Πριν ένα μήνα παρακαλούθησα το ντέρμπυ κορυφής ΑΤΤΙΚΟΣ-ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ για το πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας της Ε.Π.Σ.Α. Το παιχνίδι έγινε στο -ο θεός να το κάνει- γήπεδο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Κόσμο είχε, πάθος είχε, αντιπαλότητα για την άνοδο είχε, μπάλλα όμως δεν είδαμε. Κάτι λιμά πιτσιρίκια, ερριμμένα χυδήν στο τεραίν, που δεν μπορούσαν ν' αλλάξουν τρεις πάσες κολλητές. Όποιος σπάνιος είχε μπόι 1,85μ. έπαιζε σέντερ φορ ή σέντερ μπακ, άνευ άλλου τινός κριτηρίου. Η ποιότητα του ποδοσφαίρου ήταν οικτρή. Προτίμησα να χαζεύω τις φάτσες στην εξέδρα. Στην ΣΤ' Δημοτικού, στα χρόνια μου, παίζαμε καλύτερα.Όαση, στην ποδοσφαιρική φόλα που έφαγα, ήταν ο τερματοφύλακας του Αττικού ο Αντώνης ο Λογοθέτης, που τον ξέρω νηπιόθεν, παρά τα τρία γκολ που έφαγε. Για σέντερ μπακ έμπροσθέν του είχε τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ. Από τον νικητή Θρίαμβο ξεχώριζε μακράν το Νο 9, ένας κοντός γεροδεμένος νεαρός, σωστός μπαλαδόρος. Δηλαδή έχουμε και λέμε. 2 παίκτες μέσα στους 28 που παίξανε συνολικώς. Πενχρό, γλίσχρο και απογοητευτικό ποσοστό...

Προχθές πήγα να δω τον αγώνα play off ΚΑΟ ΓΕΡΑΚΑ- ΝΕΟΙ ΠΑΛΑΤΙΑΝΗΣ για το αντίστοιχο πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας της Ε.Σ.Κ.Α και για να δω από κοντά τον Θανασάκη τον Κακολυρη, που επίσης τον ξέρω από νήπιο. Τι ματσάρα ήταν αυτή! Τι ψυχή βαθειά, τι δύσκολα καλάθια μπήκαν, τι αθληταράδες είδα. Τι κορμιά είχε η Παλατιανή. Οι γεροντάρες από τον ΚΑΟ να τα δίνουν όλα. Έπρεπε να βλέπατε τον "Στηβ Γιατζόγλου" Τσεκουρα να αντικαθιστά το αρχικό περιπαικτικό μειδίαμα στην εξέδρα με την καθολική αποδοχή στη λήξη. Μέχρι και στο τέλος του αγώνα, εκεί που η μπάλλα είναι ασήκωτη, έβλεπες ότι και οι δύο ομάδες επιχειρούσαν με συστήματα. Η ποιότητα του παιχνιδιού δεν είχε πολλά πράγματα να ζηλέψει από αυτά των εθνικών κατηγοριών. Η διακύμανση του σκορ λες και ήταν σκηνοθετημένη εκ του προτέρον για να σε κρατήσει στα όρια μέχρι την κόρνα της λήξης. Το συνεχές και αυξανόμενο με την ώρα "πάνω-κάτω" σε καθήλωνε.

Το ωραίο στην σύγκριση ποδοσφαίρου-μπάσκετ, σε ερασιτεχνικό επίπεδο, είναι ότι στον πρώτο αγώνα πλήρωσα εγκεκριμένο από την Ε.Π.Σ.Α εισιτήριο των 5 ευρώ (και ότι οι θυροφύλακες ήθελαν να περάσω τιμής ένεκεν) ενώ στον δεύτερο αγώνα ήταν "περάστε κόσμε" και δεν κατέβαλα εισιτήριο. Ο μπασκετικός αγώνας που είδα ήταν σαν τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή. Τα οποία, ως γνωστόν, είναι τζάμπα...

- Δημοσθένης Δέπος