Η πολιτική του τοποθέτηση ήταν μάλλον ασταθής αλλά από το 1872 μέχρι το 1878 η εφημερίδα του XIXe Siècle (Δέκατος ένατος Αιώνας), ασκούσε μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη –στο πλευρό της δημοκρατικής παράταξης πλέον. Το 1884 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας αλλά πέθανε πριν προλάβει να καταλάβει την θέση του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ στο Παρίσι.

Τα έργα του Αμπού δέχτηκαν πολλές επικρίσεις, ιδίως το Tolla για λογοκλοπή και το Lettres d'un bon jeune homme. Εκείνο όμως που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, και μάλιστα στην Ελλάδα, ήταν το μυθιστόρημά του Le roi des montagnes (Ο βασιλεύς των ορέων, 1857). Είχε προηγηθεί (1854) το βιβλίο La Grece contemporaine, όπου με οξυδέρκεια, χιούμορ και πολύ ειρωνεία εξετάζει τα πολιτικά, δημοσιονομικά και κοινωνικά πράγματα της Ελλάδος. Στον «Βασιλέα των ορέων» η άποψή του για την Ελλάδα παίρνει λογοτεχνική μορφή : Ένας λήσταρχος ονόματι Χατζησταύρος περιφέρεται θρασύτατα στην Αττική, σκοτώνει, απάγει, ληστεύει με την ανοχή και τη συνεργασία των διωκτικών αρχών, κι όταν αισθάνεται ότι τα χρόνια πέρασαν, αποσύρεται σε «μια μικρή έπαυλη στις όχθες του Ιλισού...και κινείται δραστήρια ν’ αναλάβει το υπουργείο Δικαιοσύνης».

Το έργο αυτό του Αμπού θεωρήθηκε αρχικά εξόχως μισελληνικό. Στις αρχές του 20ου αιώνα η άποψη αυτή άλλαξε : Ο Αμπού έγραψεν όπως στηλιτεύη το πράγμα και όχι όπως βλάψη την Ελλάδα. Απόδειξις η διαγωγή του, η δράσις του...κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, ήτις κατεδείχθη εξόχως φιλελληνική.^[2] Σήμερα το βιβλίο αυτό προσφέρεται όχι μόνο για ψυχαγωγία αλλά και για τις αναπόφευκτες συγκρίσεις.

πηγή: wikipedia