Είχε το ραδιόφωνο ανοικτό συντονισμένο, σ ένα από τους πολλούς Τζαζ FM σταθμούς της πόλης. Ξαφνικά, άκουσε τη φωνή του DJ, να ανακοινώνει ότι απόψε οι Pharoah Sanders, Cedar Walton, Ron Carter και Jack Dejohnette, θα εμφανίζονταν σ ένα Τζαζ μπαρ κάπου στο Spanish Harlem. Δεν πίστευε στα αυτιά του, μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς της Τζαζ, θα εμφανίζονταν εκείνο το βράδυ στην πόλη. Μουσικοί, που άκουγε από πιτσιρικάς και ευχόταν να είναι τυχερός μια μέρα να τους δει να παίζουν ζωντανά. Γρήγορα, άρπαξε το στυλό που βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι κι έγραψε το όνομα του Μπαρ και τη διεύθυνση.

Υes! Υes! Αναφώνησε και μ ένα σάλτο βρέθηκε στο ψυγείο – μπαρ του δωματίου, έβγαλε ένα μπουκαλάκι ουίσκι έριξε δυο παγάκια σ ένα ποτήρι και άδειασε το περιεχόμενο του σε αυτό. Ακούμπησε αναπαυτικά την πλάτη του στην πολυθρόνα και σκέφτηκε να πάρει την Κάρεν, να της πει να ετοιμαστεί, για να πάνε για φαγητό και μετά στο μπαρ, να ακούσουν τους «δικούς του». Την πήρε τηλέφωνο και εκείνη του απάντησε ότι, με μεγάλη χαρά θα πήγαινε για φαγητό μαζί του, αλλά σε μπαρ στο Spanish Harlem, ούτε «σηκωτή» δεν θα πήγαινε. Του πρότεινε να πάνε κάπου αλλού, αλλά ο Μάριο, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει τον Pharoah Sanders, ούτε για την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου.
Της έκλεισε το τηλέφωνο ψιλοεκνευρισμένος και μονολόγησε «αι στα κομμάτια όλοι, θα πάω μόνος μου». Πήρε τηλέφωνο τον Μάϊk, τον οδηγό της λιμουζίνας του θείου του, και του παρήγγειλε σε μια ώρα να έρθει να τον πάρει από το ξενοδοχείο. Έβαλε το μαύρο Τζην παντελόνι του, μ ένα μαύρο ζιβάγκο, βαμβακερό πουλόβερ και το μαύρο δερμάτινο μπουφάν του και κατέβηκε στο “ Oyster bar.” Σκέφτηκε, να πιει ένα ουίσκι, και γιατί όχι, μπορεί να γνώριζε καμιά γυναίκα μόνη και διαθέσιμη, που δεν θα ‘χε αντίρρηση να τον συνοδέψει για φαγητό και μετά στο Τζαζ μπαρ.

Απογοητευμένος που δεν βρήκε γυναικεία παρέα να πάει στο Τζαζ μπαρ (μα τι έπαθαν όλοι, μόλις τους έλεγε ότι το μπαρ ήταν στο “Spanish Harlem”, γέλαγαν και του έλεγαν «θ αστειεύεσαι, δεν είναι μέρος για σένα, ούτε να το σκεφτείς». Ο Μάριο, δεν ήταν, όμως ,από τους τύπους που έπαιρνε όχι για απάντηση, ούτε κανείς θα μπορούσε να τον αποθαρρύνει εμπνέοντας την ανησυχία και το φόβο για την περιοχή. Βγήκε στην είσοδο του ξενοδοχείου, είδε τον Μάϊκ χαμογελαστό να τον περιμένει με την πόρτα της λιμουζίνας ανοικτή και έσπευσε να μπει μέσα.

