Όταν τα αυτοκίνητα γνώρισαν άνθιση τον 20ο αιώνα, ξαφνικά δημιουργήθηκε η ανάγκη και για τον κατάλληλο ρουχισμό που θα εξόπλιζε τους οδηγούς όταν θα βρίσκονταν στη διαδρομή.

Δεδομένου δε ότι τα οχήματα δεν είχαν οροφές ή παράθυρα, οι άνθρωποι που τα επέβαιναν θα έπρεπε να προστατεύονται από το κρύο, τη βροχή ή τη σκόνη.

Την έλλειψη ρουχισμού εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι έξυπνοι έμποροι, οι οποίοι σκέφτηκαν πως τη δεκαετία εκείνη όσοι είχαν χρήματα για να αγοράσουν αυτοκίνητα, θα είχαν αρκετά για να εξοπλιστούν και με ρούχα. Έτσι, δημιούργησαν στιλάτα ενδύματα για άνδρες και γυναίκες.

Το βασικό ένδυμα για έναν αυτοκινητιστή ήταν ένα μακρύ και βαρύ παλτό, το πάχος του οποίου καθοριζόταν ανάλογα με το κλίμα της κάθε περιοχής. Παράλληλα σχεδιάστηκαν και ειδικά γάντια για την οδήγηση.

Οι γυναίκες οδηγοί μπορούσαν να επιλέξουν το κατάλληλο χρώμα μπουφάν που θα ταίριαζε με το στυλ τους. Τα βασικά υλικά από τα οποία κατασκευάζονταν ήταν λινό και μετάξι.

Για τους άνδρες, ο σχεδιασμός προέβλεπε μια κάπα και κάποιες φορές ειδικά διαμορφωμένα γυαλιά για την προστασία από τον ήλιο ή τις πέτρες του δρόμου. Οι γυναίκες συν τοις άλλοις είχαν την ευκαιρία να προμηθευτούν και καπέλα.

Με τον καιρό ο ρουχισμός της οδήγησης βγήκε έξω από τα οχήματα και έγινε μόδα. Ήταν cool για κάποιον να φορά τα συγκεκριμένα ενδύματα και να κυκλοφορεί στο δρόμο, ακόμα κι αν ουδεμία σχέση είχε με τα αυτοκίνητα.