Σύμφωνα με έρευνες Αμερικανικών Πανεπιστημίων το μεν 10% του πληθυσμού έλκονται συστηματικώς και συνευρίσκονται ερωτικώς με το ίδιο φύλο, το δε 30% έχει δοκιμάσει συμπτωματικώς, έστω και μια φορά, στην ζωή του ομόφυλη επαφή. Το ποσοστό λοιπόν μόνον αμελητέο δεν είναι. Η κοινωνική κατακραυγή και τα προσκόμματα για επαγγελματική ανέλιξη αναγκάζουν τους περισσότερους ομοφυλόφιλους (άνδρες και γυναίκες) να κρύβουν τις ερωτικές προτιμήσεις τους και να παρουσιάζουν την εικόνα του συνετού και εντεταγμένου οικογενειάρχου.

Η κοινωνία, η θρησκεία, η πολιτική εξουσία στα μη προηγμένα κράτη θεωρούν την ομοφυλοφιλία σαν «ανωμαλία». Τώρα πως μπορεί κάποιος να οριοθετήσει την γενετήσια ορμή του ανθρωπίνου όντος σε ομαλή ή ανώμαλη είναι επιστημονικώς βασανιστικό ζήτημα. Το ποιος έλκει τον καθένα είναι προσωπικό του ζήτημα. Τροχονόμος στην ερωτική επιθυμία (καύλα) του άλλου δεν μπορεί να μπει ουδείς. Σκέφτηκε ποτέ κανείς ότι για τους «gay» μπορεί να είμαστε ανώμαλοι και απεχθείς εμείς, οι άλλοι, που ερωτευόμαστε άτομα του έτερου φύλου και τεκνοποιούμε.

Αυτά ισχύουν για ενήλικα, διαμορφωμένα και ελεύθερα επιλογής άτομα. Αλλάζει το θέμα όταν σκοντάφτουμε σε περιπτώσεις παιδοφιλίας ή κατάχρησης σε ασέλγεια (σε νοητικώς στερημένα άτομα). Εκεί ο ομοφυλόφιλος έχει σοβαρό ψυχικό θέμα. Επιθυμεί να κοινωνήσει ερωτικώς , όχι με αυτόβουλο και ώριμο ερωτικά σύντροφο, αλλά μόνον με ατελή, αδιαμόρφωτο και ανίκανο για αντίσταση.

Ας πάμε τώρα στα του αθλητισμού. Είναι κοινό μυστικό ότι το γυναικείο μπασκετ βρίθει και στηρίζεται από Λεσβιακής καταγωγής αθλήτριες. Παγκόσμιοι πρωταθλητές εδήλωσαν , έστω και μετά από χρόνια, τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες τους. Παραδείγματα είναι ο Γκρεκ Λουγκάνις στις καταδύσεις και η Μαρτινα Ναβρατιλοβα στην αντισφαίριση. Έχουμε και εμείς κάποιους αδήλωτους στην ενόργανη γυμναστική και δη Ολυμπιονίκες. Ο Τζέησον Κόλινς, μπασκετομπολίστας των Brooklyn Nets, δήλωσε πρόσφατα ότι είναι ομοφυλόφιλος σε συνέντευξη του στο “Sports illustrated” . Ο Τζον Αμίτσι, πρώην μπασκετμπολίστας του Π.Α.Ο και ΝΒΑer, σε αυτοβιογραφικό του βιβλίο περιέγραψε το ίδιο. Στο Ποδόσφαιρο « δηλωσίες» είναι ο Γερμανός διεθνής Τομας Χιτζλσπεργκερ, ο Άγγλος Τζαστιν Φασανου (που αυτοχειριάσθηκε το 1998) και ο Αμερικανός διεθνής Ρομπι Ροτζερς της Λιντς. 

Όταν κάποιος είναι λίαν προικισμένος και εγνωσμένης αξίας στο άθλημα που υπηρετεί είναι τουλάχιστον ανέντιμο να τον μειώνουμε για τις σεξουαλικές του εφαρμογές. Η αδιαμφισβήτητη αξία του και οι διακρίσεις του είναι μείζονος σημασίας από το που διοχετεύει το βασικό του ένστικτο και που απευθύνει τις πρωτογενείς βιολογικές του διαδικασίες. Η έκλαμπρη προσφορά του στον αθλητισμό (και κατ’ επέκταση στον πολιτισμό) δεν πρέπει να μας αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της προσωπικότητας του και χώρο για αναθεματισμούς και μικροπρέπειες.

Εάν κρατήσουμε άτεγκτο και μη διευρυμένη στάση θα πρέπει να διαγράψουμε όλον τον Αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Έξω από εδώ, λοιπόν, οι Πλατωνικοί διάλογοι, ο Σωκράτης (ο Ιησούς των Ελληνιστών) ο ιερός λόχος των Θηβών (τριακόσιοι ευπατρίδες εραστές μεταξύ τους) η Ψάπφα (Σαπφώ) κ. ο. κ. Εξω από εδώ και ο Κ.Π Καβάφης, ο μεγαλύτερος παγκοσμίως ποιητής του 20ου αιώνα που είχε την ατυχία (και την τύχη μαζί) να γράφει στα ελληνικά...

- Δημοσθένης Δέπος