Ας ρίξουμε αρχικά μια ματιά στους αριθμούς. Από το 1915 έως και το 2015 η πραγματική αξία των γεωργικών εκτάσεων αυξήθηκε μόνο 3 περίπου φορές, σύμφωνα με το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ. Μιλάμε περίπου για μια άνοδο περίπου 1% κατά μέσο όρο το χρόνο, η οποία σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού, διατηρεί την κατά κεφαλήν πραγματική αξία της γης αμετάβλητη.

Οι πραγματικές τιμές των κατοικιών σημείωσαν άνοδο τη συγκεκριμένη περίοδο κατά 1,8%. Τα στοιχεία αποδεικνύουν πως ούτε η επένδυση στις κατοικίες αλλά ούτε και στη γη μπορεί να αποφέρει κέρδη στο μέλλον. Το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά περίπου 15 φορές από το 1929.

Για την πορεία των τιμών στα ακίνητα καθοριστικό ρόλο παίζουν οι κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης. Η ανταπόκριση της προσφοράς στην αυξανόμενη ζήτηση μπορεί να εξηγήσει γιατί οι πραγματικές τιμές των κατοικιών υποχώρησαν σε εθνικό επίπεδο –και ακόμα περισσότερο σε ορισμένες πόλεις- κατά 35% την περίοδο 2006-2012. Οι τιμές των γεωργικών εκτάσεων μέσα στα χρόνια αυτά έχουν κινηθεί καλύτερα από αυτές των κατοικιών.

Από το 2006 έως και το 2012 οι πραγματικές αξίες των αγροτικών εκτάσεων αυξήθηκαν κατά 21%. Για τα χωράφια συγκεκριμένα καταγράφηκε μια μείωση το διάστημα 2008-2009, η οποία ωστόσο γρήγορα αντιστράφηκε. Η μαζική καλλιέργεια των γεωργιών εκτάσεων κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα οφείλεται στην ανακάλυψη του Fritz Haber για την παραγωγή λιπασμάτων με αμμωνία στις αρχές του αιώνα αλλά και τη συνδρομή του Norman E. Borlaug ο οποίος διατύπωσε ολόκληρη θεωρία για την υψηλή απόδοση του σιταριού. Και οι δύο τιμήθηκαν για τη δουλειά τους με βραβείο Νόμπελ.

Οι εν λόγω καινοτομίες επέτρεψαν τον πολλαπλασιασμό των αποδόσεων ανά στρέμμα ενώ έσωσαν χιλιάδες οικογένειες στον κόσμο από την φτώχεια και την πείνα. Η επανάσταση στην παραγωγή των τροφίμων παράλληλα είναι μια διαδικασία που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα στα εργαστήρια, κάτι τέτοιο ωστόσο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στις γεωργικές εκτάσεις.

Όσον αφορά την αγορά των ακινήτων, συμπεραίνει κανείς πως τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι προτιμούν να αγοράζουν μικρά σπίτια τα οποία βρίσκονται στα αστικά κέντρα, παρά μεγάλες κατοικίες και εξοχικά στα προάστια. Οι κανόνες στις πόλεις αλλάζουν, ενώ πλέον κάτω από μια σκεπή συνηθίζουν να μένουν μέσω της συγκατοίκησης ακόμα και άνθρωποι που δεν γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, για λόγους οικονομίας. Η έννοια της πολύτιμης γης αλλάζει επίσης.