Τα τρία εμβληματικά τοπόσημα του φετινού FFF, το Σύνταγμα, η Ομόνοια και το λιμάνι του Πειραιά, «συνομιλούν» με περιοχές ετεροτοπικές, όπως οι ραδιενεργές ζώνες αποκλεισμού της Φουκουσίμα και του Τσερνόμπιλ, καθώς και οι προσφυγικοί καταυλισμοί στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο μιλούν για την έννοια του σπιτιού, της εκδίωξης, της μετανάστευσης, μέσα από 9 πρότζεκτς στην αιχμή της πρωτοπορίας.

«Το 4ο FFF αρθρώνεται γύρω από "ετεροτοπίες της κρίσης", από απαγορευμένους, δηλαδή αόρατους και περιθωριοποιημένους τόπους, όπου, όπως γράφει ο Φουκώ, συνυφαίνονται χώροι και χρόνοι που δεν θα μπορούσαν κανονικά να συνυπάρξουν» αναφέρει η καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου & Χορού της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, Κάτια Αρφαρά.

Συνδετικός ιστός των ετεροτοπιών του 4ου FFF είναι η τραυματική εμπειρία του αναγκαστικού εκτοπισμού και της βίαιης απώλειας της «οικίας» και της αίσθησης του ανήκειν. «Μέσα από ποικίλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, το φεστιβάλ φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα νοητό "κοινό χώρο" στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας. Ένα χώρο ετερότητας, που θα ανατέμνει τους κυρίαρχους μηχανισμούς περιχαράκωσης και τις τρέχουσες παγκόσμιες στρατηγικές της επισφάλειας, ενώ την ίδια στιγμή θα ανιχνεύει τις δυνατότητες και τα όρια της κοινωνικής λειτουργίας της τέχνης» εξηγεί η κ. Αρφαρά.