Στο βιβλίο του, ο Φρεντερίκ Λενουάρ κάνει αναφορά στα μεγάλα φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα. «Μόνο οι άνθρωποι μπορούσαν να απευθυνθούν στους θεούς», πράγμα που «οδήγησε τους ανθρώπους να κυριαρχήσουν, να εκμεταλλεύονται τα ζώα και να τα θεωρούν πράγματα», υπογραμμίζει.

Όμως «κάθε ζωικό είδος έχει τις διαφορές και τις ιδιαιτερότητές του». «Πρέπει να βγούμε απ' αυτή τη λογική στην οποία είμαστε κλεισμένοι εδώ και 2.500 χρόνια και η οποία έγκειται στο να βάζουμε τον άνθρωπο από τη μια πλευρά και όλα τα άλλα είδη από την άλλη», εκτιμά αυτός ο λάτρης των ζώων, ο οποίος «συνήψε σχέσεις αγάπης με έξι γάτες και τρείς σκύλους, ζώα από τα οποία τα έξι έχουν πεθάνει» και τα «έκλαψε σαν αγαπημένους φίλους».

«Το να δείχνεις ανθρωπιά δεν σημαίνει πια απλώς να σέβεσαι τα άλλα ανθρώπινα όντα, αλλά κάθε ζωντανό ον, ανάλογα με τον βαθμό ευαισθησίας και συνείδησής του», εκτιμά.

Ο Φρεντερίκ Λενουάρ γράφει για «την ηθική σχιζοφρένεια του ανθρώπου, που αγαπάει τον σκύλο ή τη γάτα του, αλλά δεν έχει καμιά ενσυναίσθηση για τα μοσχάρια ή τα πρόβατα που οδηγούνται χωρίς καμιά φροντίδα στο σφαγείο».

«Αυτό που με έκανε να αποφασίσω να στρατευθώ περισσότερο σ' αυτή τη μάχη για τα ζώα, είναι επίσης τα βίντεο της L214 (σ.σ.: μια ένωση υπεράσπισης των ζώων) που μας αποκάλυψαν τις φρικτές συνθήκες που επικρατούν στη βιομηχανική κτηνοτροφία και στα σφαγεία», προσθέτει. «Πρέπει να ενεργήσουμε ώστε αυτή η σκανδαλώδης κατάσταση να σταματήσει!».

Και η αλλαγή δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο από την «εξέλιξη των τρόπων με τους οποίους ζούμε και καταναλώνουμε».

«Δεν είμαι εναντίον του να τρώμε κρέας, ο άνθρωπος είναι παμφάγος, αυτό δεν είναι ανήθικο. Αντίθετα, αυτό που είναι ανήθικο είναι η εντατική βιομηχανική κτηνοτροφία. Εκτρέφουμε ζώα που υποφέρουν από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό τους», υπογραμμίζει ο φιλόσοφος και προτείνει «την επιστροφή σε εκτροφεία με ανθρώπινο μέγεθος».

Έχοντας μεγαλώσει στο βουνό μαζί με τα ζώα του αγροκτήματος, ζητάει «να μειώσουμε την κατανάλωση κρέατος για να επανέλθουμε στην παραδοσιακή κτηνοτροφία, στην οποία το ζώο ζει μια λίγο πολύ φυσιολογική ζωή».

Η προτεραιότητά του είναι να καθοριστεί μια δεοντολογία σε ό,τι αφορά τα ζώα η οποία να λαμβάνει υπόψη τον βαθμό ευφυΐας και ευαισθησίας τους. Διότι «όσο περισσότερο ευφυές είναι ένα ζώο, τόσο περισσότερο είναι ικανό να υποφέρει, τόσο περισσότερο πρέπει να το σεβόμαστε. Το να σκοτώσεις ένα κουνούπι δεν έχει την ίδια ηθική απαξία με το να σκοτώσεις έναν χοίρο ή έναν σκύλο, που έχουν μεγάλη ευφυΐα και μεγάλη ευαισθησία».

Γι' αυτόν τον ένθερμο υπερασπιστή των ζώων, «το πρώτο δικαίωμά τους είναι να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, σύμφωνα με τη φύση τους, έστω κι αν κάποια μέρα θα πρέπει να φαγωθούν».

Για να εξελιχθούν οι νοοτροπίες, ο φιλόσοφος επιθυμεί να θεσμοθετηθεί για τα ζώα μια «ετικέτα δεοντολογίας» που θα επιτρέπει να ανιχνεύεται καλύτερα η προέλευση του κρέατος. «Ο καταναλωτής θα μπορεί να βλέπει ότι το ζώο αντιμετωπίσθηκε με σεβασμό στη διάρκεια της ζωής του, έζησε στο ύπαιθρο, σφάχτηκε στο αγρόκτημα για παράδειγμα. Θα έχει τότε την επιλογή να αγοράσει ένα ακριβότερο κρέας και αυτό θα δώσει μια ώθηση στα πράγματα», εκτιμά.

Με την ένωσή του «Μαζί για τα ζώα» (Ensemble pour les animaux), που δημιουργήθηκε πρόσφατα και συνασπίζει διάφορες ενώσεις, ο Φρεντερίκ Λενουάρ θα ζητήσει προσεχώς από τις δημόσιες αρχές τη δημιουργία ενός υφυπουργείου για τα ζώα ή μιας διοικητικής αρχής -όπως είναι το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο για την ραδιοτηλεόραση- «που να λαμβάνει υπόψη την ευημερία των ζώων και όχι αποκλειστικά το συμφέρον των ανθρώπων!».