Ωστόσο, αντί να αντιμετωπίζονται εγκαίρως, καταλήγουν να γίνονται χρόνιες παθήσεις. Μεγάλα διαστήματα καθυστέρησης στην έναρξη θεραπείας προκαλούν χαμηλά ποσοστά απόκρισης στα φάρμακα, παρουσία σοβαρότερων συμπτωμάτων, συχνότερες υποτροπές και νοσηλείες, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κ.ά.

Βεβαίως, ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχει δυνατότητα βελτίωσης, με αλλαγή του ρόλου των υπηρεσιών και του Συστήματος Υγείας. Αυτό μπορεί να γίνει: Με την εισαγωγή κλιμακωτού μοντέλου φροντίδας, την ανάπτυξη αποτελεσματικών και αποδοτικών υπηρεσιών σε όλο το φάσμα της νοσηρότητας με βάση τις πραγματικές ανάγκες, καθώς και την εξειδίκευση εκεί που χρειάζεται.