«Ανέκαθεν θεωρούσα πως η ποιότητα των CD δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με αυτή των βινυλίων. Ψωνίζω αυθεντικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου», είπε μιλώντας στο Penna ο Βασίλης, ένας συλλέκτης δίσκων τον οποίο συναντήσαμε στο χώρο ενός παραδοσιακού δισκοπωλείου στην περιοχή του Πειραιά. Κατά την άποψή του, οι δίσκοι αποτέλεσαν έμβλημα για μια ολόκληρη εποχή, ενώ συνδέονται άμεσα με τα νεανικά χρόνια μιας συγκεκριμένης γενιάς, η οποία διασκέδασε, μεγάλωσε, ερωτεύτηκε και πόνεσε με τα πικάπ και τη μελωδία των πιο όμορφων στίχων. Αυτή την ώρα υπάρχει ολόκληρο κίνημα που προσπαθεί με κάθε μέσο να κρατήσει το βινύλιο ζωντανό. «Η συλλογή τους ωστόσο στις μέρες μας εν μέρει έχει γίνει μόδα. Πολλοί άνθρωποι συλλέγουν δίσκους γιατί είναι άποψη, για παράδειγμα», προσθέτει.

Πλέον η πελατεία του δισκάδικου απαρτίζεται από λίγους και καλούς. Υπάρχουν άνθρωποι που δαπανούν μεγάλα ποσά κάθε εβδομάδα για την αγορά δίσκων, εξηγεί ο υπάλληλος του καταστήματος, Κώστας Μπούγιος, ο οποίος εργάζεται σε ανάλογα μαγαζιά εδώ και πολλά χρόνια. «Πουλάμε ο,τιδήποτε και οπουδήποτε». Οι διάφορες τάσεις της μουσικής συνήθως διαμορφώνονται από τα μέσα ενημέρωσης, τα κοινωνικά δίκτυα. Λόγου χάρη, μπορεί να υπάρξει ζήτηση πάλι για τους Doors, ενώ παλαιότερα απήχηση είχαν οι μελωδίες των Beatles.

Αξίζει να σημειωθεί πως πλέον τα παραδοσιακά δισκάδικα επισκέπτονται και νέοι ηλικίας 15-18 ετών -τάση η οποία είχε μειωθεί τα προηγούμενα χρόνια- οι οποίοι έχουν πιο ιδιαίτερα μουσικά γούστα και αναζητούν αυτό που θέλουν σε χώρους λιγότερο περιζήτητους. «Την τελευταία εικοσαετία η παραγωγή δίσκων στην Ελλάδα δεν μπορεί με τίποτα να συγκριθεί με ό,τι λαμβάνει χώρα στο εξωτερικό. Η πιο κοντινή χώρα στην Ελλάδα που ακολουθεί ανοδική πορεία όσον αφορά την παραγωγή είναι η Τσεχία», επισημαίνει ο κ. Μπούγιος, ενώ συμπληρώνει πως τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται 20% αύξηση στην τιμή των βινυλίων των μεγάλων δισκογραφικών.

«Παρακολουθώντας τον παλμό της αγοράς, μπορώ πια με σιγουριά να πω πως το cd είναι το μεγάλο θύμα της σύγχρονης εποχής και όχι το βινύλιο. Όταν υπάρχει το mp3 –και μάλιστα χωρίς κόστος- γιατί να προτιμήσουν το cd; Πέρα από τους κλασικούς συλλέκτες που στρέφουν το ενδιαφέρον τους στα βινύλια, οι καταναλωτές αγοράζουν cd μόνο αν πρόκειται για κάτι εξαιρετικό», αναφέρει από την άλλη η Εύη, η οποία δεν συνηθίζει να αγοράζει δίσκους αλλά αναγνωρίζει την αξία τους. H βασική διαφορά της αγοράς σε σχέση με το παρελθόν έγκειται στη μείωση του ποσού που μπορούν να διαθέσουν οι πελάτες, τονίζουν παράλληλα  επαγγελματίες του χώρου. Στο εξωτερικό ένα συλλεκτικό βινύλιο μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβότερα απ' ότι στη χώρα μας. Η τιμή την οποία προτίθεται να πληρώσει σήμερα ένας Έλληνας συλλέκτης είναι 80 - 100 ευρώ. 

 

H πελατεία του δισκάδικου απαρτίζεται από λίγους και καλούς

H πειρατεία είναι ένας από τους βασικούς λόγους της κρίσης στην αγορά βινυλίων. Όπως εξηγούν οι γνώστες του χώρου, το φαινόμενο θα πρέπει να καταπολεμηθεί, είναι πολύ δύσκολο όμως αυτό να συμβεί. Η πειρατεία της μουσικής άλλωστε ήταν πρόβλημα και τη δεκαετία των 80’s, ακόμα και στις κασέτες. Ο κόσμος παρ’ όλα αυτά αγόραζε πιο πολλούς δίσκους.

Η βόλτα στα εναπομείναντα δισκοπωλεία δεν θα σταματήσει εδώ. Θα συνεχιστεί και σε άλλες γειτονιές όπου τα μικρομάγαζα της μουσικής συνεχίζουν να ζουν κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Εκεί όπου οι αυθεντικές μελωδίες επιβιώνουν και ηχούν ακόμα πιο δυνατά στ’ αφτιά εκείνων που τις αγάπησαν. Μέχρι τότε... αφήστε τη βελόνα του πικάπ να κυλήσει και να σας ταξιδέψει όπου φαντάζεται ο νους.