Συνήθως στο άκουσμα της, μας έρχονται στο μυαλό ευφυείς άνθρωποι που χωρίς ιδιαίτερο κόπο, στηρίχθηκαν στην έμπνευση και κατάφεραν να βρουν λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα ή ξεχώρισαν με τις δημιουργίες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του μεγάλου μουσικού, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.

«Όταν είμαι χαρούμενος και έχω καλή διάθεση, οι ιδέες που μπορεί να κατεβάσει το μυαλό μου, πάντα είναι πρωτότυπες. Αργότερα τις καταγράφω στο χαρτί και όλα φαίνονται απλά», είχε σημειώσει ο συνθέτης.

Η χρήση της λέξης "δημιουργικότητα" μέσα στα χρόνια

Τα λόγια του δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1815 σε ένα μουσικό γερμανικό περιοδικό, ενώ πολλοί είναι αυτοί που τα αναμοχλεύουν ακόμα και σήμερα, προκειμένου να αποδείξουν πως κάποιες προσωπικότητες είναι δημιουργικές από τη φύση τους.

Οι επιστήμονες έχουν ασχοληθεί εκτενώς με τη δημιουργικότητα, ενώ πολλά άρθρα έχουν γραφτεί για την έμπνευση και τη σύλληψη μιας ιδέας. Τη δεκαετία του 1920, ο ψυχολόγος, Lewis Terman, προσπάθησε, μέσα από μελέτη που πραγματοποίησε, να αποδείξει πως η δημιουργικότητα κάποιων ανθρώπων, συνήθως, οφείλεται στην κληρονομικότητα.

Στην έρευνα συμμετείχαν 168.000 παιδιά, τα οποία τοποθετήθηκαν σε μια κλίμακα, ανάλογα με το δείκτη ευφυΐας τους. Ο ειδικός εντόπισε 1.500 «λαμπρά» μυαλά, ενώ παρακολούθησε την πορεία τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. Κάποιοι εντυπωσίασαν με τις δημιουργίες τους, ενώ άλλοι όχι.

Τι συνέβη όμως με εκείνους που ο Terman απέρριψε, εξαιτίας του μυαλού τους; Δύο από αυτούς κατάφεραν να πάρουν βραβεία Νόμπελ. Ο λόγος για τους William Shockley και Luis Alvarez. Το αποτέλεσμα στην πραγματικότητα, αποδεικνύει το πόσο δύσκολο είναι κανείς να «μετρήσει» ή να προβλέψει τη δημιουργική φύση του καθενός. Μελέτη για την ευφυία πραγματοποίησε και ο Γερμανός ψυχολόγος, Gestalt Karl Duncker, ενώ οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ήταν οι ίδιες.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η έννοια της δημιουργικότητας έχει αλλάξει στο χρόνο. Εν έτει 2015, οι παραδοσιακοί μύθοι καταρρίπτονται, ενώ οι επιστήμονες επικεντρώνονται στη μελέτη άλλων παραγόντων. Ανεξάρτητα από τη δημιουργική φύση του καθενός, ο άνθρωπος οφείλει να προσπαθεί για την επίλυση των προβλημάτων του και να προσαρμόζεται στις συνθήκες της εποχής του. Ο καθένας μπορεί να συμβάλλει σε συγκεκριμένους τομείς, χρησιμοποιώντας τα δικά του ταλέντα.