός της ιπποδύναμης όμως ήταν «δουλειά» του αγοραστή γιατί τότε η Rolls-Royce απέφευγε να αποκαλύπτει τις ακριβείς επιδόσεις των κινητήρων της.