Είναι γεγονός ότι από την παρατεταμένη εσωκομματική μάχη που άφησε εν μέσω θυέλλης, μεγάλο μέρος των πολιτών χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, απουσίασε, με τις αναγκαίες εξαιρέσεις, ο πολιτικός προβληματισμός για τη φυσιογνωμία της παράταξης, η οποία ομολογουμένως, έχοντας αντιστρέψει τις προτεραιότητες, αναζητεί το πρόσωπο «που θα νικήσει τον Τσίπρα», αντί να συλλογιστεί προεχόντως τα βαθύτερα αίτια που την οδηγούν σε διαδοχικές ήττες και σε ραγδαία συρρίκνωση της πολιτικής και εκλογικής της επιρροής.

Αντίθετα, θριάμβευσαν οι βυζαντινισμοί, το παρασκήνιο και οι ευθείς ή υποδόριοι υπαινιγμοί εναντίον αλλήλων, (π.χ «επιλογή ήττας» ο Β. Μεϊμαράκης, «υπερβολικά φιλελεύθερος και εστέτ», ο Κυρ. Μητσοτάκης, «απολιτίκ και άνευρος» ο Απ. Τζιτζικώστας, «ακραία Δεξιός» ο Α. Γεωργιάδης) βαθαίνοντας το πολιτικό και ψυχολογικό ρήγμα μεταξύ των υποψηφίων, γεγονός που αυτόχρημα καθιστά προβληματική σε ορισμένες περιπτώσεις την συγκατοίκηση την επόμενη μέρα.

Πού θα κριθεί η μάχη

Είναι προφανές ότι η μαζικότητα της όλης διαδικασίας και ο βαθμός συμμετοχής της οργανωμένης και μη βάσης, θα διαμορφώσει καταλυτικά το εκλογικό αποτέλεσμα.

Το γεγονός έχει τη σημασία του, όχι μόνο επειδή συναρτάται άμεσα με το επίπεδο πολιτικής και κομματικής νομιμοποίησης που μέλλεται να έχει ο νέος πρόεδρος, αλλά και με το πολιτικό γόητρο του ίδιου του κόμματος που οφείλει να επιβεβαιώσει ότι σε καιρούς πυκνής αποστρατείας μπορεί να συγκινεί ένα ακροατήριο και πέραν των κομματικών τειχών.  

Και πάνω απ΄ όλα, από το αποτέλεσμα, θα κριθεί ο τρόπος με τον οποίον θα αναδιαταχθεί η εσωτερική γεωγραφία του κόμματος, καθώς και οι νέες ισορροπίες με τις οποίες η ΝΔ θα προσπαθήσει να πορευθεί προσεχώς απέναντι στην συγκυβέρνηση η οποία αδυνατεί μέχρι στιγμής να διαμορφώσει συνθήκες εξόδου από τη δεινή κρίση.

Και στο βάθος... νέο κόμμα;

Στα μετόπισθεν της μάχης, ο προβληματισμός για τις προοπτικές της παράταξης δεν κρύβεται. Κορυφαία στελέχη και κομματικοί παράγοντες, αναγνωρίζουν ότι οι αντοχές της ΝΔ αντιμετωπίζουν σήμερα οριακή δοκιμασία. Οι τέσσερις υποψήφιοι, όπως επισημαίνουν, εκφράζουν αυτοτελώς ο καθένας, τμήματα της παράταξης, γεγονός που κατά τους ίδιους δεν μπορεί να εγγυηθεί τη διαμόρφωση μιας νέας γοητευτικής και πολυσυλλεκτικής συνάμα φυσιογνωμίας.

«Με Μεϊμαράκη το όνομα θα παραμείνει Νέα Δημοκρατία. Έρχεται από το ’74 και θα πάει μακριά αυτό το κόμμα» δηλώνει σε μια άσκηση κομματικού πατριωτισμού ο απερχόμενος πρόεδρος που υπόσχεται αναπαλαίωση με την επαναφορά των συμβόλων, όπως η εμβληματική «δάδα» στη μαρκίζα του κόμματος.

Κάποιοι, καθόλου ασήμαντοι κομματικοί παράγοντες, όμως, αρχίζουν εδώ και καιρό να ετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο. Ακόμα και για τη διάλυση της σημερινή ΝΔ και την ίδρυση ενός νέου, σύγχρονου συντηρητικού κόμματος, απαλλαγμένου από το άχθος της Μεταπολίτευσης. Εκκρεμεί άλλωστε το Συνέδριο και ο καιρός πλησιάζει. Αν οι κάτοχοι των παραταξιακών οικοσήμων αποφασίσουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα της αναβλητικότητας, προμηνύονται τεκτονικές αλλαγές.

Γ.Χ