Ο ίδιος καταγγέλει την διοίκηση της επιχείρησης πως συχνά επιδίδεται σε ανάλογες πράξεις, που καταστρατηγούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ δρα ενάντια συναδέλφων από το Κίνημα Αλληλεγγύης, που κατά καιρούς επιχειρούν να στηρίξουν μειονοτικές ομάδες και να δείξουν τη συμπαράστασή τους. Όπως δήλωσε, στον ΟΑΣΑ το πρόβλημα με τους ακροδεξιούς είναι μεγάλο. Στελέχη ακόμα και σε διευθυντικές θέσεις υιοθετούν ρατσιστικές συμπεριφορές, οι οποίες έχουν πολλές φορές καταγγελθεί χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. 

«Το Σάββατο που μας πέρασε η κυβέρνηση έδωσε εντολή στους οδηγούς των λεωφορείων του ΟΑΣΑ να μεταφέρουν πρόσφυγες από την πλατεία Βικτωρίας στο γήπεδο του Tάε Κβον Ντο, για να μην είναι οι άνθρωποι εκτεθειμένοι στη βροχή. Το βράδυ εγώ ο ίδιος πήγα στην πλατεία για να δω αν οι πρόσφυγες έχουν φύγει. Όμως οι περισσότεροι ήταν εκεί, στοιβαγμένοι κάτω από τέντες καφετεριών. Τους εξήγησα πού εργάζομαι και ενημέρωσα το γραφείο Κίνησης του Αμαξοστασίου Ελληνικού για το πώς έχει η κατάσταση», εξηγεί ο κ. Κασιμέρης.

«Όταν έφτασα στο αμαξοστάσιο οι υπεύθυνοι δεν με άφησαν να πάρω το λεωφορείο ενώ μου είπαν χαρακτηριστικά πως “τα λεωφορεία δεν είναι για να μεταφέρουν λαθρομετανάστες”. Toυ απάντησα πως θα έβγαζα λεωφορείο από το αμαξοστάσιο για να τους μεταφέρω, είτε το θέλει είτε όχι. Έπειτα από πολλές περιπέτειες έφτασε η αστυνομία στο αμαξοστάσιο. Εξήγησα στους αστυνομικούς πως είμαι από το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΑΣΑ και ότι θα έβγαζα το λεωφορείο για να μεταφέρω τους πρόσφυγες. Ακολούθησε διαπληκτισμός, ενώ στη συνέχεια έφυγαν. Έβγαλα το λεωφορείο την ώρα που η μπάρα άνοιξε για να βγουν τα υπηρεσιακά.

Έφτασα στην πλατεία Βικτωρίας, μίλησα με τους πρόσφυγες και αυτοί άρχισαν να επιβιβάζονται. Πριν ξεκινήσουμε μας πρόλαβε ο δημοσιογράφος Γ. Ανδρουλιδάκης ο οποίος μένει σε μια πολυκατοικία απέναντι από την πλατεία Βικτωρίας και μου ζήτησε να περιμένω για να πάρω και κάποιους ακόμα πρόσφυγες που κοιμόταν στην είσοδο και στα σκαλιά της πολυκατοικίας – τους είχε βάλει ο ίδιος μέσα.

 Δεν καταφέραμε να φύγουμε. Ενώ ξεκινούσα, ήρθαν 3 περιπολικά σε κατάσταση συναγερμού με αναμμένους φάρους και μπλόκαραν το λεωφορείο, λες και είχε γίνει ληστεία. Ενώ εγώ μιλούσα με κάποιους αστυνομικούς, ένας άλλος αστυνομικός μπήκε μέσα στο λεωφορείο και προσπαθούσε να κατεβάσει τους πρόσφυγες. Εκείνοι κατέβηκαν αφού φοβήθηκαν βλέποντας περιπολικά και αστυνομικούς με αλεξίσφαιρα και όπλα να μας έχουν περικυκλώσει. Και πάλι υπήρξε ένταση και διαπληκτισμοί με την αστυνομία. Η ώρα είχε πάει 3.00 τα ξημερώματα.

Τελικά επικοινώνησα (μέσω και συναδέλφων) με τον υπουργό Μεταφορών Χρ. Σπίρτζη και τον ενημέρωσα τι συμβαίνει. Ο Σπίρτζης ανταποκρίθηκε ευτυχώς άμεσα και ήρθε λίγο αργότερα στην πλ. Βικτωρίας.

 Οι αστυνομικοί δήλωσαν στον κ. Σπίρτζη ότι είχαν εντολή να με συλλάβουν για κλοπή λεωφορείου και ότι ο υπεύθυνος τους Αμαξοστασίου Ελληνικού είχε πάει στο τμήμα για να υποβάλλει μήνυση».

