Παγκόσμιο κέντρο Εμπορίου, Πεντάγωνο, Πτήση 93 United Airlines

11 Σεπτεμβρίου 2001

Απολογισμός: 2990 νεκροί

Πέρα από τα πρωτεία της φονικότερης τρομοκρατικής επίθεσης, με τελικό απολογισμό 2974 νεκρούς, η συνδυασμένη επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, το Πεντάγωνο καθώς και η αεροπειρατεία στην πτήση 93 της United Airlines ήταν και το πρώτο τρομοκρατικό χτύπημα που μεταδόθηκε εν μέρει σε ζωντανή σύνδεση. Το μέγεθος, η τηλεοπτική κάλυψη και η συγκυρία της προεδρίας του Τζορτζ Μπους του νεότερου συνέβαλαν στην αλλαγή του οικονομικού, πολιτικού και διπλωματικού γίγνεσθαι σε παγκόσμια κλίμακα. Αποτέλεσαν παράλληλα αφορμές για την εισβολή στο Αφγανιστάν και τον πόλεμο στο Ιράκ.

Αμπαντάν, Ιράν

20 Αυγούστου 1978

Απολογισμός: 438 νεκροί

Ο εμπρησμός του Σινεμά Ρεξ ήταν το πιο αιματηρό γεγονός που σημάδεψε την άνοδο του Αγιατολάχ Χομεινί στην εξουσία του Ιράν. Οι τυφλές διώξεις, οι συνοπτικές δίκες και οι εκτελέσεις Ισλαμιστών που ακολούθησαν συντέλεσαν στο να κατηγορηθεί αρχικά η μυστική αστυνομία της χώρας SAVAK και ο ίδιος ο Σάχης. Γρήγορα, όμως, αποδείχτηκε ότι πίσω από την πολύνεκρη επίθεση κρύβονταν οπαδοί της Ιρανικής επανάστασης.

Οι αστυνομικοί που κατέφθασαν μετά τις πρώτες αναφορές για φωτιά πίστεψαν ότι οι πιθανοί εμπρηστές άναψαν μια μικρή πυρκαγιά στη γωνία της αίθουσας για να διαφύγουν μαζί με τους υπόλοιπους θεατές αλλά δεν κατάλαβαν ότι επρόκειτο για μια οργανωμένη τρομοκρατική ενέργεια. Έτσι κλείδωσαν την κύρια έξοδο του κτηρίου μετατρέποντας το σε μια παγίδα θανάτου. Η πυροσβεστική κατέφθασε 20 λεπτά μετά την έναρξη της φωτιάς.

Ο αριθμός των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 400 και 800 ατόμων. Το 1980 η Διεθνής Αμνηστία ανέφερε ότι τα θύματα ήταν 438 συμπεριλαμβανομένων και αυτών που εκτελέστηκαν στον απόηχο της επίθεσης.

Πτήση 182 Air India

23 Ιουνίου 1985

Απολογισμός: 329 νεκροί

Μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου 2001, η επίθεση στην πτήση 182 της Air India ήταν πιο αιματηρή τρομοκρατική ενέργεια σε αεροσκάφος με 329 θύματα. Στις 7 και 14 ώρα Γκρίνουιτς το στίγμα του αεροσκάφους εξαφανίστηκε αιφνιδιαστικά από τα ραντάρ και ενώ αυτό πετούσε σε ύψος 10 χιλιάδων μέτρων καθοδόν προς το Λονδίνο. Τα συντρίμμια του αεροσκάφους εντοπίστηκαν στα νοτιοδυτικά παράλια της Ιρλανδίας, 200 περίπου χιλιόμετρα από την επαρχία του Κορκ και σε βάθος 2 χιλιομέτρων.

Από τους 329 επιβαίνοντες δεν επέζησε κανείς ενώ ανασύρθηκε κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο των πτωμάτων. Οχτώ από αυτά είχαν τραυματισμούς χαρακτηριστικούς εξόδου από το αεροσκάφους πριν την πρόσκρουση στη θάλασσα, ένδειξη ότι το αεροσκάφος διαλύθηκε στον αέρα. 26 είχαν σημάδια υποξίας, 25 κυρίως επιβάτες σημάδια εκρηκτικής αποσυμπίεσης και 23 τραυματισμούς από κάθετη δύναμη. Μετά τις αυτοψίες ήταν πλέον αδιαμφισβήτητο ότι επρόκειτο για βομβιστική επίθεση στον αέρα.

Η δίκη της Air India, όπως ονομάστηκε είχε ως βασικούς κατηγορούμενους δύο αυτονομιστές Σιχ, τους Ριπουντάμαν Σινγκ Μαλίκ και Ατζαίμπ Σινγκ Μπαγκρί που αθωώθηκαν λόγω έλλειψης στοιχείων. Ένας τρίτος καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση για ένα παρόμοιο γεγονός της ίδια περιόδου στο αεροδρόμιο Ναρίτα της Ιαπωνίας. Αργότερα ομολόγησε τη συμμετοχή του στην κατασκευή της βόμβας και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση,  ενώ προσφέρθηκε να καταθέσει ως μάρτυρας εναντίων των Μαλίκ και Μπαγκρί .Οι έρευνες και οι δίκες κράτησαν τουλάχιστον 20 χρόνια, με κόστος πάνω από 130 εκατομμύρια δολάρια Καναδά.

