Και δεν αναφέρομαι στους μικρούς και άπειρους, οι οποίοι με ζήλο και ενασχόληση μπορούν να σταθούν στο μέλλον αξιοπρεπώς. Άλλωστε, στραβάδια ήμασταν όλοι σε κάθε αρχή στη ζωή μας. 

Εννοώ κάτι πενηντάρηδες – καμένα χαρτιά- οι οποίοι περιπλανώνται μεταξύ Γ΄ και κυρίως Δ΄ Ε.Σ.Κ.Α. Θέλουν να νομίζουν ότι με κάτι πολύ σπουδαίο καταγίγνονται , έχουν ύφος χιλίων καρδιναλίων και κρατάνε το coach board σαν βασιλικό σκήπτρο. Η αθλητική φόρμα (με το διάσημο της ομάδας) τους προσδίδει εξωτερικό κύρος και εσωτερική αυτοϊκανοποίηση . Είναι προπονητές , ρε, δεν είναι παίξε -γέλασε… Στην πραγματικότητα είναι ανέμπνευστοι και ατάλαντοι άνθρωποι που εναγωνίως προσπαθούν να πείσουν παίκτες, προέδρους και καθήμενους στην εξέδρα ότι ασκούν λειτούργημα και υψηλή διαπαιδαγώγηση και όχι χόμπι ή επάγγελμα. Βλέπουν μάλιστα και N.B.A, απλώς για να φρεσκάρουν τις βαθιές και παγιωμένες γνώσεις τους στο άθλημα…

Το χάλι που έχει εφέτος η Δ΄ Ε.Σ.Κ.Α δεν το έχουν ξαναδεί τα μάτια μου (ειδικά στον Β΄ όμιλο παίζουν χωριά μεταξύ τους). Γνώμη μου είναι ότι δεν φταίνε τόσο οι παίκτες (γέροι που δεν μπορούν πια και νέοι που δεν τους έμαθαν ποτέ μπάσκετ) αλλά κυρίως οι προαναφερθέντες τύποι. Αυτοί που δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους παίκτες , που δεν τους κερδίζουν ώστε να σκιστούν για πάρτυ τους , που δεν τους προπονούν σωστά και εκεί που πονάνε, που δεν τους δίνουν ξεκάθαρους ρόλους στο παιχνίδι, που σερβίρουν στον αντίπαλο νίκες με το εγκληματικό κοουτσάρισμα και τις ακατανόητες συνεχείς αλλαγές τους, που δικαιολογούνται στον Πρόεδρο ότι δεν έχουν πάγκο (ενώ οι ίδιοι τον χρησιμοποιούν κατά κόρον και αχρειάστως), που παραπονούνται ότι οι παίκτες τους δεν έχουν μπασκετική παιδεία (και έτσι δεν μπορούν να αφομοιώσουν τα περίτεχνα συστήματα τους). Και εσύ, ρε φίλε, για όλα τα πιο πάνω δεν πληρώνεσαι; 

Τίθεται λοιπόν, το λογικό θεώρημα. Εάν άξιζαν σαν coach, θα ξέπεφταν στα πενήντα τους και βάλε στην Δ΄ ΕΣΚΑ; H αποστομωτική απάντηση που δίνουν είναι ότι ήρθαν στην κατηγορία και στην ομάδα με όραμα πενταετίας, για να κτίσουν -όπως μόνον αυτοί ξέρουν- μια ομάδα με προοπτικές συνεχών ανόδων (μ’αρέσει που διώχνουν και παίκτες, χωρίς να τους αναπληρώνουν), για να δουλέψουν με νέα παιδιά (ενώ στα ματς οι θέσεις είναι καπαρωμένες απ’ τους απροπόνητους έμπειρους).

Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, ενώ παραμυθιάζουν την Διοίκηση (μέσω και ενός δήθεν τεχνικού σύμβουλου) ότι εφέτος πάμε για άνοδο, έχουν φάει στο κεφάλι για ξεκίνημα 1 νίκη-5 ήττες (που οσονούπω θα γίνει 2-10) και η εικόνα του «προπονηταρά» αρχίζει να ξεθωριάζει στον εκάστοτε Πρόεδρο. Οι ήττες φέρνουν στους «μυρωδιάδες» ανασφάλειες, καχυποψίες, εμπάθειες, και κυρίως μικρότητες. Εφόσον είναι και οι ίδιοι μικροί στο μπασκετικό εκτόπισμα τους. Αλλά περί παραίτησης τους, μετά τα πενιχρά αποτελέσματα και τις διαψεύσεις, ουδείς λόγος. Διότι εάν φύγουν, ποιον θα βρουν να δαγκώσουν; Aξιοπρέπεια έχουν μόνον οι γνώστες του εαυτού τους και των αληθών ικανοτήτων τους.

Πρόεδροι των χαμηλών κατηγοριών, ξυπνάτε… Μη χαραμίζετε το ηθικό Σας, τον χρόνο Σας και το χρήμα Σας σε περιφερόμενους, σε αποτυχημένους, σε loosers. Ψάξτε, βρέστε και εμπιστευτείτε νέα παιδόπουλα, απόφοιτους της Γυμναστικής Ακαδημίας, με τρέλα και πάθος. Κάντε το πείραμα και μην φοβάστε… Πιο κάτω δεν υπάρχει κατηγορία για να υποβιβαστείτε. Το παράδειγμα του νεανία Μιχελάκου που διαδέχθηκε στον ΤΡΙΤΩΝΑ τον Αποστολίδη (Καθηγητή στα ΤΕΦΑΑ) σας λέει τίποτε; 

Y.Γ.:  Από πέρυσι τέτοια εποχή περιμένω ένα τηλεφώνημα (που δεν έγινε ποτέ) από ένα «μυρωδιά» για να μιλήσουμε και καλά για την ομάδα.

- Δημοσθένης Δέπος