Την ίδια ώρα η δημόσια δαπάνη για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ανήλθε σε 1,5 δισ. ευρώ και για τη δευτεροβάθμια 1,588 δισ. ευρώ.

Συνολικά οι δημόσιες και ιδιωτικές δαπάνες για εκπαίδευση το 2014 ανήλθαν στα 9,387 δισ. ευρώ με το 60% να αφορά τα χρήματα που δαπάνησε το δημόσιο και το 40% χρήματα που δαπάνησαν ιδιώτες.

Η ταυτότητα της ελληνικής Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

Οι συντάκτες της Έκθεσης διαπιστώνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι αναποτελεσματικό, αδύναμο και φοβικό.

Αναποτελεσματικό: επειδή αδυνατεί να ανταποκριθεί (ή να εκφράσει) τις προσδοκίες της κοινωνίας, η οποία καταβάλλοντας περίπου τα 2/5 της δημόσιας χρηματοδότησης της εκπαίδευσης σε φορείς εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, είτε αναπληρώνει αδυναμίες και ελλείψεις της δημόσιας εκπαίδευσης, είτε προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για επίδοση στα μέλη της.

Η πρώτη επιλογή, όμως, υποδηλώνει κενά στο στρατηγικό σχεδιασμό της εκπαίδευσης, ενώ η δεύτερη υποδηλώνει ότι είτε το σύστημα δεν μεριμνά για τον αδύνατο, είτε ότι δεν προσφέρει πολλαπλές επιλογές για την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του.

Αδύναμο: επειδή δεν διαθέτει μηχανισμό που να εντοπίζει μέσα σε ένα δυναμικό και εξελισσόμενο περιβάλλον τις εκάστοτε αδυναμίες-ανεπάρκειες, ή και τα νέα δεδομένα και να αντιδρά διορθωτικά. Υποτιμώντας διαρκώς τα μικρά μεγέθη, επιχειρεί απλώς να συντηρήσει τα μεγάλα.

Φοβικό: επειδή δεν μπορεί να αφομοιώσει την πραγματική κατεύθυνση της καινοτομίας, και πριν ακόμα τη θέσει σε εφαρμογή, πιεζόμενο από τον αυτοματισμό της συντήρησης την αναπροσδιορίζει, υποτιμώντας τις επιπτώσεις που μια τέτοια παρέμβαση δημιουργεί στη συνοχή -και στη σύγκλιση – μεταξύ των μερών.

Το παραγόμενο τελικό αποτέλεσμα, σε επίπεδο σχολικής μονάδας, πιθανότατα απέχει –ή βρίσκεται και στην αντίθετη κατεύθυνση- από την αρχική πρόθεση.