Στην εικόνα με το εντυπωσιακό πρόσωπο του Ταξιάρχη με τα ασημένια φτερά, βρίσκεται και το σπαθί του αρχιστράτηγου των ουρανίων δυνάμεων, σωτήρα και τιμωρού. Πολλές οι προσφορές των προσκυνητών στην εικόνα του που ανάμεσα στα μανουάλια τοποθετούν μεταλλικά παπουτσάκια για να έχει ο αρχάγγελος να λιώνει στο διάβα του στους ουρανούς.

Από την παραμονή της γιορτής συρρέει κόσμος στον περίβολο της εκκλησίας, ξενυχτώντας και περιμένοντας το χάραμα να τελεστεί η θεία λειτουργία. Οι γυναίκες κάτω από την σκιά των αιωνόβιων δέντρων, πλέκουν στεφάνια που θα στολίσουν τον λαιμό του ταύρου ή κάποιου άλλου ζώου, συνήθως αρνιών, πριν ποτίσουν με το αίμα της θυσίας τους τη γη, ψάλλοντας το «Χριστό Ανέστη».

Όταν γίνει η θυσία του ζώου στο πρώτο αίμα βουτούν τα χέρια τους – κίνηση συμβολική, παράκληση για βοήθεια προς τον Αρχάγγελο – σταυρώνοντας κάποιο μέλος του σώματος τους για να ανακουφιστούν από τον ανθρώπινο πόνο.

Κάθε φορά το ζώο προσφέρεται από έναν και μόνο πιστό και το κρέας του , βρασμένο με στάρι – το γνωστό κισκές- γίνεται τροφή για όλους τους προσκυνητές, οι οποίοι το αποκαλούν «φαγητό του Αγίου».

Πανάρχαιο έθιμο χάνεται στα βάθη του χρόνου, δείχνοντας την πίστη στη ζωτική δύναμη του αίματος, το οποίο εκχέεται τελετουργικά «υπέρ υγείας» σαν έμπρακτη παράκληση προς την ουράνια μορφή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Το 2015 παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων του νησιού η Διεύθυνση Κτηνιατρικής της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου απαγόρευσε το έθιμο της ταυροθυσίας «για να τηρηθούν οι υγειονομικοί κανονισμοί που αφορούν τη σφαγή ζώων αποκλειστικά σε σφαγεία, αλλά και του νόμου περί προστασίας των ζώων, που απαγορεύει τη διατήρηση ζώων για πολιτιστικούς και άλλους παρεμφερείς σκοπούς» .

Δ.Κ