Όταν εκφέρεται η άνω λέξη ο νους μας πάει στους παράγοντες των σωματείων. Αυτό είναι εν μέρει αληθές. Η σφαιρική θεωρηση του θέματος πρέπει να συμπεριλάβει όλους τους εμπλεκόμενους περί τα αθλητικά (Θεσμικούς, Παράγοντες, Προπονητές, Αθλητές, Διαιτητές, Δημοσιογράφους, Οπαδούς κ.ο.κ). «Λαμόγιο» είναι πας, όστις, εις (που έλεγε και ο Κώστας Χατζηχρήστος) εμπλέκεται με τίνα αθλητικό φορέα με απώτερο και ενδιάθετο σκοπό την αποκόμιση αδιαφανούς χρηματικού και μη οφέλους.

Λαμόγιο εν αρχή είναι ο κατέχων θεσμική θέση στο άθλημα. Μόνο που κάθεται σε αυτή την θέση, του απονέμεται a priori και το σχετικό διάδημα. Και είναι λαμόγιο διότι ρουφά ΔΗΜΟΣΙΟ χρήμα, καταρρίπτοντας έτσι κάθε επιχείρημά του περί ατέρμονου έρωτος, ανιδιοτελούς προσφοράς και συνειδησιακού καθήκοντος προς το άθλημα. Είναι λαμόγιο διότι εξαργυρώνει στην στιγμή την θεσμική του θέση (εφαλτήριο) για την είσοδό του στην κεντρική πολιτική σκηνή, στις business και στα μεγαλοπιάσματα.

Λαμόγιο είναι ο πρόεδρος σωματείου που επιδαψιλεύει ποσά από χορηγούς, δήμο, ΓΓΑ, ακαδημίες κτλ και τα μισά τα ενθηλακώνει και με τα άλλα μισά παριστάνει ότι ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του σωματείου. Εάν τον ρωτήσεις, είναι πάντα «μέσα» στο οικονομικό. Έχει, και καλά, εκδώσει προσωπικές τραπεζικές επιταγές και βαρύνεται με προσημείωση υποθήκης στο σπίτι του χάριν της ομάδας… Παρ’όλα αυτά χρωστά τα υπεσχημένα στους γύρωθέν του και παρελκύει τις οφειλές του στο μέλλον με προσωπικές εγγυήσεις, θέτοντας ως ανάχωμα το κύρος του ως προέδρου. Και ο χορός καλά κρατεί…

Λαμόγιο είναι ο προπονητής που για να διατηρήσει την θεσούλα του και τον μισθουλάκο του παραμυθιάζει την διοίκηση ότι «φέτος ανεβαίνουμε!», προτείνει παίκτες για να λάβει το προσυμφωνημένο μέρισμα του με την υπογραφή, που όλο «μπλα μπλα» είναι και πάντα φταίνε οι παίκτες του ή η διαιτησία για το ατυχές αποτέλεσμα, που αντί να δουλέψει ατομικά τους παίκτες του εκεί που πονάνε τους βάζει στην προπόνηση και παίζουν διπλό.

Λαμόγιο είναι ο παίκτης που κρύβει από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του την μυστική συμφωνία του περί οδοιπορικών με τον πρόεδρο, που δεν κατεβαίνει να ιδρώσει στις προπονήσεις και εν τούτοις έχει εξασφαλισμένη θέση στην δωδεκάδα, που εκβιάζει το σωματείο ότι δεν κατεβαίνει να αγωνιστεί εάν δεν πάρει κάτι παραπάνω, που σκάβει τον λάκκο σε συμπαίκτες του με σκοπό να τους φάει την θέση στην πεντάδα, που παριστάνει τον τραυματία ενώ δεν είναι.

Λαμόγιο είναι ο διαιτητής που για ίδιο όφελος (χρηματισμός) ή σε διατεταγμένη άνωθεν υπηρεσία σφάζει στο γόνατο την μια ομάδα, που σφυρίζει «έδρα» για να έχει εξασφαλισμένη την ομαλή αποχώρησή του, που σφυρίζει «δημόσιο-σχεσιτικά» και πάντοτε υπέρ του ισχυρού με σκοπό μελλοντικά ανταλλάγματα (χτίσιμο καριέρας, διορισμός επί τη αποστρατεία του σε επιχείρηση του «χ» μεγαλοπροέδρου, κατάληψη ανώτατης διοικητικής θέσης στον Σύνδεσμό του).

Λαμόγιο είναι ο δημοσιογράφος, που τα παίρνει από παίκτες για να γράψει ευνοϊκά σχόλια γι’ αυτούς, που μεσολαβεί με αντάλλαγμα για την μετεγγραφή του τάδε τιτανα (που στο παρκέ είναι μαλαστούπας), που διορίζεται ως αργόμισθος στο γραφείο τύπου του Οργανισμού Παρακολούθησης Στύσης του Αιγάγρου (Ο.Π.Σ.Α)…

Λαμόγιο είναι ο τολμητίας αρχηγός της εξέδρας, που τα πιάνει από τον πρόεδρο για να οργανώσει τον προσωπικό του στρατό (τους σύγχρονους πραιτωριανούς), που κατευθύνει την μήνι της μάζας σε όλους τους εχθρούς της προεδράρας και ποτέ εναντίον του, που παίρνει εισιτήρια τζάμπα και εν συνεχεία τα πουλά και βγάζει χαρτζιλίκι, που μαζεύει χρήματα για την ομάδα και μόνο στην ομάδα δεν πάνε, που κάνει «ντου» στα μαγαζιά της επαρχίας (στον εκτός έδρας αγώνα) και σιτίζεται δωρεάν με τον τσαμπουκά.

Στη σημερινή περίοδο της αποκαλύψεως της κοινωνικής μας σήψης και του ηθικού μας ευτελισμού βλέπουμε όλοι τους διπλανούς μας με καχυποψία σαν εκκολαπτόμενα «λαμόγια». Μήπως προηγουμένως πρέπει να κοιτάξουμε ενδοσκοπικώς τους εαυτούς μας;

- Δημοσθένης Δέπος