Ένα αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας, τύπου C-130 με αριθμό 748 την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου του 1991 απογειώνεται από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, λίγο πριν το μεσημέρι. Στόχος του ήταν να φτάσει στην Κρήτη, σύμφωνα παρ’ όλα αυτά με πληροφορίες του ΥΕΘΑ, έπρεπε πρώτα να πάρει προσωπικό από την 111 ΠΜ στην Αγχίαλο, που στη συνέχεια θα μετέφερε στην 115 ΠΜ στα Χανιά και στο Τυμπάκι. Το πλήρωμα της μοιραίας πτήσης απάρτιζαν ο επισμηναγός Δημήτρης Μπίνας, που ήταν κυβερνήτης, ο συγκυβερνήτης επισμηναγός Αντώνης Τζωρτζακάκης, οι ανθυπασπιστές Βασίλης Βαρελάς και Μιχάλης Ρούσσης και ο σμηναγός Σωκράτης Κάβουρας.

Η Πολεμική Αεροπορία μίλησε για ακαριαίο θάνατο των 63 νεκρών, τα μέλη ωστόσο των σωστικών συνεργείων και οι συγγενείς που έφτασαν στο σημείο έκαναν λόγο για επιζώντες, οι οποίοι προσπάθησαν –μάταια- να επιβιώσουν. 38 χιλιόμετρα από την Αγχίαλο ξαφνικά το ραντάρ έχασε τα ίχνη του αεροσκάφους. Ο κυβερνήτης μέχρι την εξαφάνιση δεν είχε αναφέρει κανένα πρόβλημα, ενώ η τελευταία επαφή με τον πύργο ελέγχου της 111 ΠΜ ήταν στις 12.55 μ.μ. όταν το αεροσκάφος ζήτησε άδεια προσγείωσης.

Η κακοκαιρία και η ομίχλη που επικρατούσε απαιτούσαν η διαδικασία προσγείωσης να γίνει δια οργάνων. Μάταια ο ελεγκτής στον πύργο ελέγχου προσπαθούσε να επικοινωνήσει με το C130. Άμεσα κινητοποιήθηκαν οι αρμόδιοι, ενώ η επιχείρηση ήταν τεράστια.

Μεγάλες δυνάμεις καταδρομών και πεζοναυτών άρχισαν να ψάχνουν απεγνωσμένα τα πιθανά σημεία πτώσης του αεροσκάφους, ψάχνοντας κυρίως πάνω από τη νοητή γραμμή της πορείας που θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει. Χρειάστηκαν τρεις ημέρες έρευνας και το πρωί της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου ένας κυβερνήτης στρατιωτικού ελικοπτέρου που συμμετείχε στις έρευνες, αναγνώρισε τα συντρίμμια του C-130 στην κορυφή Τσατάλι του όρους Όθρυς σε υψόμετρο 1.520μ.

Η Πολεμική Αεροπορία μίλησε για ακαριαίο θάνατο των 63 νεκρών

Την περιοχή απέκλεισαν άμεσα πεζοναύτες και καταδρομείς, ενώ οι δημοσιογράφοι έλαβαν ρητή απαγόρευση να μην πλησιάσουν τα συντρίμμια του αεροσκάφους και να τραβήξουν φωτογραφίες. Ελικόπτερα Σινούκ έφτασαν στον τόπο της τραγωδίας και αφού σήκωσαν βιαστικά μέρη από το κατεστραμμένο αεροπλάνο μαζί με κάποια κιβώτια αγνώστου μέχρι σήμερα περιεχομένου, άρχισαν σιγά σιγά να μεταφέρουν τους νεκρούς, των οποίων η περισυλλογή γινόταν χωρίς την παρουσία ιατροδικαστών.

Η Πολεμική Αεροπορία διαβεβαίωσε τους συγγενείς των 63 νεκρών ότι ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος, ωστόσο μέλη σωστικών συνεργείων και συγγενείς που έφτασαν στο σημείο μίλησαν για επιζώντες, οι οποίοι προσπάθησαν -ματαια- να επιβιώσουν.

Στις 4 Νοεμβρίου 1994 στο Αεροδικείο Αθηνών εκδικάστηκε η υπόθεση με μοναδικό κατηγορούμενο - για παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος εν καιρώ μερικής επιστράτευσης, για ανθρωποκτονία κατά συρροήν και εξ’ αμελείας και για καταστροφή αεροπλάνου - τον επισμηναγό Στέφανο Τίγκα. Έπειτα από μερικές εβδομάδες το Αεροδικείο επέβαλε στον - απόστρατο πλέον – επισμηναγό, φυλάκιση δύο ετών με τριετή αναστολή. Λίγο πριν τη δίκη, ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας είχε αναφέρει μεταξύ άλλων : «Τα C-130 είναι από τα πιο ασφαλή αεροσκάφη στον κόσμο και είναι αδύνατον να χαθούν ή να πέσουν».

Στις 19 Ιανουαρίου 1996 η υπόθεση εκδικάστηκε στο Διαρκές Αναθεωρητικό Αεροδικείο όπου ο Στέφανος Τίγκας κρίθηκε ομόφωνα αθώος με τους συγγενείς των θυμάτων να κάνουν λόγο για «δίκη-παρωδία» κατηγορώντας το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας για απόκρυψη σημαντικών εγγράφων με σκοπό να κλείσουν οριστικά την υπόθεση.