Γεννήθηκε στο Kenfig Hill, ένα μικρό χωριό στη Νότια Ουαλία με γονείς τους Dennis και Edna. Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής του μιλούσε μόνο ουαλικά, ενώ το 1964 ήταν το πρώτο αγόρι από το σχολείο του που κέρδισε μια θέση στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Όταν σπούδαζε φυσική στο Balliol College, ο Marks είχε την πρώτη του επαφή με τον περίεργο κόσμο των ναρκωτικών που στη συνέχεια θα καθόριζε τη ζωή του.

O Ηοward Marks σπούδασε φυσική, ενώ στη φυλακή δίδασκε φιλοσοφία τους τρόφιμους

Μετά το 1967, οπότε και αποφοίτησε, απέρριψε κάθε σκέψη για μετεκπαίδευση καθώς στράφηκε στη μελέτη της… κάνναβης. Στην Οξφόρδη άνοιξε μια μπουτίκ, εν ονόματι Annabelinda, μόνο για ξέπλυμα χρήματος. Ξεκινώντας από ένα μικρό δίκτυο φίλων, σταδιακά έγινε ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές της κάνναβης στην Ευρώπη. Ο Marks σκαρφιζόταν πρωτότυπους τρόπους για τη διακίνηση των ουσιών, ενώ κατάφερε να μεταφέρει τόνους κάνναβης μέσω του εξοπλισμού συγκροτημάτων που ταξίδευαν στις ΗΠΑ. Διακινούσε ωστόσο μόνο ελαφρά ναρκωτικά. Έχοντας χάσει από ηρωϊνη έναν καλό του φίλο, απέρριψε τα σκληρά ναρκωτικά.

Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι το 1973 οπότε συνελήφθη από τις Αρχές της Ολλανδίας με την κατηγορία της διεθνούς διακίνησης. Ο Hamilton McMillan, ένας συμφοιτητής του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ήταν μέλος της MI6 και στο παρελθόν είχε ζητήσει από τον Marks να χρησιμοποιήσει τη δράση του στον υπόκοσμο για λογαριασμό των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Ο Μάρκς είπε διστακτικά στους τελωνειακούς υπαλλήλους, που διεξήγαγαν το σχετικό έλεγχο, ότι του είχε ζητηθεί νωρίτερα, να εισχωρήσει σε επιχειρήσεις λαθρεμπορίας ναρκωτικών του IRA. Ο ισχυρισμός του μάλιστα έγινε ακόμη πιο πιστευτός λόγω της σχέσης, που διατηρούσε με τον Ιρλανδό αντιεξουσιαστή Jim McCann. Παρ’ όλα αυτά τελικώς εκδόθηκε στη Βρετανία και κρατήθηκε στις φυλακές του Brixton, μέχρι να του χορηγηθεί το δικαίωμα καταβολής εγγύησης ύψους 20.000 λιρών.

Τελικά το «έσκασε», τροφοδοτώντας τα σχόλια του Τύπου για την τύχη του, με αρκετούς να ισχυρίζονται πως απήχθη από μαφιόζους. Χρησιμοποίησε συνολικά 43 ψευδώνυμα, ενώ κατάφερε να μεταφέρει τόνους ναρκωτικών ουσιών σε ολόκληρες ηπείρους. «Έζησα σαν φυγάς για περισσότερο από έξι χρόνια, ενώ προώθησα όσο περισσότερη κάνναβη μπορούσα. Ένιωθα πως αυτό είναι το κάρμα μου», είπε ο ίδιος αργότερα. Συνελήφθη εκ νέου το 1980, ενώ οδηγήθηκε στη φυλακή. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε τη Judy Lane –τη δεύτερη γυναίκα του-, ενώ στο γάμο παρανυφάκια ήταν οι δύο μικρές τους κόρες. Όσοι γνωρίζουν την ιστορία του, σχολιάζουν με έμφαση την οξυδέρκειά του. Λίγο μετά τη σύλληψή του, «έπαιξε» το τελευταίο του χαρτί, αυτό της ΜΙ6, όταν έπεισε τους ενόρκους ότι το λαθρεμπόριο ναρκωτικών ήταν μια απαραίτητη κάλυψη προκειμένου να συμβάλλει στην αντιτρομοκρατική δράση στο Μεξικό. Τελικά αθωώθηκε. Ο Marks ομολόγησε την ενοχή του για συγκεκριμένες κατηγορίες, του επιβλήθηκε μια ποινή φυλάκισης τριών ετών, την οποία δεν εξέτισε ποτέ.