Στη συνέχεια παρατίθεται το κείμενο του δημοσιογράφου Γ. Ανδρουλιδάκη, που βρέθηκε εκεί, έτσι όπως το δημοσίευσε ο ίδιος στη σελίδα του στο facebook

"Χθες το βράδυ γυρίσαμε σπίτι από το Σαββατιάτικο ποτό κάπου κοντά στη 1 π.μ.

Έξω έριχνε καρέκλες, τραπέζια και τραπεζαρίες -από τη βροχή δεν έβλεπες μπροστά σου. Κάτω από τη μικροσκοπική τέντα του υπαίθριου μανάβικου, συνωστίζονταν μια 50αριά πρόσφυγες, ανάμεσά τους πολλές μανάδες με μωρά στην αγκαλιά τους.

Η εξώπορτα στο σπίτι άνοιξε, το νεύμα έγινε και οι πρόσφυγες μπήκαν μέσα. 50 άνθρωποι στα σκαλιά, από την εξώπορτα μέχρι τον ημιώροφο. Έξω από την πόρτα μας μια οικογένεια με μωρά: η μικρή είχε 37,4. Δώσαμε παιδικό ντεπόν και μπανάνες, η Δήμητρα έφτιαξε τοστάκια και η Πέγκυ από δίπλα έπλυνε σταφύλια, βγάλαμε κουβέρτες και μαξιλάρια.

Ξαπλώσαμε, αλλά δεν μας ερχόταν ύπνος. Ωσπου γύρω στις 2:30 διακρίναμε το καρούμπαλο ενός περιπολικού να φωτίζει στο δρόμο και βγήκαμε να δούμε τι συμβαίνει. Ένας χίπστερ, όχι πάνω από 30 χρονών, από τον 4ο είχε καλέσει την αστυνομία για να τους διώξει. Ακούσαμε έκπληκτοι τους αστυνομικούς να του ζητούν να δείξει κατανόηση και να τους αφήσει να ξημερώσουν στην είσοδο λέγοντάς του "Είναι μητέρες με παιδιά, δεν πρόκειται να σας κλέψουν. Σας ζητάμε να αποσύρετε την καταγγελία και αν φοβάστε να κλειδώσετε δύο φορές''. Επέμενε: δεν ήταν δικό του πρόβλημα λέει. Κατεβήκαμε κάτω, κάναμε καβγά. Έφυγε όταν έφυγαν και οι πρόσφυγες. Έμειναν μόνο δύο ή τρεις οικογένειες μπροστά στην πόρτα μας.

Η νύχτα είχε συνέχεια: στην πλατεία έφθασε ένα λεωφορείο της ΕΘΕΛ για να πάρει πρόσφυγες και να τους πάει κάπου κλειστά, χωρίς άδεια από τη διοίκηση. Το οδηγούσε ο Αποστόλης: «Ο προϊστάμενος είναι φασίστας, δε μου έδωσε άδεια να κινήσω το λεωφορείο. Το πήρα μόνος μου και ήρθα. Έδωσε εντολή σύλληψης. Θα πάω τους πρόσφυγες να κοιμηθούν και μετά ας με συλλάβουν». Νέες διαπραγματεύσεις. Ένας - δυο μπάτσοι επιμένουν ότι υπάρχει εντολή σύλληψης και πρέπει να τον πάρουν, οι υπόλοιποι προσπαθούν να βρουν μια συμβιβαστική λύση. Οι πρόσφυγες που διώχθηκαν από την είσοδο στρώνουν τα σλίπινγκ-μπαγκ τους στη βροχή ή καταφεύγουν σε καρέκλες στις καφετέριες.

Από τηλέφωνα εμφανίζεται στην πλατεία ο υπουργός Μεταφορών. Δεν υπάρχει κάτι κακό να πω: μας ρωτάει τι προτείνουμε, παίρνει τηλέφωνα και ανοίγει το σταθμό της Βικτώριας για να μπουν οι πρόσφυγες. Κάθεται εκεί μέχρι να μπουν οι πρόσφυγες μέσα. Παίρνουμε τον Αποστόλη και φεύγουμε, ο ράμπο που ήθελε να τον συλλάβει φεύγει τσαντισμένος σπινιάροντας, την ώρα που ένας μπατσάκος μας πλησιάζει απολογητικά:

''Εμείς δεν είμαστε ΜΑΤ. Θέλουμε να βοηθήσουμε, το καλό είναι ότι οι εντολές είναι να το δούμε ανθρωπιστικά και αναγκάζονται να προσαρμοστούν και οι άλλοι''.

