Παρακολουθήσαμε εδώ και τρεις μήνες μια άγονη μάχη, χωρίς ιδεολογικά χαρακτηριστικά που ανέσυρε στην επιφάνεια τα βαθειά ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα ενός κόμματος που βρίσκεται, όπως παραδέχονται και τα ίδια τα στελέχη του σε βαθειά παρακμή.

Μάχη χωρίς αρχές

Η ΝΔ, κατά γενική ομολογία, απέφυγε να αναμετρηθεί με τον εαυτό της και να αναζητήσει τα αίτια της υποχώρησης της πολιτικής και εκλογικής της επιρροής. Αντίθετα, η μάχη των τεσσάρων υποψηφίων επικεντρώθηκε εν πολλοίς, στο πρόσωπο το οποίο είναι ικανό «να νικήσει τον Τσίπρα».

Σε αυτό το άχαρο μέτωπο, την ώρα που όλοι προσπαθούσαν να κρατηθούν στο ύψος της αστικής ευπρέπειας, περίσσεψαν οι προσωπικές αιχμές και οι αρνητικές εκτιμήσεις, η διασπορά φημών περί ανάκλησης υποψηφιοτήτων αλλά και περί δημιουργίας νέων κομμάτων και διασπαστικών δυνάμεων, με παρέμβαση εξωγενών συμφερόντων που δεν κατονομάστηκαν, γεγονός που αφήνει βαθειά ψυχολογικά και πολιτικά τραύματα που δεν θα είναι εύκολο να επουλωθούν την επόμενη μέρα.

Ήδη κάποιοι υποψήφιοι εγκαταλείποντας τους υπαινιγμούς αναγνωρίζουν το πρόβλημα συγκατοίκησης που ανέκυψε και δηλώνουν ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για όποιους θέλουν να φύγουν την επόμενη μέρα…

Οι στρατηγοί του παρασκηνίου

Μολονότι δεν ομολογήθηκε ποτέ, στην πραγματικότητα οι αφανείς μονομάχοι της εκλογικής κούρσας, ήταν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι του κόμματος Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς. Πίσω τους στοιχίζονται τιμαριούχοι και βαρόνοι, αλλά και επιχειρηματικά συμφέροντα με ειδικότερες βλέψεις στο πολιτικό παίγνιο.

Ο πρώτος και οι συν αυτώ, θεωρούν όπως χαρακτηριστικά είπε και ο Β. Μεϊμαράκης, ότι το DNA της ΝΔ είναι καραμανλικό και συνεπώς το κόμμα δεν μπορεί να αποστεί από την πορεία του μετριοπαθούς κεντροδεξιού τόξου.

Ο δεύτερος, αντίθετα που κάνει όλο και πιο αισθητές τις παρεμβάσεις του σε αντίθεση με τον «αμίλητο» προκάτοχό του, υπερασπίζεται τα έργα και τις ημέρες του, προσβλέποντας- είναι πια φανερό- σε μια εντυπωσιακή επιστροφή στην πολιτική σκηνή κατά το πρότυπο του Σαρκοζί αλα Ελληνικά και με ένα κόμμα με αμιγώς δεξιά χαρακτηριστικά.

Εμπλοκή Μαξίμου

Το όνομα του κ. Καραμανλή, προκάλεσε το τελευταίο κρίσιμο διάστημα ισχυρές αναταράξεις. Την πρώτη φορά, όταν μέσω διαρροών, έγινε γνωστή η στήριξή του στον κ. Μεϊμαράκη, γεγονός που προκάλεσε δυσφορία των Κυρ. Μητσοτάκη, Απ. Τζιτζικώστα και Αδ. Γεωργιάδη.

Και την δεύτερη, όταν στελέχη του περιβάλλοντός του, πρώτα ο Ε. Στυλιανίδης και ύστερα το άλλοτε δεξί του χέρι Θ. Ρουσσόπουλος, επιβεβαίωσαν την ύπαρξη διαύλου επικοινωνίας μεταξύ Παναγή Κυριακού και Μαξίμου προκαλώντας αμηχανία στις τάξεις της Κ.Ο και τον κομματικό κορμό. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Τσίπρας, παρεμβαίνοντας άκομψα στη μάχη αντίπαλου κόμματος,  έδειξε την εκτίμησή του στην υποψηφιότητα Μεϊμαράκη, προσβλέποντας στην μετριοπαθή του στάση, ενόψει επιδείνωσης του πολιτικού κλίματος.

Στη συζήτηση που άνοιξε χωρίς ψυχραιμία, τέθηκε το ζήτημα της εθνικής συναίνεσης (καθ΄ υπόδειξιν και των δανειστών) στα μεγάλα ζητήματα, όπως στο ασφαλιστικό και τα φορολογικά, που στην προέκτασή του συνδέεται με τις πολιτικές αντοχές αυτής της κυβέρνησης και την πιθανότητα συγκρότησης οικουμενικού σχήματος εντός του προσεχούς εξαμήνου.

Η καχυποψία ωστόσο μεταξύ των υποψηφίων απογειώθηκε. Ο κ. Μητσοτάκης θυμήθηκε διόλου τυχαία, ότι το 2008 με ευθύνη των κ.κ Καραμανλή και Παυλόπουλου «παραδώσαμε το κέντρο της Αθήνας στους αναρχικούς» και μαζί του συμφώνησαν και οι άλλοι δύο υποψήφιοι.

Την ίδια στιγμή, το καραμανλικό στρατόπεδο έσπευδε να λάβει αποστάσεις υποστηρίζοντας ότι οι επαφές Καραμανλή- Τσίπρα είναι αυστηρώς οριοθετημένες και διαμηνύοντας τις διαφωνίες του με την ασκούμενη πολιτική, ενώ, όλοι μαζί οι υποψήφιοι, υποχρεώθηκαν εν χορώ να διακηρύξουν με ρητορική ακαμψία, ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με τη σημερινή κυβέρνηση.

Η ΝΔ εισέρχεται πλησίστια στις κρισιμότερες μεταπολιτευτικά κάλπες για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και με την ενότητα να είναι περισσότερο εύθραυστη από ποτέ.

Γιώργος Χατζηδημητρίου