Ρατσισμός είναι η υποτίμηση και ο υποβιβασμός ανθρώπων και λαών από συνανθρώπους τους με διαφορετικό χρώμα, εθνική καταγωγή, θρήσκευμα, μορφωτικό επίπεδο και οικονομική δυνατότητα.

Ο ρατσισμός πηγάζει στους αναπτυγμένους και εκβάλει στους ημιαναπτυγμένους ή υπανάπτυκτους. Ρατσισμός υπάρχει σ’όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής και απευθύνεται καθημερινά και στους αλλοδαπούς αλλά και στους ομόφυλους. Απαντάται στην φιλία, στον έρωτα , στην συναλλαγή, στην εργασία, στην διασκέδαση , στον αστεϊσμό, στη συνοίκηση, στη συντροφικότητα , στην κοινωνική ανέλιξη κοκ.Και εδώ δεν μπορούμε να παρέμβουμε ουσιαστικά, διότι ο καθένας μας αρέσκεται να θεωρεί ότι είναι ανώτερος από τον διπλανό του, αφού έτσι ενδυναμώνουμε τον ψυχισμό μας, απαραίτητο για την επιβίωσή μας.

Η μόνη εκδήλωση όπου δεν έχει θέση ο ρατσισμός είναι ο αθλητισμός. Με την ύπαρξη ρατσιστικών κριτηρίων και η έννοια και η ουσία του αθλητισμού καταλύονται. Δηλ. πως θα νικήσει ο καλύτερος , όταν οι μισοί αποκλείονται από τον αγώνα. Έτσι, ο αθλητισμός είναι η αποδοτικότερη διαφήμιση περί ισότητος εθνών, λαών και ανθρώπων.

Αντί να σας κουράσω με πράγματα κοινότυπα και που ήδη έχετε σκεφθεί, θα σας διηγηθώ μια Ιστορία (με Ι κεφαλαίο) για να εννοήσετε, ως αθλητές, σε τι σπουδαίο πράγμα είστε μπλεγμένοι.

Τον Αύγουστο του 1936 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου (του κέντρου της ναζιστικής Γερμανίας ) ενώπιον 100.000 φανατικών θα διεξήγετο ο αγώνας του άλματος σε μήκος. Κύριοι αντίπαλοι για το χρυσό μετάλλιο ήταν ο Γερμανός Λουτς Λονγκ (η ενσάρκωση του ιδανικού ανδρός της Άριας Φυλής) και ο έγχρωμος νεαρός Αμερικανός Τζέσι Όουενς (ο οποίος είχε τσακίσει πριν τους αντιπάλους του στα 100 και 200 μέτρα). Του Όουενς του κλέψανε οι κριτές το πρώτο άλμα,  αυτός εκνευρίστηκε και έκανε άκυρο το δεύτερο και έμενε το τρίτο και τελευταίο . Ο Λονγκ μέχρι τότε ήταν πρώτος και χρυσός Ολυμπιονίκης. Το να μιλήσεις σε υπανθρώπους (Untermenschen) , ενώπιον μάλιστα του Χίτλερ, εθεωρείτο σοβαρό ατόπημα. Ο Λονγκ, αψηφώντας τα σημεία των καιρών, ως γνήσιος άνδρας και ως ο ορισμός του αθλητή που προτιμά μια δίκαιη ήττα από μια άδικη νίκη, πλησίασε τον Όουενς και τον ενθάρρυνε , λέγοντας του να ηρεμήσει , να σημαδέψει λίγο πριν την γραμμή και να πατήσει εκεί, ώστε να μην ακυρωθεί στο τελευταίο του άλμα. Έτσι και έκανε ο Όουενς. Απογειώθηκε και πήδηξε πιο πάνω από τον αντίπαλό του μέσα σε μια βουβή κερκίδα. Ο Λονγκ δεν έμεινε στα λόγια. Έσπευσε και πήρε αγκαλιά τον Όουενς για τα συγχαρίκια. Ο Χίτλερ λύσσαξε και άρχισε από μέσα του τα καντήλια. Δεν τον άφησε έτσι τον πρωταθλητή του και ασημένιο Ολυμπιονίκη. Τον έστειλε εκδικητικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αρχικά στη Ρωσία και κατόπιν στην Ιταλία, παρ’όλο που οι υπόλοιποι Γερμανοί Ολυμπιονίκες δεν λάμβαναν ενεργό μέρος στον πόλεμο. Ο Λουτς Λονγκ τον Ιούλιο του 1943 τραυματίστηκε από Αμερικανούς μη αναστρέψιμα στην μάχη. Στο νοσοκομείο, λίγο πριν πεθάνει, έγραψε στον «κατώτερο φυλετικά» φίλο και συναθλητή του το κάτω γράμμα:  

"Η καρδιά μου μού λέει ότι αυτό είναι ίσως το τελευταίο γράμμα της ζωής μου. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ζητώ κάτι από εσένα. Όταν ο πόλεμος τελειώσει, παρακαλώ πήγαινε στη Γερμανία, να βρεις τον γιο μου και να του πεις για τον πατέρα του. Πες του για τους χρόνους όταν ο πόλεμος δεν μας χώριζε και να του πεις ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά μεταξύ των ανδρών σε αυτόν τον κόσμο. Ο αδελφός σου Luz"

Y.Γ. Ο Όουενς το 1951 πήγε στην Γερμανία και βρήκε τον γιό του Λόνγκ για να του πει από κοντά -ποιος και τι σόι άνδρας ήταν ο πατέρας του.

- Δημοσθένης Δέπος