Καθόμαστε σπίτι με τον Αποστόλη τον οδηγό και καφέ, μέχρι τις 6. Μας λέει πώς πιάσανε πόστα οι Αυτόνομοι Εθνικιστές στο σωματείο και στην ΕΘΕΛ και πώς τους αντιμετωπίζουν. Τι γίνεται με τους κεφαλοκυνηγούς που βγαίνουν σεργιάνι για πρόστιμα και εισιτήρια. Ότι το αμαξοστάσιό του είναι στο Ελληνικό και πάει για ιδιωτικοποίηση. Φεύγει κι αποκοιμιόμαστε.

Όταν ξυπνήσαμε ήταν σχεδόν μεσημέρι. Ανοίξαμε την πόρτα. Οι πρόσφυγες που κοιμήθηκαν έξω είχαν φύγει. Πριν φύγουν τακτοποίησαν τα πάντα: ποτήρια, μαξιλάρια, κουβέρτες, ό,τι τους είχαμε δώσει ήταν έξω από την πόρτα μας διπλωμένο.

Όταν θα τελειώσει αυτή η μεγάλη ιστορία με τους πρόσφυγες στη Βικτώρια, θέλω να γράψω κάτι για όλους. Να γράψω για τον ΑμΕΑ από το Γαλάτσι που ήρθε με τον γιο του και τους φίλους του να μοιράσει πίτσες και τον τραμπούκισαν τα καθάρματα του Κακλαμάνη από την ''επιτροπή'' του Αγίου Παντελεήμονα.

Να γράψω για τη κοπέλα εκείνη, που ήταν δεν ήταν 1.60 ύψος και όρμηξε στον αρχιτραμπούκο που θα ταν τριπλάσιός της σε όγκο φωνάζοντας ''Φύγε παλιάνθρωπε, φύγε από την Ελλάδα, άσε μας να τους δώσουμε φαΐ''.

Να γράψω για τον φούρνο από πίσω που έρχεται μέρα παρά μέρα και αφήνει δεκάδες μπαγκέτες ψωμί. Για τη συνέλευση της Βικτώριας που οργανώνει τα συσσίτια και φέρνει τους γιατρούς. Για τους γιατρούς που με έψαξαν επειδή κάτι έγραφα εδώ και με ρώταγαν πότε μπορούν να έρθουν.

Για τον κόσμο που φέρνει ό,τι νομίζει και ό,τι μπορεί. Για τη Ρούσα, τον Στέλιο και τον Πάνο που φέρνουν τα παιχνίδια τους. Για τη γυναίκα που με αναγνώρισε και μου ζήτησε να πω στο ραδιόφωνο να φέρει ο δήμος χημικές τουαλέτες. Για τη Δήμητρα που έφτιαχνε τα τοστ και φώναζε "άσε ρε τους ανθρώπους να μείνουν, ντροπή σου" στο ρουφιάνο που φώναξε την αστυνομία. Για την Πέγκυ που άνοιξε την πόρτα της για να έχουν πρόσβαση στην τουαλέτα οι πρόσφυγες. Για την Έφη, που πήγε στον ακροδεξιό μανάβη της Βικτώριας και του είπε ότι θέλει μόνο καλά φρούτα και σε χαμηλότερη τιμή γιατί είναι για τους πρόσφυγες. Για τον Αποστόλη που πήρε με το ζόρι το λεωφορείο από το αμαξοστάσιο και ήρθε να μαζέψει τους πρόσφυγες που κάθονταν στη βροχή «κι ας τον συλλάβουν».

Αλλά πιο πολύ, θέλω να γράψω για τη γυναίκα από το Αφγανιστάν, με το παιδί που ανέβαζε πυρετό στη βροχή και το χάιδευε έξω από την πόρτα μου, που όταν ξύπνησε το πρωί θεώρησε απαραίτητο να τακτοποιήσει τις κουβέρτες και τα μαξιλάρια και να μας τα αφήσει πίσω να τα πάρουμε.

Αναρωτιέμαι πόσο κρετίνος πρέπει να είναι ο χίπστερ του 4ου για να νομίζει ότι η κοινωνία κινδυνεύει από αυτή τη γυναίκα και όχι από αυτόν τον ίδιο.

Αλλά δεν αναρωτιέμαι και πολύ. Γιατί όλες αυτές οι μέρες επιβεβαίωσαν ότι ο κόσμος μας είναι γεμάτος υπέροχους ανθρώπους, που στο τέλος θα τον αλλάξουν."

(μαρτυρία του Γ. Α χθες βράδυ στο Facebook)