Απ΄ όλες τις ελληνικές ταινίες των τελευταίων χρόνων, ίσως πιο πιστά το δείχνει αυτό  η ταινία του Παντελή Βούλγαρη: «Όλα είναι Δρόμος» σε σενάριο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη.

Τρία διαφορετικά επεισόδια αφηγούνται τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν ισάριθμοι άντρες, σε οριακά σημεία της ζωής τους.

Όμως όλα τα λεφτά σε αυτό το άνισο μαλλον έργο, είναι στην τρίτη ιστορία, με τίτλο «Βιετνάμ», όπου ένας τοπικός μεγαλοεπιχειρηματίας της Επαρχίας (τον ενσαρκώνει υποδειγματικά ο Γιώργος Αρμένης) προσπαθεί μάταια να υπερβεί τον φτηνό καημό του εξαιτίας του χωρισμού με τη γυναίκα του και γίνεται αισθηματικό παρανάλωμα, «φορτώνοντας» το πάθος του σε ένα σκυλάδικο της περιοχής.

Αφού μεθύσει κι έχει σπάσει πάνω στο σεκλέτι του τα πάντα μέσα στο μαγαζί, γλεντώντας με τις βίζιτες, θα το αγοράσει στο τέλος για να το καταστρέψει ολοσχερώς, ενώ χορεύει φουμάροντας ακατάπαυστα στα χωράφια και βάζοντας φωτιά στα ρούχα του,  με τη συνοδεία της λαϊκής ορχήστρας απογειώνοντας τον αυτοαναφορικό του οίστρο. 

Αφιερωμένος σε όσους περάσανε κάποτε μέσα από τις θεόρατες πόρτες στη "Λούσυ" και τον θρυλικό "Μασέρ" όπου ενίοτε υπήρχε τρυφερότητα ακόμα και στη βία, ο διάλογος, όπου ο "Μάκης" λέει: "Όχι ρε... Άκου να το δουλέψω... Να το σπάσω θέλω!" 

Η επιταγή "Ηλία Ρίχτο!" ξεσήκωσε στις αίθουσες όσους είχαν στοιχειώδεις εμπειρίες από τέτοιες "ζημιές"...

Τραγουδάει αυτή η Θεά Μαίρη Μαράντη που ακούγαμε στα παληά μπιλιάρδα και είναι- μην το πείτε στους αγάμητους γραμματικούς- ακόμα και τώρα, αληθινή και πανέμορφη!   

Δείτε το βίντεο...