Αν ένας ήπιος άνθρωπος με ήρεμο λόγο, παραθέσει, με επιχειρήματα, τρόπους να περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή, θα συμφωνήσουμε χωρίς αμφιβολία. Θα υπερθεματίσουμε κιόλας. Αν όμως ένα απο τα αναγκαία για να γίνει αυτό είναι να μην δώσουμε φακελάκι στο γιατρό και να του ζητήσουμε και απόδειξη, τότε το πράγμα αλλάζει. "Αν δεν το κάνω, θα χειρουργήσει τη μάνα μου ύστερα απο τρεις μήνες" είναι η δικαιολογία.

Γοητευτική η φωνή, η δημόσια φωνή, που τα "χώνει" στους διεφθαρμένους. Ακόμα και αν δε θέλει ή δεν μπορεί να δράσει εναντίον τους, τουλάχιστον τους τα είπε. Για να μη μας περνάνε και για χαζούς.

Τυπική έκφραση πολιτικού, στον οποίο έχει γίνει ανάθεση, αποτελεί η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου. Δεν ξέρω αν το είχε σχεδιάσει ή προέκυψε στην πορεία και το αξιοποίησε.

Όταν όμως προχθές ήταν καλεσμένη στο Μεγάλο κανάλι και είχε απέναντι της τρεις δημοσιογράφους για τους οποίους μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων και πάντως σίγουρα οι αριστεροί έχουν την πεποίθηση ότι παραπληροφορούν και παίζουν το παιχνίδι των αφεντικών τους, μεγαλούργησε.

Τους χτύπησε σα χταπόδια. Ήταν τρεις και εκείνη μία. Αυτό δεν την εμπόδισε να μιλήσει περισσότερο απο τους τρεις, σχεδόν να τους φιμώσει. Δε μίλησε πολιτικά. Μίλησε όμως στο θυμικό των απλών ανθρώπων, τους τα είπε, τους ξεσκέπασε, αποκάλυψε το βρώμικο παιχνίδι τους. Όλα εκείνα που θέλουμε να πούμε αλλά αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα, περιοριζόμαστε να βρίζουμε ή να αλλάζουμε κανάλι.

Πληροφορήθηκαν κάτι οι τηλεθεατές- ψηφοφόροι; Μάλλον όχι. Έμαθαν γιατί να προτιμήσουν το κόμμα της στις εκλογές; Επίσης όχι. Τι κέρδισαν λοιπόν; Ταυτίστηκαν με τη γενναία νέα πολιτικό που "δε μασάει", δεν έχει ανάγκη τα ΜΜΕ μπορεί να τα λέει αντί γι΄ αυτούς, είναι άξια για να της ανατεθεί ο ρόλος του εκφραστή. Πρέπει λοιπόν να είναι στη Βουλή για να συνεχίσει να έχει αυτή την ανάθεση.

Ας τολμήσουμε εδώ να μην κρύψουμε ότι ανάλογη  ανάθεση έκανε ένα άλλο κομμάτι αγανακτισμένων ψηφοφόρων στη ναζιστική οργάνωση που κατέλαβε αρκετές έδρες στο κοινοβούλιο. Για να τους τα λέει και καμιά φορά αν χρειαστεί να τους δώσει και καμιά σφαλιάρα…

Δεν έχει μεγάλη σημασία αν η Ζωή είναι δημοκρατική και νομιμόφρων ενώ οι άλλοι του κοινού ποινικού δικαίου.

Το σημαντικό είναι η ανάθεση που κάνουμε κάθε φορά και σε κάποιον άλλον για να κάνει ό,τι δεν μπορούμε ή δεν τολμάμε ή είμαστε πολύ τεμπέληδες για να κάνουμε μόνοι μας.

Λασκαρίνα Γερασίμου