Η περιήγηση ξεκινά με παραδοσιακό καφέ διότι, όπως ξεκαθαρίζει η ξεναγός του Alternative Athens, Νταϊάνα Καντάρογλου, «το τσάι είναι για τους αρρώστους και τους αδύναμους». Όταν ο καφές σερβίρεται παχύρρευστος, σκούρος και εκρηκτικός, τότε ξέρεις σίγουρα ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα και ένα καλό στέκι για κάτι τέτοιο, είναι το Café 111 στην Ερμού και Αγίου Φιλίππου, απ’ όπου και ξεκινά η ξενάγηση.

Η πρώτη ύλη, όμως, είναι εξίσου σημαντική, γι’ αυτό και στο πλαίσιο της περιήγησής του στις γευστικές γωνιές της Αθήνας, το CNN κάνει στάση στη Βαρβάκειο Αγορά, την κεντρική αγορά της Αθήνας, όπου καταφθάνουν προϊόντα από όλη την Ελλάδα. Φρούτα, ελιές, κρεατικά, σταφίδες, ξηροί καρποί και ό,τι τραβά η όρεξή μας, όλα βρίσκονται εκεί, ενώ για ελαιόλαδο περνούν από το εναλλακτικό παντοπωλείο Λαδάδες στην πλατεία Αγίων Αναργύρων.

Εκεί, όλα είναι έτοιμα για μια δοκιμή ελαιολάδου και τα πράγματα είναι σοβαρά αφού στην Ελλάδα, το ελαιόλαδο μας είναι σημαντικό αν υπολογίσει κανείς ότι καταναλώνουμε 18 λίτρα κατά κεφαλή το χρόνο και είμαστε οι τρίτοι κορυφαίοι παραγωγοί του κόσμου. Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο της Πελοποννήσου κλέβει την παράσταση, με τη χαμηλή οξύτητά του, ενώ και το αγουρέλαιο, το πιο πικρό λάδι από άγουρες ελιές, είναι σκέτο φάρμακο. 

Συνέχεια έχει το μέλι, με το θυμαρίσιο να είναι το πιο ακριβό, καθώς είναι δυσεύρετο και το μέλι πεύκου και άνθεων να συμπληρώνουν την τριάδα.

Οι λιχουδιές του δρόμου

Σας πιάνει ξαφνική επιθυμία για φαλάφελ; Οι Falafellas (Αιόλου 51) σας δίνουν τη λύση. Για παραδοσιακή μπουγάτσα Θεσσαλονίκης, το δημοσίευμα προτείνει το «Μπουγατσάδικο η Θεσσαλονίκη στου Ψυρρή» στην Πλατεία Ηρώων, όπου η νοστιμιά αυτή είναι πλούσια, παραμένοντας εύπεπτη.

Η Θεσσαλονίκη δίνει επίσης το κουλούρι Θεσσαλονίκης, το οποίο συγκρίνεται με τα γερμανικά πρέτσελ ή τα μπέιγκλς και αποτελεί το απόλυτο street food, πριν ακόμη το street food γίνει μόδα, αλλά και το πιο οικονομικό. Κάνει θραύση μετά τη νυχτερινή διασκέδαση των νέων και παρ’ όλο που είναι «ταπεινό» σαν γεύμα, κάνει τη δική του επανάσταση στην αθηναϊκή street σκηνή. Τον Μάρτιο του 2016, μάλιστα, το νέο franchise, Oven Sesame (Αιόλου 17), ξεκίνησε να πειραματίζεται με το παραδοσιακό στρογγυλό κουλούρι και να του βάζει γέμιση, από τυριά και σαλάτες μέχρι κρεατικά, ακόμη και παγωτό! Ακολουθώντας το παράδειγμά του, μερικοί πάγκοι με κουλούρια μοιάζουν πλέον με σαντουιτσάδικα που θα έβρισκε κανείς στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.

Επιστροφή στα κλασικά

Βόλτα στην Αθήνα χωρίς κλασικά street food δεν γίνεται, γι’ αυτό και η περιήγηση συνεχίστηκε Chef and the Dog (Λουκιανού 19, Κολωνάκι), ένα εστιατόριο για takeaway με δημιουργικά χοτ ντογκ, μεγάλη ποικιλία –από γερμανικά λουκάνικα μέχρι ιαπωνικά katsu, ακόμη και αστακό- και καλές τιμές.

Έπειτα υπάρχει ο Kioftes (Λυκαβηττού 6, Κολωνάκι), ένα μικρό takeaway εστιατόριο κάτω από τον Λυκαβηττό, για παραδοσιακούς κεφτέδες στο… χέρι, ένα street food που οι ξένοι το παρομοιάζουν με φαλάφελ. Η επιτυχία του εστιατορίου είναι ότι χρησιμοποιεί τις «συνταγές της γιαγιάς από τη Σμύρνη, από το 1904», θυμίζοντας σε πολλούς Έλληνες τις ρίζες τους από τη Μικρά Ασία. Ο Kioftes πήγε τόσο καλά, που στη συνέχεια έγινε κανονικό εστιατόριο, προσφέροντας σμυρνέικα πιάτα, απ’ όπου –φυσικά- δεν λείπουν οι κεφτέδες.

Από τη βόλτα στην Αθήνα δεν γινόταν να λείπει το σουβλάκι, το οποίο παραμένει παραδοσιακό street food. Μια στάση για σουβλάκι έγινε στον διάσημο Κώστα της πλατείας Αγίας Ειρήνης, στο σουβλατζίδικο που «κρατά» από το 1946 και είναι πασίγνωστο στην Αθήνα για το παραδοσιακό, ζουμερό σουβλάκι του και τη χειροποίητη σάλτσα του. Τυλιγμένο στην καλοψημένη πίτα του, το σουβλάκι του Κώστα είναι μια υπενθύμιση ότι το καλύτερο φαγητό είναι πάντα το πιο απλό.

Παρ’ όλο που μερικές βερσιόν του ελληνικού street food υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου, από τη Βουδαπέστη μέχρι το Μπανγκλαντές, οι λουκουμάδες με μέλι και κανέλα είναι τόσο μοναδικοί στην Ελλάδα, όσο και ο Παρθενώνας. Στο ιστορικό λουκουματζίδικο της Αιόλου, Κρίνος (Αιόλου 87), οι λουκουμάδες είναι αρωματικοί, νόστιμοι και αφράτοι, κατευθείαν από το τηγάνι.

Στο καπάκι, ένα ποτήρι φραπέ, που αποτελεί τη δεύτερη συνεισφορά της Ελλάδας στην κουλτούρα του καφέ, ενδείκνυται για να ολοκληρώσει μια street βόλτα. Ο αστικός μύθος δηλοί ότι ο φραπές δημιουργήθηκε από την έλλειψη ζεστού νερού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του ’50, όπου ένας πωλητής της Nescafé αναγκάστηκε να αυτοσχεδιάσει και να προσφέρει ποτήρια με κρύο καφέ σε όλους.