Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, όλοι την πίεζαν να «τακτοποιηθεί». «Πότε θα παντρευτείς, πότε θα νοικοκυρευτείς;» άκουγε συνέχεια από το σπίτι. Και ο κοινωνικός περίγυρος όμως είχε την τάση να περιθωριοποιεί τις γυναίκες που δεν έχουν διαμορφώσει προσωπικές συνθήκες μιας πυρηνικής. Πώς μπορείς να κρίνεις έναν άνθρωπο, μια γυναίκα στην προκειμένη, από την οικογενειακή της κατάσταση, ενώ στην ουσία δεν γνωρίζεις τίποτα για την ίδια, αναρωτιόταν η ίδια για χρόνια. Αποφάσισε να δείξει στον κόσμο ότι οι εικόνες των διαφημίσεων δημητριακών μπορεί να μοιάζουν αψεγάδιαστες, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που κρύβουν, είναι αυτό που θέλουμε να νομίζουν οι άλλοι για εμάς καταχωνιάζοντας την πραγματική ζωή κάτω από το χαλί. Βρήκε έναν πολύ διαφορετικό τρόπο, μερικοί θα τον χαρακτήριζαν λίγο διαστροφικό, να αποτυπώσει πόσο ψεύτικο είναι αυτό που μας επιβάλλουν οι κοινωνικές επιταγές.

Τραβούσε επί 14 χρόνια μια σειρά φωτογραφιών σε διάφορες οικογενειακές στιγμές, όπως ακριβώς θα ήθελαν οι άλλοι να την δουν. Ο σύζυγος και το παιδί, δεν είναι πραγματικά πρόσωπα, δεν είναι καν άνθρωποι που στήθηκαν υπό τις οδηγίες ενός σκηνοθέτη, για το κάθε καρέ. Είναι κούκλες. «Δεν αφορά τις γυναίκες. Αφορά το σύνολο της κοινωνίας. Στηλιτεύει τα στερεότυπα, την κριτική της κοινωνίας απέναντι στις επιλογές του ατόμου» εξηγεί η - άγαμη - φωτογράφος Σούζαν Χάινζ.