Η εικόνα στο εσωτερικό των χώρων μιλά από μόνη της, ενώ οι ιδιοκτήτες προσπαθούν μέσα από δελεαστικές προσφορές, να προσελκύσουν όλο και περισσότερους πελάτες. Με στόχο να αυξήσουν την κίνηση, σκαρφίζονται κάθε λογής ευκαιρίες για να ανταπεξέλθουν, χωρίς ωστόσο, να βλέπουν αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές. Ο ανταγωνισμός με τους multiplex, όπως λέγονται, κινηματογράφους είναι μεγάλος. “Ο κόσμος πια δεν πάει συχνά στο σινεμά της γειτονιάς. Κι αυτό γιατί επιλέγει τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, τα οποία έχουν αναμφισβήτητα τη μερίδα του λέοντος. Με τον τρόπο αυτό, συνδυάζει κι άλλες δραστηριότητες, όπως ψώνια, ή φαγητό μετά, ενώ όλο και περισσότερο έδαφος κερδίζουν οι ταινίες που κάποιος μπορεί να κατεβάσει μέσα από το διαδίκτυο, με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος ή ακόμα και δωρεάν”, σχολιάζει ο κ. Φοίβος.

Γιατί ο κόσμος γύρισε την πλάτη στον παραδοσιακό ρομαντικό κινηματογράφο και πλέον πληρώνει τα μεγάλα σινεμά για να παρακολουθήσει μια ταινία; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ολόκληρη κουλτούρα θέασης και όχι απλά για μια επιλογή αίθουσας. Υπάρχουν εκείνοι που προτιμούν τον κόσμο και την πολυτέλεια ενός multiplex, αλλά και αυτοί που επιθυμούν να βιώσουν την προσωπικότητα και τις ιστορίες του συνοικιακού σινεμά.

Ο κόσμος πια δεν πάει συχνά στον κινηματογράφο της γειτονιάς. Κι αυτό γιατί επιλέγει τα μεγαλύτερα συγκροτήματα, τα οποία έχουν αναμφισβήτητα τη μερίδα του λέοντος

“Αν μπορούσα θα πήγαινα μόνο θερινό κινηματογράφο... Ή σε συνοικιακό. Ακόμα κι αν η πλάτη σου σε πονάει από το κάθισμα, ή ακόμα κι αν τα εφέ είναι ταπεινά, είναι αυτός που θα σου εξιστορήσει μοναδικά γεγονότα, αυτά που θα μείνουν στον νου και θα γράψουν ιστορία. Δεν είναι το ίδιο να βλέπεις μια ταινία στο Cinefil του Παγκρατίου με το να τη βλέπεις στα Village. Τα multiplex είναι μια καλή πρόταση αν τα επισκεφτείς, χωρίς να έχεις ιδέα τι θα δεις και απλά να επιλέξεις την καλύτερη ταινία για σένα”, εξηγεί η 32χρονη Άννα, η οποία δηλώνει αιώνια λάτρης του συνοικιακού σινεμά.

 Για άλλους πάλι, το σινεμά είναι πάνω απ' όλα μια πολυτέλεια, την οποία θέλουν να απολαμβάνουν όσο περισσότερο μπορούν. Θεωρούν δελεαστικό το να κλείνουν εισιτηρία 10 ώρες πριν στις θέσεις που θέλουν, ενώ ζουν για τη στιγμή που θα χωθούν για τα καλά μέσα στο αναπαυτικό κάθισμα του multiplex, έχοντας στα πόδια ένα μεγάλο πακέτο ποπ κορν ή κάποιο άλλο έδεσμα, για να χαλαρώσουν και να απολαύσουν την ταινία. “Όλοι θέλουμε τις ανέσεις μας, αλλά σπάνια από αυτές προκύπτει μια μοναδική ιστορία. Τα συνοικιακά σινεμά κάνουν τις αναμνήσεις να ξαναγυρίζουν, να ζωντανεύουν”, σημειώνει η 32χρονη.

Ακόμα ένας λόγος της βαθιάς κρίσης που βιώνει γενικά ο χώρος του κινηματογράφου είναι η γνωστή σε όλους μας, “πειρατεία”. Με άλλα λόγια, το παράνομο “κατέβασμα”, που δεν θα κοστίσει τίποτα και θα σου προσφέρει την ταινία που επιθυμείς εύκολα και γρήγορα. “Μην πας να τη δεις. Την έχω κατεβάσει”. Τα τελευταία χρόνια η φράση αυτή ακούγεται συνεχώς. Φίλοι και γνωστοί συχνά μας αποτρέπουν από το να πάμε σινεμά, επειδή η ταινία υπάρχει ήδη “κατεβασμένη”. Το ζήτημα είναι ευρέως διαδεδομένο και τα νούμερα σχετικά με την επιδημία διαδικτυακής πειρατείας στη χώρα μας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον κινηματογράφο, αρκούν για να μας θορυβήσουν.

Μείζον πρόβλημα για τον κινηματογράφο το παράνομο κατέβασμα ταινιών

Η παράνομη διακίνηση αγαθών πνευματικής διάνοιας βέβαια δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, πόσο μάλλον σε ό,τι αφορά τον κινηματογράφο. Οι ειδικοί του χώρου από παλιά δίνουν μάχη για να καταπολεμηθεί το πρόβλημα. Η κατάσταση ωστόσο με το διαδίκτυο και την τεχνολογική ευκολία, είναι πολύ πιο σοβαρή. Να αναφερθεί μόνο πως το 2007 έρευνα που είχε πραγματοποιήσει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο για την πειρατεία κινηματογραφικών έργων, κατέληγε στο συμπέρασμα πως οι δύο στους τρεις χρήστες “κατέβαζαν” παράνομα κινηματογραφικές ταινίες, συστηματικά. Κι όλα αυτά την περίοδο που η ευρυζωνικότητα στην Ελλάδα κυμαινόταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, γύρω στο 5-7%...