Βηρυτός, Λίβανος

23 Οκτωβρίου 1983

Απολογισμός: 299 νεκροί

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο, δύο φορτηγά με εκρηκτικά ανατίναξαν με διαφορά δύο περίπου λεπτών τις εγκαταστάσεις της 1ης Μοίρας Πεζοναυτών (ΗΠΑ) και του 1ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών (Γαλλία) σκοτώνοντας 241 Αμερικάνους και 58 Γάλλους στρατιωτικούς αντίστοιχα.

Για τις ΗΠΑ ήταν η μέρα με τις μεγαλύτερες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό μετά την επίθεση του Τετ στις 31 Ιανουαρίου 1968. Για τους Αμερικάνους πεζοναύτες η πιο πολύνεκρη μέρα μετά τη μάχη της Ιβοζίμα. Την ευθύνη των επιθέσεων ανέλαβε η σχετικά νεοσύστατη τότε Χεζμπολάχ, εγκαινιάζοντας τη χρήση τακτικών επιθέσεων κατά δυτικών και Ισραηλινών στόχων με σκοπό την εκδίωξη του Ισραήλ από την Παλαιστίνη.

Η σχολική «σφαγή» του Beslan

1η Σεπτεμβρίου 2004

Απολογισμός: 334 νεκροί

Από τις πιο τραγικές στιγμές στα κατάστιχα των τρομοκρατικών πληγών είναι αναμφισβήτητα εκείνη που χτυπά το πιο απροστάτευτο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης: τα παιδιά. Την 1η Σεπτεμβρίου του 2004, μία ομάδα Τσετσένων εξτρεμιστών μπήκαν πάνοπλοι στο «Σχολείο Νούμερο Ένα» (SNO) στην πόλη Beslan της Βόρειας Οσσετίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και κράτησαν ομήρους 1.100 ανθρώπους.

Αίτημά τους, η λήξη του τσετσενικού πολέμου και η υπαναχώρηση της ρωσικής παρουσίας από τα εδάφη τους. Η ομηρία κράτησε τρεις ημέρες, ενώ μετά από εκρήξεις και σημάδια πυρκαγιάς στο γυμναστήριο, οι ρωσικές δυνάμεις εισέβαλαν στο κτίριο, ενώ ακολούθησε ένα πρωτοφανές μακελειό. Οι νεκροί μετρήθηκαν 334 –μεταξύ τους 186 παιδιά-, οι τραυματίες ήταν εκατοντάδες και η ηγεσία της Ρωσίας χρειάστηκε άμεση αναπροσαρμογή μετά το συμβάν.

Τα φονικά τρένα της Μαδρίτης και του Λονδίνου

11 Μαρτίου 2004

Απολογισμός: 191 νεκροί

Στις 11 Μαρτίου του 2004, την ώρα που χιλιάδες Ισπανοί έμπαιναν στους συρμούς των τρένων για να πάνε στην δουλειά τους, δεν γνώριζαν ότι εκατοντάδες από αυτούς δεν θα ξαναέβγαιναν ποτέ. Δέκα συγχρονισμένες εκρήξεις βομβών κρυμμένων σε σακίδια πλάτης προκάλεσαν τον θάνατο 191 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 1.800, σπέρνοντας το πένθος στους Μαδριλένους.

Μπορεί η ταυτότητα των υπευθύνων να μην αποκαλύφθηκε ποτέ –οι εικασίες των αρχών κινήθηκαν στο δίπτυχο Αλ Κάιντα-Βάσκοι εξτρεμιστές- αλλά τα αποτελέσματα ήταν άμεσα ορατά και σε πολιτικό επίπεδο: Τρεις ημέρες αργότερα ήταν προγραμματισμένες οι εθνικές εκλογές, στις οποίες το προβάδισμα της κυβέρνησης του Αθνάρ εξανεμίστηκε και το κόμμα του έχασε την αναμέτρηση. Ένα χρόνο μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται στο Λονδίνο, καθώς τέσσερις τρομοκράτες καταφέρνουν το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει δεχθεί ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο σε επίπεδο τρομοκρατίας. Τρεις συρμοί του μετρό και ένα λεωφορείο γνώρισαν την κόλαση, 52 επιβάτες βρήκαν τον θάνατο, εκατοντάδες τραυματίστηκαν, ενώ η Ευρώπη συνειδητοποίησε πως το χτύπημα των Δίδυμων πύργων τρία χρόνια πριν ήταν η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης που έφτανε σιγά-σιγά και στην Γηραιά Αλβιόνα, με πρώτους σταθμούς την Ιβηρική και την Βρετανία.