Ο Α. Τσίπρας, απευθυνόμενος στην παγκόσμια κοινότητα και αφήνοντας διακριτές αιχμές για το ρόλο της Γερμανίας και των τραπεζών, παρατήρησε ότι «δεν μπορούμε να μιλάμε για εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας, εκτός αν μπορούμε να συζητήσουμε για το πώς θα χτίσουμε ή θα βελτιώσουμε κράτη πρόνοιας αντί να τα καταστρέφουμε».Παρεμβαίνοντας στις συζητήσεις για την «Αναπτυξιακή Ατζέντα μετά το 2015», ο πρωθυπουργός τόνισε στο ίδιο κλίμα την προτεραιότητα ριζικών αλλαγών για την καθιέρωση ενός χρηματοπιστωτικό συστήματος που να δίνει έμφαση στην ανάπτυξη.«Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη με τα προηγούμενα δεκαπέντε, ή τα δεκαπέντε πριν από αυτά;», διερωτήθηκε.Και συνεχίζοντας στο ίδιο πλαίσιο πρόσθεσε:  «Γιατί συμβαίνει τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, να μιλάμε όλο και περισσότερο για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την εξάλειψη της φτώχειας, και ακόμη οι προκλήσεις σε επίπεδο ασφάλειας, οικονομίας, κοινωνίας και περιβάλλοντος που αντιμετωπίζουμε σε παγκόσμιο και σε περιφερειακό επίπεδο, να παραμείνουν ίδιες, ή να επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο;».Με αφορμή την «ελληνική εμπειρία», η οποία όπως επεσήμανε, «θα μπορούσε να είναι διδακτική», είπε ότι «η χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο των τριών επικαλυπτόμενων κρίσεων»:

• Μιας οικονομικής κρίσης που δημιουργείται από μια οικονομική πολιτική, η οποία έχει οδηγήσει σε μείωση 25% του ΑΕΠ μας και με σοβαρές κοινωνικές συνέπειες.
• Μιας κρίσης ασφάλειας, λόγω της αυξανόμενης αστάθειας γύρω από την Ελλάδα, στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Μαύρη Θάλασσα.
• Και μιας προσφυγικής κρίσης, που εκδηλώνεται με την μαζική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη.

 Με βάση τα παραπάνω, ο κ. Τσίπρας συνόψισε ως εξής:

• Δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για βοήθεια στις αναπτυσσόμενες χώρες ή δάνεια στις ανεπτυγμένες, εκτός αν αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του χρέους σαν μια διεθνή πρόκληση, στο επίκεντρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού μας συστήματος. Σε όλα τα φόρα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού εδώ, θα πρέπει να μιλήσουμε για το πώς η αναδιάρθρωση ή αναδιαμόρφωσή του, μπορεί να συνδεθεί με την ανάπτυξη
• Δεν μπορούμε να μιλάμε για εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας, εκτός αν μπορούμε να συζητήσουμε για το πώς θα χτίσουμε ή θα βελτιώσουμε κράτη πρόνοιας αντί να τα καταστρέφουμε.
• Θα προωθήσουμε με συνέπεια και θα υποστηρίξουμε όλες τις προσπάθειες για ένα παγκόσμιο και ευρωπαϊκό οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα ευνοεί την ανάπτυξη. Ένα σύστημα που θα επιτρέψει την Ατζέντα μας να ακμάσει μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, αντί να ασφυκτιά, όπως έκανε τα τελευταία 30.