Πιθανολογείται ότι οι κάτοικοι της Αντιάς ήταν απόγονοι Περσών στρατιωτών, οι οποίοι φρουρούσαν Έλληνες αιχμαλώτους στην περιοχή της Καρύστου. Ύστερα άπω την ήττα τους στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Περσικός στρατός εγκατέλειψε τους φρουρούς της Καρύστου, οι οποίοι κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές γύρω από την Αντιά. Αναμείχθηκαν με τους τοπικούς πληθυσμούς και αφομοιώθηκαν από αυτούς.

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, οι κάτοικοι της Αντιάς είναι δωρικής καταγωγής, αφού σε αντίθεση με τους γύρω πληθυσμούς δεν μιλoύν αρβανίτικα. Μια λιγότερο γνωστή εκδοχή παρουσιάζει ως "πατέρες" της σφυριάς μια ομάδα από κατοίκους της Αίνου στη Θράκη, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή το 1469 ως αιχμάλωτοι των Βενετών.

Η "ανακάλυψη" της γλώσσας από τα μέσα ενημέρωσης έγινε τον Μάρτιο του 1969 από σωστικά συνεργεία, που σκοπό τους είχαν την ανεύρεση της σορού ενός πιλότου, το αεροπλάνο του οποίου προσέκρουσε στην περιοχή του όρους Όχη.

Η πλειοψηφία των παιδιών μαθαίνει την γλώσσα σε ηλικία 8 με 9 ετών. Κατά την εκμάθηση της γλώσσας δεν παρατηρούνται φυλετικοί περιορισμοί ή περιορισμοί που σχετίζονται με το επάγγελμα.Οι βοσκοί της Αντιάς σφυρίζουν προκειμένου να καλέσουν τα ζώα τους,η επικοινωνία αυτή δεν έχει σχέση με την σφυριά.

Η σφυριχτή γλώσσα του χωριού Αντιά χρησιμοποιήται με τον ίδιο τρόπο και στο Kuşköy στην Τουρκία, στην περιοχή PU των Πυρηναίων της Γαλλίας, στα Κανάρια νησιά της Ισπανίας καθώς και από τους Βερβερίνους κατοίκους του Άτλαντα στο Μαρόκο. Οι κάτοικοι των πέντε περιοχών έχουν τρία κοινά : Την Σφυριχτή Γλώσσα, την ορεινή και απόκρημνη μορφολογία του εδάφους και τις ασχολίες των κατοίκων που καταγίνονται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.