Ο συγγραφέας, Χιου Μόρις, ο οποίος έγραψε επίσης την «Τέχνη του Φιλιού», εστιάζει στο φλερτ και την αποπλάνηση περισσότερο απ’ ότι στις πρακτικές συμβουλές για την ερωτική συνεύρεση.

Αρχικά δημοσιεύθηκε ως ένα φυλλάδιο το 1936 από την Franklin Publishing και το έργο επανεκδόθηκε το 1987 από την Padell books και ξανά το 2006 ως “Πως να κάνετε έρωτα: Μυστικά Αποπλάνησης από το 1930”. Eπιμελήθηκε δε από τον Πιέτρο Ραμίρεζ.

To 1936 το βιβλίο θεωρούνταν σύγχρονο, μια αναβάθμιση από τους Βικτωριανούς οδηγούς του φλερτ. Ο Μόρρις εξέφραζε τον προβληματισμό του για τον έρωτα με την πρώτη ματιά, ενώ υποστήριζε πως μπορεί να συμβεί μόνο σε ανθρώπους με ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία. Το βιβλίο ωστόσο παραθέτει κυρίως πολύ παλιομοδίτικα συναισθήματα.

Ο Μόρρις για παράδειγμα σχολιάζει τους ρόλους ανδρών και γυναικών σε μια σχέση:

Υπάρχει διαφορά στην συμπεριφορά του άνδρα και της γυναίκας για την κορύφωση του έρωτα. Η γυναίκα, αν και είναι εξίσου ανήσυχη με τον άνδρα, δεν πρέπει ποτέ να αποκαλύψει την ανησυχία της. Πρέπει πάντα να είναι παθητική. Είναι ο άνδρας που κάνει έρωτα στην γυναίκα. Αυτός κυνηγάει την γυναίκα, η οποία φτιάχτηκε για να κυνηγιέται. Η επιτυχία του έρωτα βασίζεται εξ' ολοκλήρου στην κατανόηση αυτής της βασικής σχέσης.

Την ίδια στιγμή μιλά για την “αντίστροφη σχέση”, δηλαδή αυτή κατά την οποία η γυναίκα είναι σωματικά ανώτερη από τον άνδρα και την χαρακτηρίζει όχι μόνο σαν στέρηση έρωτα αλλά και γελοία.

To βιβλίο εκτός όλων των άλλων δίνει και λίγο περίεργες συμβουλές. Μόνο ένας ανόητος θα κρατήσει ένα κορίτσι όταν ενώ κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ, ξαφνικά σπρώχνει το πρόσωπό της και ρουφάει τα χείλη της. Αυτό ακούγεται εντάξει, αλλά όταν συνεχίζει δεν εξακολουθεί να είναι.

Φυσικά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να φροντίσει η κοπέλα να κάθεται δίπλα στον βραχίονα του καναπέ, ενώ αυτός κάθεται δίπλα της. Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να φύγει μακριά του, όταν αυτός προχωρήσει το πράγμα. Αν μαζευτεί, φωνάξει και προσπαθήσει να σηκωθεί από τον καναπέ, μην ανησυχείτε. Κρατήστε την, απαλά αλλά σφιχτά και όλοι της οι φόβοι θα φύγουν με τα καθησυχαστικά σας λόγια.

Το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο γράφεται το βιβλίο –το οποίο αναμόχλευσε ο Independent- είναι σημαντικό. Σε εκατό χρόνια μπορεί οι αναγνώστες να διαβάζουν σημερινά άρθρα και να τους φαίνονται εξίσου περίεργα.