Οι Effy Alexakis και Leonard Janiszewski που επιμελήθηκαν το βιβλίο Greek Cafes & Milk Bars of Australia που δημοσιεύτηκε σε πολλά ΜΜΕ στο εξωτερικό, ανάμεσα τους και η Daily Mail, γράφουν ότι «Στην Αυστραλία, ακόμα θυμόμαστε σε κάθε προάστειο, σε κάθε επαρχιακή πόλη, υπήρχε το ελληνικό καφέ ή γαλακτοπωλείο, ανοιχτό 24 ώρες και 7 μέρες την εβδομάδα. Θυμόμαστε το Νιαγάρα, τον Παρθενώνα, το Καλιφόρνια, το Αστόρια, το Παράγων. Μας έδωσαν πολύ περισσότερα από μιλκ σέικ, γλυκά, παγωτά και σπιτικά γεύματα. Με μοντερνιστικά σχέδια, Αμερικάνικα γκάτζετς, και πολύχρωμα φώτα, τα καφέ αυτά μας έβαλαν σε μια ατμόσφαιρα, μια αίσθηση γκλάμουρ, χολλιγουντιανής, ένα διάλλειμα από την μουντή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής σε μικρά μέρη.»

Η φωτογράφος Effy Alexakis, και ο ιστορικός Leonard Janiszewski ερευνούν την παρουσία των Ελληνοαυστραλών τόσο στην Αυστραλία, όσο και στην Ελλάδα, τόσο την παλιότερη όσο και τη σύγχρονη, από το 1982, ενώ έχουν εκδώσει και άλλο ένα βιβλίο, το Their Own Image: Greek-Australians. 

Οι δύο ερευνητές με μια φωτογραφική μηχανή και ένα μαγνητόφωνο στα χέρια γύρισαν πίσω το χρόνο και κατέγραψαν τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτά τα μαγαζιά. Πρόκειται για το στυλ και το ήθος που ως ένα βαθμό καθόρισαν τη συλλογική κουλτούρα της Αυστραλίας.

Ο Πέτρος Ζαντιώτης, και ο πατέρας του Λάμπρος Ζαντιώτης (τέρμα δεξιά) στο Busy Bee καφέ στο Gunnedah. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη τη δεκαετία του ’40, το καφέ άνοιξε το 1933 και αργότερα το δούλεψε ο Πέτρος με τη γυναίκα του, Λούλα. Ο Στέφανος Βαρβαρέσσος έκανε την εσωτερική διακόσμηση, η οποία κρατά μέχρι σήμερα.

Το «Boomerang Cafe» στο Βόρειο Κουίνσλαντ, το 1987, με τους ιδιοκτήτες, (από αριστερά προς τα δεξιά), τον Γιώργο, την Ανθούλα, τον Μικ και την Άννα Τσακισίρη. Η οικογένεια έφτασε στην Αυστραλία το ‘20 από το Καστελόριζο, και μετά το θάνατο του Μικ το 1991, η Ανθούλα συνέχισε να το δουλεύει, μέχρι που καταστράφηκε από τον κυκλώνα Χάρρυ το 2006.

Ο ιδιοκτήτης του καφέ, Τζακ Βάντζες (στα δεξιά), που το πραγματικό του όνομα ήταν Ευάγγελος Βάνγκης, αργότερα έγινε ο δήμαρχος της πόλης. Το «California cafe» που βλέπουμε στη φωτογραφία, δημιουργήθηκε τη δεκαετία του ‘30 στην πόλη Nyngan, και η εσωτερική διακόσμηση είναι του Στήβεν Βαρβαρέσσου που άφησε εποχή.

Ο Πέτρος Ζαντιώτης, μια υπάλληλος, η Αναστασία Ζαντιώτη και η Άννα Ζαντιώτη απο τα Κύθηρα, το 1938, στο Busy Bee cafe.

Το «Cafe Astoria» στο New Castle, στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 με τον ιδιοκτήτη Τζέρυ Κολιβά. Πάλι αρτ ντεκό διακόσμηση, πάλι στολές στα κορίτσια. Το Αστόρια ήταν κοντά σε κινηματογράφο, και οι πελάτες του ήταν οι «σινεφιλ» της εποχής.

Ένα από τα πρώτα κλασσικά ελληνοαυστραλέζικα καφέ, είναι το «Black & White 4d Milk Bar» του Ιωακήμ Ταβλαρίδη, που άλλαξε το όνομά του σε Μικ Άνταμς.

 Ο Μικ Γεωργάς, μια σερβιτόρας, και ο μάγειρας Τζον, στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 στο Busy Bee Cafe, 400 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Σίδνεϊ.

«Το Black & White Fruit Milk Bar» στο Wollongong, το πήραν το 1956 τα αδέρφια Πέτρος, Χάρης και Τεό Ταμπάκης, και σύντομα έγινε από τα πιο πετυχημένα γαλακτοπωλεία. Οι στολές των σερβιτόρων ήταν πολύ σημαντικές και καθόριζαν και ταυτόχρονα διαφοροποιούσαν το ένα μαγαζί από το άλλο.

Ένα από τα πρώτα καφέ και γαλακτοπωλεία της δεκαετίας του ‘50, ήταν το «Marathon cafe, Wine and Fish Shop» (καφές, κρασί και ψάρια). Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Μανώλη Μαρέντη και μια υπάλληλο, στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 στο Queensland.

Το πρώτο γαλακτοπωλείο στο Πέρθ, άνοιξε από τα αδέρφια Σταύρο και Γιάννη Κουφό, από το Καστελλόριζο, το 1935.

Οι αδελφές Μάριον και Τζούλι Κανάρη, ποζάρουν στο κατάστημα των γονιών τους, Star Milk Bar στο Ντάργουιν το 1948, που είχε τρομερή επιτυχία πουλώντας γρανίτες, παγωτά, τσιγάρα, σοκολάτες.

Το «Moulos Brothers Oyster Salon», στην πόλη Σίνγκλετον 200 χιλιόμετα βορειοδυτικά του Σίδνεϊ, άνοιξε το 1911, από τον Τζον Μούλο, και σέρβιρε γλυκά, φρούτα, κρέατα, και Αμερικάνικα αναψυκτικά σε σιντριβάνια.

Το «Silver Stae Cafe» στην Cootamundra, 400 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σίδνεϊ. Μέλη της ιδιοκτήτριας οικογένειας Νιχολιδάκη και προσωπικό, το 1936. Από αριστερά προς δεξιά, η Ελέιν, η σερβιτόρα Μόνα Χέρινγκ, η Μάρεα, ο Μιχάλης, ο σερβιτόρος Νικ Θεοδωράκης και ο Άγγελος Νιχολιδάκης. Η οικογένεια άλλαξε το όνομά της σε Νίκολσον και δούλευε το καφέ για 40 χρόνια.