Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται περιστατικό με άγριο ζώο που καταφέρνει να αντιμετωπίσει τραυματισμό του χάρη σε θεραπευτικό φυτό.

Η πληγή χρειάστηκε για να επουλωθεί πλήρως περίπου ένα μήνα.

Οι επιστήμονες λένε ότι η συμπεριφορά αυτή θα μπορούσε να προέρχεται από έναν κοινό πρόγονο που μοιράζονται οι άνθρωποι και οι μεγάλοι πίθηκοι.

«Είναι οι πλησιέστεροι συγγενείς μας και το συγκεκριμένο συμβάν δείχνει και πάλι τις ομοιότητες που μοιραζόμαστε μαζί τους. Μοιάζουμε περισσότερο παρά διαφέρουμε», δήλωσε η βιολόγος δρ Ιζαμπέλα Λάουμερ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.

Ο Ουρακοτάγκος, τον οποίο αποκαλούν Ράκους, εντοπίστηκε με μια μεγάλη πληγή στο μάγουλό του τον Ιούνιο του 2022 από μια ερευνητική ομάδα στο Εθνικό Πάρκο Gunung Leuser της Ινδονησίας.

Πιστεύουν ότι τραυματίστηκε παλεύοντας με αντίπαλους αρσενικούς ουρακοτάγκους, επειδή τις ημέρες πριν δουν την πληγή έβγαζε δυνατές κραυγές που ονομάζονται long calls.

Στη συνέχεια η ομάδα είδε τον Ράκους να μασάει τον μίσχο και τα φύλλα ενός φυτού που ονομάζεται Akar Kuning - ένα αντιφλεγμονώδες και αντιβακτηριδιακό φυτό που χρησιμοποιείται επίσης -τοπικά- για τη θεραπεία της ελονοσίας και του διαβήτη.

Εφάρμοσε επαναλαμβανόμενα το υγρό πάνω στο μάγουλό του για επτά λεπτά. Στη συνέχεια, ο Ράκους επάλειψε την πληγή του με τα μασημένα φύλλα μέχρι να καλυφθεί πλήρως. Και συνέχισε να τρέφεται με το φυτό για πάνω από 30 λεπτά.

Η πάστα και τα φύλλα φαίνεται ότι έκαναν τότε τα μαγικά τους - οι ερευνητές δεν εντόπισαν κανένα σημάδι μόλυνσης και η πληγή έκλεισε μέσα σε πέντε ημέρες.

Μετά από ένα μήνα, ο Ράκους είχε θεραπευτεί πλήρως.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ράκους γνώριζε για τη χρήση του φαρμάκου, συμπέρασμα που βασίζεται τόσο στο γεγονός ότι οι ουρακοτάγκοι τρώνε πολύ σπάνια το συγκεκριμένο φυτό, όσο και στη διάρκεια που είχε η θεραπεία.

«Εφάρμοζε επανειλημμένα την πάστα και αργότερα εφάρμοσε και πιο στερεή φυτική ύλη. Η όλη διαδικασία διήρκεσε πραγματικά σημαντικό χρονικό διάστημα - γι' αυτό πιστεύουμε ότι το εφάρμοσε σκόπιμα», εξηγεί η δρ Λάουμερ.

Οι ερευνητές είδαν επίσης τον Ράκους να ξεκουράζεται για πολύ περισσότερο χρόνο από το συνηθισμένο - περισσότερο από το μισό της ημέρας - γεγονός που υποδηλώνει ότι προσπαθούσε να αναρρώσει μετά τον τραυματισμό.

Οι επιστήμονες γνώριζαν από παλιότερα πάντως ότι οι μεγάλοι πίθηκοι χρησιμοποιούσαν φάρμακα για να προσπαθήσουν να θεραπευτούν.

Στη δεκαετία του 1960 η βιολόγος Τζέιν Γκούντολ βρήκε ολόκληρα φύλλα στα κόπρανα χιμπατζήδων και άλλοι επιστήμονες κατέγραψαν μεγάλους πιθήκους να καταπίνουν επίσης φύλλα με φαρμακευτικές ιδιότητες.

Αυτό που δεν είχαν δει ποτέ, ήταν ένα άγριο ζώο να επαλείφει ένα φυτό σε πληγή.

Η δρ Λάουμερ λέει ότι είναι πιθανό να ήταν η πρώτη φορά που ο Ράκους έκανε αυτού του είδους τη θεραπεία.

«Μπορεί να άγγιξε κατά λάθος την πληγή με το δάχτυλό του, το οποίο είχε πάνω του το φυτό. Και τότε, επειδή το φυτό έχει αρκετά ισχυρές αναλγητικές ουσίες, μπορεί να τον έκανε να νιώσει άμεση ανακούφιση από τον πόνο, γεγονός που τον οδήγησε στο να εφαρμόσει την ίδια μέθοδο ξανά και ξανά».

Ή μπορεί να έμαθε γι' αυτήν παρακολουθώντας άλλους ουρακοτάγκους της ομάδας του.

Οι ερευνητές θα παρακολουθούν τώρα στενά κι άλλους ουρακοτάγκους για να δουν αν μπορούν να εντοπίσουν τις ίδιες ιατρικές δεξιότητες που έδειξε ο Ράκους.

«Νομίζω ότι τα επόμενα χρόνια θα ανακαλύψουμε ακόμη περισσότερες συμπεριφορές και περισσότερες ικανότητες που μοιάζουν πολύ με εκείνες του ανθρώπου», εκτίμησε η δρ Λάουμερ.

*Με πληροφορίες από το BBC