Μετακόμισε στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα με την οικογένειά του, ενώ όλα θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει ήσυχα αν ο Craig Lovato -ένας άνδρας από την αμερικανική διοίκηση δίωξη των ναρκωτικών (DEA) - δεν είχε εμμονή με την υπόθεση του Marks. Ο διακινητής προδομένος από τον Tony Moynihan, με τον οποίο είχε αναπτύξει επαφές στις Φιλιππίνες, βρέθηκε εκ νέου αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη γύρω στο 1988. Ο Moynihan τον απείλησε, πως θα δώσει στη δημοσιότητά συνομιλίες των δύο τους - μέσω των οποίων αποδεικνύονταν η ενοχή του Marks - με αντάλλαγμα τη δική του ασυλία. Ο Marks και η σύζυγός του συνελήφθησαν και πάλι, ενώ εκείνος ταξίδεψε στη Φλόριντα αντιμετωπίζοντας συν τοις άλλοις και τις κατηγορίες του εκβιασμού.

Το 1990 ο ίδιος ομολόγησε την ενοχή του και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση. Εξέτισε την ποινή του στο σωφρονιστικό ίδρυμα Terre Haute της Ιντιάνα, όπου δίδασκε τους τρόφιμους γραμματική. Παράλληλα διοργάνωνε βραδιές φιλοσοφίας κατά τη διάρκεια των οποίων μάθαινε στους φυλακισμένους και τους μαφιόζους τις βασικές αρχές της. Όταν το 1992 κάποιοι φρουροί της φυλακής έδωσαν συνέντευξη στον Guardian για το φημισμένο διακινητή, μίλησαν γι’ αυτόν με τα καλύτερα λόγια. Μόνο συναισθήματα αγάπης έτρεφαν για τον «Narco Polo», όπως τον αποκάλεσαν. Ήταν ένα από τα πολλά ψευδώνυμα που είχε αποκτήσει ο Howard Marks.

Eπτά χρόνια μετά αφέθηκε ελεύθερος, ενώ επέστρεψε στη Μαγιόρκα με την οικογένειά του. Τότε ξεκίνησε να γράφει την αυτοβιογραφία του, η οποία τελικά πούλησε πάνω από 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Την ίδια περίοδο πραγματοποιούσε one man shows, ενώ τα θέατρα γέμιζαν από το κοινό, που ήθελε να τον παρακολουθήσει από κοντά. Ο Howard Marks το 2001 έγραψε το βιβλίο «The Howard Marks Book of Dope Stories», ενώ πέντε χρόνια αργότερα το «Señor Nice: Straight Life from Wales to South America». Το 2010 η ζωή του έγινε ταινία από το σκηνοθέτη Bernard Rose. Το 2011 έκανε την πρώτη του απόπειρα στο αστυνομικό μυθιστόρημα με το βιβλίο «Sympathy for the Devil» και το «The Score» το 2013. Αρθρογράφησε παράλληλα για τον Guardian, ενώ συνέχισε να ψυχαγωγεί το κοινό υπό τη συνοδεία συγκροτημάτων.

Μετά το διαζύγιο του με τη Judy το 2005 μετακόμισε στο Leeds της Βρετανίας. Η πρώην σύζυγος του ένα χρόνο αργότερα έγραψε το βιβλίο «Mr Nice and Mrs Marks». Τη χρονιά που πέρασε εκδόθηκε το τελευταίο βιβλίο του Howard Marks με τίτλο «Mr Smiley: My Last Pill and Testament». Ο ίδιος μέχρι το τέλος της ζωής του, πάλεψε με κάθε μέσο για την νομιμοποίηση της μαριχουάνας, ενώ στήριξε την αποποινικοποίηση της για χρήση αναψυχής. Ο Marks θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα τρία παιδιά του, την Amber, τη Francesca και τον Patrick από το γάμο του με τη Judy και από την κόρη του Myfanwy, την οποία απέκτησε από την προηγούμενή του σχέση. Όλοι ήταν μαζί του όταν άφησε την τελευταία του πνοή.

Πηγή: theguardian.com