Στην κλασσική Αθήνα, το πρώτο γεύμα ήταν το ακράτισμα (ψωμί εμποτισμένο σε άκρατον οίνον) ή συνοδευόμενο από ελιές και σύκα, προς το μεσημέρι έτρωγαν λιτά το άριστον και το βράδυ πάντα υπήρχε πολυτελές γεύμα το δείπνον.

Το ψωμί είχε κεντρική θέση στη διατροφή και ήταν αρχικά έργο οικιακό αργότερα όμως με την εμφάνιση του κλάδου των αρτοποιών, οι περισσότερες οικογένειες προμηθεύονταν το ψωμί από το αρτοποιείον. Η χρήση του κρέατος ήταν περιορισμένη και στους κλασσικούς χρόνους καταναλωνόταν περισσότερο από τάξεις ευπόρων γαιοκτημόνων που εξέτρεφαν πρόβατα, βοειδή και κατσίκες στις πεδιάδες της Θεσσαλίας. Στην Αττική δεν υπήρχε κτηνοτροφία και το κρέας με εξαίρεση το χοιρινό ήταν ακριβό.

Τα κρέατα τα κατανάλωναν νωπά, παστά, καπνιστά αλλά και σε λουκάνικα. Από τα θηράματα τα πιο προσφιλή ήταν οι λαγοί και τα ελάφια ενώ από πτηνά οι πέρδικες οι τσίχλες τα περιστέρια και οι φασιανοί. Επίσης τα ψάρια κατείχαν πρωταρχική θέση μεταξύ των εδεσμάτων της κλασσικής εποχής. Στην ψαραγορά έβρισκες γαλέους, σαρδέλες, ζαργάνες, γόπες, κέφαλους, λαβράκια, αγγελόψαρα κ.λ.π. Οι Αθηναίοι λάτρευαν τα αλίπαστα ψάρια όπως και τους αχινούς τις πεταλίδες τα καβούρια και τα χταπόδια. Στερεή τροφή είχαν τα διάφορα χορταρικά από τους αγρούς των Μεγάρων και της Βοιωτίας που τα πωλούσαν πολύ ακριβά με αποτέλεσμα να θεωρείται πολυτελής τροφή για τους Αθηναίους. Αντίθετα τα λάχανα οι βολβοί τα κρεμμύδια τα σκόρδα τα αντίδια τα λάπαθα είχαν ευρεία διάδοση σε όλα τα δείπνα όλων των κοινωνικών τάξεων. Τα όσπρια τα έτρωγαν σε μορφή χυλού βρασμένα με λάδι προσθέτοντας ξύδι, κρασί ή μέλι.

Tο πρώτο γεύμα ήταν το ακράτισμα (ψωμί εμποτισμένο σε άκρατον οίνον) ή συνοδευόμενο από ελιές και σύκα

Μετά το κυρίως γεύμα απολάμβαναν καρπούς και γλυκίσματα μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται σταφίδες, αμύγδαλα, κάστανα και καρύδια καθώς επίσης και φρούτα όπως αχλάδια, βερίκοκα, κίτρα, μήλα, ρόδια και σύκα. Τα γεύματά τους τα συνόδευαν πάντα με κρασί παρασκευασμένο από σταφύλια και σπανιότερα από μήλα, απίδια, ρόδια ή κυδώνια.

Η Αρχαιοελληνική κουζίνα είναι ότι αγαπήσαμε ότι γευτήκαμε ότι αποδεχτήκαμε είναι η κουζίνα του τόπου μας. Νόστιμα και συναρπαστικά εδέσματα γιατί ο ελληνικός κόσμος έκανε πάντα δικό του ότι ήταν εύμορφο και εύγευστο.