Όταν πρωτοξεκίνησα να εργάζομαι είχα γνωρίσει τον CEO μιας μεγάλης διαφημιστικής, ένα εμβληματικό παράγοντα  της ελληνικής διαφήμισης, που μου διηγήθηκε ότι κάποτε αντιμετώπισε το φάσμα της κατάθλιψης. Ο γιατρός του τον συμβούλευσε, μεταξύ άλλων, να αναζητήσει κάποιες μικρές αποδράσεις, escapades από την ρουτίνα, αυτές που τελικά την κάνουν πιο υποφερτή. Εκείνος καθιέρωσε κάθε πρωί, πριν πάει στο γραφείο, να πίνει ένα καφέ αρχικά στο Brazilian για όσους το θυμούνται και μετέπειτα στο da capo. Με σχεδόν αναμμένη τη μηχανή του αυτοκινήτου απέξω, έπινε τον εσπρέσο του και αντάλλασσε μερικές κουβέντες με τους άλλους πρωινούς θαμώνες. Το τήρησε ευλαβικά όλη του τη ζωή και ήταν αρκετό. Ελάφρυνε τη ρουτίνα του. Σώθηκε.

Εγώ δεν σώθηκα ακόμη αλλά ελπίζω να είμαι σε καλό δρόμο γιατί έχω την τύχη να μοιράζομαι με καλούς φίλους το στέκι μου. ¨Ένα πολύ συμπαθητικό, ζεστό μπιστρουδάκι-μπιζουδάκι στο κέντρο (Ντίμη είμαι σίγουρα διαφημιστής, 50€ παρακαλώ), κοντά στο γραφείο. Είναι το μέρος που όποτε και να πάω, κάποιες μέρες μέσα στη βδομάδα μετά τη δουλειά, πάντα κάποιον θα βρω, πότε το Νίκο, πότε τον Παύλο, πότε τον Τάκη, πότε το μεγαλοτραπεζίτη με τους αυλικούς του. Να πούμε δυο κουβέντες, να αναλύσουμε τα τεκταινόμενα στην πολιτική, να πούμε καμία αμπελοφιλοσοφία σοβαρότητας αντιστρόφως ανάλογης του καταναλωθέντος οινοπνεύματος, ακόμη και σε bitcoin derivatives μπορεί να έλθει  η κουβέντα, τρέχα γύρευε δηλαδή, αρκεί που κάτι συζητάς που να δεν είναι «γραφείο». Αυτό φτάνει. Μέχρι και να φλερτάρουμε αθώα μας επιτρέπεται, αλλά δεν το κάνουμε για λόγους αρχής. 

Οι άνθρωποι του μας ξέρουν, τους αισθανόμαστε σχεδόν δικούς μας. Η Μίνα το τρελλοκόριτσο με το τατουάζ, που μόνο με την οροφή της capela sixtina μπορεί να συγκριθεί σε καλλιτεχνική αξία, ο Ντίμης πανταχού παρών φροντίζει πριν από εμάς για μας, η Μαριάννα, η yoga instructor, που ενώ σερβίρει το ποτό σου δίνει και μερικές συμβουλές  για το πώς να κάνεις το περιστέρι ή το σκύλο (τον κάτω), ενώ οι μη μυημένοι θαμώνες σε κοιτάζουν και σκέφτονται «πάει σάλταρε αυτός» γιατί-όσο νάναι- δεν συνδυάζονται εύκολα τα asanas με την γραβάτα που ακόμη φοράς από το γραφείο.

Είναι πολύ ωραία τα απογεύματα στο στέκι μας. Εύχομαι το 2018 να είναι γεμάτο υγεία και ευτυχία για όλους και είθε, όσοι δεν έχουν, να αποκτήσουν ένα στέκι τόσο ωραίο όσο το δικό μας!

Γ.Β.