Ο Μάϊκ, τον κοίταξε από τον καθρέπτη και βλέποντας τον εκνευρισμένο τον ρώτησε τι συμβαίνει; Ο Μάριο, δεν μπόρεσε να μην του πει και αφού τελείωσε, τον κοίταξε που γελούσε και τον ρώτησε «είπα κανένα αστείο και δεν το ξέρω; Αν ναι, πες μου να γελάσω κι εγώ». Ο Μάϊκ έσπευσε να τον καθησυχάσει, λέγοντας του «δεν είναι μέρος για σένα Μάριο το “Spanish Harlem”, ούτε το μπαρ που θέλεις να πάς, και ο λόγος είναι απλός. Συχνάζουν περίεργοι τύποι σε αυτό, που δεν τους αρέσει να βλέπουν τύπους σαν και σένα στον ίδιο χώρο». Δεν κατάλαβα του απάντησε ο Μάριο «δηλαδή, τι εννοείς τύποι σαν και μένα; «απλά, Μάριο δεν έχεις το κατάλληλο look, φαίνεσαι πολύ καθαρός». Εκνευρισμένος, ο Μάριο, του είπε « ναι, καλά, ότι πεις, πήγαινε με εκεί και μετά φύγε». Ο Μάϊκ έφτασε ένα τετράγωνο πριν το μπαρ και του είπε με πατρικό ύφος «σε αφήνω εδώ, για να μη σε δουν να κατεβαίνεις από λιμουζίνα γιατί την έβαψες, άιντε να προσέχεις, και άμα χρειαστείς τίποτα πάρε με τηλέφωνο».

Ο Μάριο, χαμογέλασε, κατέβηκε και προχώρησε προς το μπαρ. Στήθηκε στην ουρά περιμένοντας να φτάσει στην είσοδο, ενώ δεν μπόρεσε να μην προσέξει τα εξεταστικά βλέμματα των άλλων που περίμεναν. Άκουσε, κάποιον μάλιστα, να ρωτάει τη φίλη του «τι κάνει αυτός ο ασπρουλιάρης εδώ;» Δεν του έδωσε σημασία και έφτασε στην είσοδο του μπαρ, για να αντικρύσει ένα μαύρο γίγαντα να τον κοιτάζει από ψηλά και να του λέει «που στο διάολο νομίζεις ότι πας εσύ;» μέσα, του απάντησε ο Μάριο, συμπληρώνοντας «άκου φίλε, έκανα 7.000 μίλια ταξίδι, μόνο και μόνο για να δω τον Pharoah ζωντανά και, ούτε εσύ, ούτε κανένας θα μου σταθεί εμπόδιο για να μην τον δω». Ο γίγαντας, τον κοίταξε μ ανοικτό το στόμα σαν να μην πίστευε στα αυτιά του και αμέσως μετά ξέσπασε σε γέλια, τον έπιασε αγκαζέ και σχεδόν σηκώνοντας τον από το δάπεδο τον πήγε μέσα και τον έβαλε να καθίσει στο μπαρ. Φώναξε την μπαργούμαν, μια απίστευτα όμορφη κρεολή και της είπε «ε, αδελφούλα, πρόσεξε τον φίλο μου, ήρθε από την Ελλάδα, μόνο και μόνο για να δει και να ακούσει τον Pharoah .

Ο Μάριο ένιωσε ανακουφισμένος και πολύ ασφαλής, δεδομένου ότι οι υπόλοιποι θαμώνες πλέον, δεν τον κοίταζαν περίεργα, αλλά σα να ήταν ένας από αυτούς. Μετά από σχεδόν μια μπουκάλα ουίσκι και άπειρα σφηνάκια που κέρασε την όμορφη μπαργούμαν, το μπαρ έκλεινε, η κρεολή, τον ρώτησε πως θα πάει σπίτι του και εκείνος της απάντησε «θα πάρω ένα ταξί». Α, μην ανησυχείς, του απάντησε, θα χαρώ πολύ να σε πάω εγώ και να γνωριστούμε καλύτερα. Ο Μάριο, έγνεψε καταφατικά, εκείνη παρέδωσε τις εισπράξεις της στον ταμία του μπαρ, τον πήρε αγκαζέ και βγήκαν έξω, ο γίγαντας κοίταξε την αδελφή του αδυνατώντας να καταλάβει τι γίνεται και τη ρώτησε «που πας με τον Γκρέκο;». « τον πάω σπίτι του απάντησε εκείνη». Και προχώρησαν προς το αυτοκίνητο της . Ο Μάριο, ο οποίος βρισκόταν σε μια κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας τον άκουσε να της φωνάζει «δεν φτάνει που μας έκανε άνω κάτω φεύγει και με το ωραιότερο κορίτσι»
Πάνος Τσαγκαράκης