Ο προπονητής-κόουτς είναι ο μόνος απ'όλους τους ανωτέρω αναφερόμενους στον οποίο δεν συγχωρούνται λάθη. Ο συνεπής προπονητής δουλεύει μοναχικά, σαν τον λύκο της στέπας, όλη την εβδομάδα και δίνει εξετάσεις μια ημέρα αυτής επί μιάμιση ώρα με αποτέλεσμα αβέβαιο και πολλάκις απρόβλεπτο. Δουλειά πολυσύνθετη και δύσκολη το κοουτσάρισμα, αφού απαιτεί γεροδεμένο νευρικό σύστημα, ιδιαίτερη οξύνοια, προετοιμασία με διάβασμα του αντιπάλου, παρατηρητικότητα, προγραμματισμό, ρίσκο, κατακόρυφη αλλαγή πλάνων με προσαρμογή, συνεχή επιμόρφωση-ενημέρωση, ζύγισμα αλλά όχι δισταγμό, ψυχολογικές ενέσεις στους αθλητές, σχετική εμπειρία και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες. Προσομοιάζει mutatis mutandis με την επέμβαση καρδιάς χειρουργού, την υπεράσπιση επί κακουργήματι ποινικολόγου, το πιλοτάρισμα σε καταιγίδα αεροπόρου... Το κοουτσάρισμα λοιπόν, πέραν της τεχνικής κατάρτισης, απαιτεί ιδιαίτερο τάλαντο και συνδυασμό όσο περισσότερων χαρισμάτων. Γι'αυτό το λόγο είναι και λίγοι στην πιάτσα οι πράγματι εμπευσμένοι κόουτς.

Οι λιγότερο χαρισματικοί, που αγαπούν όμως το μπασκετάκι, στέκονται αξιοπρεπώς με την επίμονη εργασία και το μόχθο. Πρέπει να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι το "επάγγελμα" του προπονητή δεν συγχωρεί δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Κάλλιον είναι για ένα σωματείο να προσλάβει ένα νεαρότερο προπονητή με όρεξη για μάθηση και δουλειά, που μπορεί μεν να αποζημιώνεται χρηματικώς για μία ώρα, αλλά αυτός να προπονεί οδηγούμενος από ορμέφυτο για ένα δίωρο, παρά έναν προπονητή, πρώην "όνομα", με δυνατότερες μπασκετικεές παραστάσεις, που να προπονεί με το τζην καθιστός και με το τσιγάρο στο στόμα, κοιτάζοντας το ρολόι του πότε θα κλέψει κανά πεντάλεπτο για να αποχωρήσει και να κατευθυνθεί στα Γραφεία να εισπράξει το πεντακοσάρικο...

Ακολούθως ο ίδιος ο προπονητής αφ'εαυτού πρέπει να ψυχανεμιστεί και να κατασταλάξει που μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα. Άλλοι ταιριάζουν στα γυναικεία πρωταθλήματα, άλλοι στα μίνι και στα παμπαιδικά, άλλοι στα παιδικοεφηβικά, άλλοι έχουν ειδικές γνώσεις για εκγύμναση-βελτιονισμό αθλητών, άλλοι "μάτι" κόουτς, άλλοι οργανωτικεές ικανότητες κ.τ.λ. Επίσης, οι προπονητές, ακριβώς επειδή είναι πρόσκαιροι στο πόστο τους και εκτεθειμένοι ανά πάσα στιγμή, πρέπει να έχουν ιδιαίτερα αυξημένο το αίσθημα της συναδελφικότητας και της ευπρέπειας προς τους υπόλοιπους της παρέας των προπονητών και κυρίως των αντιπάλων. Διότι εκεί που είσαι ήμουν και εκεί που είμαι θα 'ρθεις...

Τέλος, ένας κύριος και κομβικός ρόλος του προπονητή, που θυσιάζεται και παραμερίζεται χάριν της αυστηράς μπασκετικής εκπαίδευσης και του κυνηγιού των επιτυχών αποτελεσμάτων, είναι αυτός του δασκάλου της αγωγής του αθλητή, της διάπλασης του χαρακτήρος του και του εκπολιτισμού του. Και μπορεί, εάν είναι υποψιασμένος και θέλει, να συμβάλει τα μάλα σ'αυτή την κατεύθυνση. Για να μην παρατηρούνται συμπεριφορές σαν αυτές που διάβασα στο forum ότι συνέβησαν στις 11-01-2012 στον αγώνα Τρίτωνος- Διαγόρα Δρυοπιδέων με το "ντισκαλιφιέ". Άλλωστε δύναται και επιβάλλεται ο προπονητής να ξεχωρίσει ποιός από τους υπ'αυτόν παίκτες θα συνεχίσει το μπάσκετ ή θα ακολουθήσει καριέρα μαχητού των κλουβιών...

Υ.Γ. Ευχαριστώ όσους τίμησαν μέχρι τώρα τα κειμενάκια μου και διπλώς αυτούς που διεφώνησαν. Διότι αυτό που εκλύει πρωταρχικώς η Δημοκρατία είναι η ελευθερία της έκφρασης της σκέψης του ατόμου.

- Δημοσθένης Δέπος